MYCENAE - ΜΥΚΗΝΕΣ

Μυκήνες: Ο Θρύλος των Ατρειδών
Στο βορειανατολικό τμήμα της πεδιάδας της Αργολίδας και σε ένα λόφο ύψους περίπου 280 μέτρων, ανάμεσα στα βουνά προφήτης Ηλίας και Σάρα, υψώνεται με μεγαλοπρέπεια η ακρόπολη των Μυκηνών. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία ήδη από τα μέσα του 17π.χ.αιώνα οι Μυκήνες είναι μια καλά οργανωμένη πολιτεία με ισχυρούς ηγεμόνες, που χάρη στην οχυρή της θέση ελέγχει όλες τις οδούς της περιοχής και την επικοινωνία με την θάλασσα, ενώ είναι ξακουστή για τον κυρίαρχο ρόλο της στο εμπόριο με πολλές από τις σημαντικές ελληνικές πόλεις.
Οι Μυκήνες σύμφωνα με τη μυθολογία ιδρύθηκαν από τον Περσέα, το γιό του Δία και της Δανάης ιδρυτή της δυναστείας των Περσειδών. Τελευταίος ηγεμόνας της δυναστείας αυτής ήταν ο Ευρυσθέας, γνωστός από τους άθλους του Ηρακλή. Θα ακολουθήσει η δυναστεία των Πελοπιδών με πρώτο ηγεμόνα τον Ατρέα (1250 π.χ.) γιο του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας. Γιος και διάδοχος του Ατρέα ήταν ο Αγαμέμνονας, ο αρχηγός όλων των Ελλήνων στον Τρωικό πόλεμο, ο οποίος απέκτησε ένα γιό τον Ορέστη και τρεις κόρες, την Ιφιγένεια, την Ηλέκτρα και την Χρυσόθεμη. Ο Αγαμέμνων θα δολοφονηθεί από την συζυγό του Κλυταιμνήστρα και τον σφετεριστή του θρόνου Αίγισθο. Στα τέλη του 12ου πχ. αιώνα και επί βασιλείας του Τισαμενού, γιου του Ορέστη, η πόλη καταστράφηκε από τους Δωριείς. Από τότε οι λαμπρές Μυκήνες έπεσαν σε παρακμή και η ηγεμονία της Αργολίδας περνάει στο Άργος.
Κατά την άνοδο προς την ακρόπολη ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από τα κυκλώπεια τείχη. Σύμφωνα με την παράδοση ιδιαίτερα δυνατοί οικοδόμοι από την Λυκία, οι Κύκλωπες, έκοψαν από το ασβεστολιθικό πέτρωμα της περιοχής τους μεγάλους ογκόλιθους, που τους τοποθέτησαν κατευθείαν πάνω στο βράχο και τους συνταίριαξαν με πολύ λίγο πελέκημα και σχεδόν χωρίς συνδετικό υλικό.
Η περίφημη πύλη των Λεόντων (1250 π.χ.) είναι η κύρια είσοδος για την Ακρόπολη. Το μεγάλων διαστάσεων ανάγλυφο που την διακοσμεί, θεωρείται ως το αρχαιότερο δείγμα μνημειακής γλυπτικής στον δυτικό πολιτισμό. Σε αυτό απεικονίζονται δυο λιοντάρια που στέκονται όρθια και αντικριστά και τα μπροστινά τους πόδια πατούν σε άβακες που στηρίζονται σε δυο βωμούς. Τα κεφάλια των λεόντων δεν σώζονται και πιθανολογείται ότι ήταν φτιαγμένα από στεατίτη. Ανάμεσα στα δυο θηρία υψώνεται μινωικός κίονας που στο κιονόκρανο του στηρίζεται τμήμα οικοδομής. Ο κίονας συμβολίζει πιθανότατα το ανάκτορο των Μυκηνών και τη βασιλική δυναστεία την οποία φυλάσσουν ως άγρυπνοι φρουροί οι δυο λέοντες. Κοντά στην πύλη των Λεόντων στα νοτιοανατολικά βρίσκεται ο ταφικός περίβολος Α, το νεκροταφείο των ηγεμόνων των Μυκηνών.
Είναι ένας κυκλικός χώρος με διάμετρο περίπου 28 μέτρων μέσα στον οποίο βρέθηκαν έξι λακκοειδείς βασιλικοί τάφοι αλλά και μερικοί απλοί αβαθείς τάφοι. Στους μεγάλους λακκοειδείς τάφους βρέθηκαν υπολείμματα από 19 σκελετούς--οι οκτώ ήταν ανδρών, οι εννέα γυναικών και οι δυο παιδιών. Από τους τάφους αυτούς προέρχονται και τα περισσότερα από τα χρυσά κτερίσματα που εκτίθενται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
Τον ταφικό περίβολο Α οριοθετεί ένας διπλός κύκλος με κάθετες πλάκες από ψαμμίτη ή κογχυλιάτη λίθο.Το ανάκτορο στο ψηλότερο σημείο της Ακρόπολης ήταν το σύμβολο της ισχύος των ηγεμόνων και οικοδομήθηκε την εποχή της μεγάλης ακμής των Μυκηνών στα μέσα του 13ου π.χ. αιώνα.Το ανάκτορο αποτελείτο από την αίθουσα , τον πρόδρομο, και το κυρίως μέγαρο ή δόμο στο κέντρο του οποίου βρισκόταν η εστία του κράτους και ο θρόνος του άνακτα. Οι τοίχοι στο εσωτερικό του δόμου ήταν διακοσμημένοι με τοιχογραφίες που απεικόνιζαν πολεμικές σκηνές, άλογα και άρματα καθώς και τα κτίρια των ανακτόρων. Το ανάκτορο δέσποζε στην πεδιάδα της Αργολίδας και η θέα από το χώρο του ήταν μαγευτική.Ο τάφος της Κλυταιμνήστρας βρίσκεται έξω από την Ακρόπολη των Μυκηνών και χτίστηκε γύρω στα 1220. Ο δρόμος του τάφου έχει μήκος 37 μέτρα και πλάτος 6. Ελάχιστα στοιχεία σώζονται από τον γλυπτό διάκοσμο της πρόσοψης. Η διάμετρος του θαλάμου του τάφου είναι 13,5 μέτρα.
Ο Θησαυρός του Ατρέα, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής, οικοδομήθηκε γύρω στα 1250, την ίδια περίπου εποχή με την Πύλη των Λεόντων. Ο δρόμος του τάφου αυτού που είναι σκαλισμένος σε βραχώδες έδαφος έχει μήκος 36 μέτρα και πλάτος 6. Η είσοδος του τάφου είχε πλούσιο διάκοσμο από τον οποίο σήμερα σώζονται μόνο λίγα τμήματα στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Η διάμετρος του θαλάμου του τάφου είναι 14,6 μέτρα και το ύψος του θόλου 13,6.
Στο εσωτερικό του θαλάμου (βόρεια) υπάρχει μικρή πόρτα που οδηγεί σε ένα δεύτερο μικρότερο θάλαμο. Ο τάφος αυτός συλήθηκε κατά την αρχαιότητα και έτσι δεν υπάρχει σήμερα τίποτα από το περιεχόμενό του. Πολύ εντυπωσιακό είναι το τεράστιο υπέρθυρο που καλύπτει την είσοδο του θαλάμου του Θησαυρού του Ατρέα. Οι διαστάσεις του υπέρθυρου είναι πραγματικά απίστευτες: μήκος 9 μέτρα, πλάτος 5 μέτρα, πάχος 1,2 μέτρα και βάρος 120 τόνοι.
Οι ανασκαφές που έκανε το 1876 ο Ερρίκος Σλήμαν στους βασιλικούς τάφους στον χώρο της Ακρόπολης έφεραν στο φως στις 6 Δεκεμβρίου, αριστουργηματικά αντικείμενα τέχνης. Χρυσές σφυρήλατες προσωπίδες, χρυσά διαδήματα και δαχτυλίδια σφραγίδες, σκουλαρίκια, ξίφη και εγχειρίδια με εξαιρετικά διακοσμημένες λαβές με χρυσό και ελεφαντόδοντο, αλλά και πολλά σκεύη, όπως κύπελλα, κύλικες και ρυτά, από χρυσό και ασήμι. Μοναδικά στην ιστορία του πολιτισμού ταφικά κτερίσματα που επιβεβαιώνουν το υψηλότατο για την εποχή καλλιτεχνικό επίπεδο των Μυκηναίων και δικαιολογούν απόλυτα τον Όμηρο που στα κειμενά του χαρακτηρίζει την οχυρή πόλη «πολύχρυση».
Από τα ευρήματα αυτά που εκτίθενται σήμερα με εντυπωσιακό τρόπο στο αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας παρουσιάζουμε--με το φωτογραφικό μας υλικό--ορισμένα από τα σημαντικότερα για την πληρέστερη ενημέρωση των επισκεπτών της ιστοσελίδας μας. Ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών απέχει από την Αθήνα περίπου 165χλμ, και προσφέρεται ιδιαίτερα για μια άνετη ημερήσια εκδρομή. Οι επισκέπτες θα έχουν όλο το χρόνο για να περιπλανηθούν στα διάφορα επίπεδα της οχυρωμένης ακρόπολης αλλά και για να θαυμάσουν τα ευρήματα των ανασκαφών που παρουσιάζονται με εξαιρετικό τρόπο στο νέο μουσείο των Μυκηνών.
Αυτό δε που μένει πάντα χαραγμένο στην μνήμη των ανθρώπων που βρέθηκαν έστω και για λίγες ώρες στις Μυκήνες είναι η ισχύς, η λιτότητα και ο δυναμισμός αυτής της πόλης-κράτους, που συνδυάστηκε υπέροχα με ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού και μια ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη καλλιτεχνική δημιουργία.
ΑΠΟ ΤΟ http://culture.ana-mpa.gr/