Η χαμένη ΑτλαντίδαΗ Ατλαντίδα (Αρχ.Ελλ: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι ένα μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τιμαίος» και «Κριτίας».
Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πριν από το στόμα των Ηράκλειων Στηλών», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σολωνα (δηλαδή κατά το 9.560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στον πέλαγος «σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα».
Επειδή είναι μια ἱστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να επεξηγήσει τις πολιτικές θεωρίες του. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του εμπνεύστηκε από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονά του γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ και την αποτυχημένη
εισβολή της Σικελίας το 415-413 π.Χ.
Η πιθανή ύπαρξη μιας αληθινής Ατλαντίδας ήταν θέμα που συζητήθηκε ενεργά κατά την κλασσική αρχαιότητα, αλλά συνήθως το απέρριπταν και το διακωμωδούσαν. Η ιστορία έμεινε βασικά άγνωστη κατά τον μεσαίωνα και ξανά ανακαλύφτηκε στις αρχές των σύγχρονων χρόνων. Η περιγραφή του Πλάτωνα ενέπνευσε τις ουτοπιστικές δουλειές πολλών Αναγεννησιακών συγγραφέων, όπως τη «Νέα Ατλαντίδα» του Φράνσις Μπέικον. Ακόμα και σήμερα, η Ατλαντίδα εμπνέει τη μοντέρνα λογοτεχνία, από επιστημονική φαντασία ως κωμικά βιβλία ως και ταινίες, το όνομά της είναι τώρα συνώνυμο με όλους τους αρχαίους αλλά εξελιγμένους (και χαμένους) πολιτισμούς.
Πλάτωνας
Οι διάλογοι Τιμαίος και Κριτίας, που γράφτηκαν το 360 π.x. είναι οι πρώτες γνωστές αναφορές στην Ατλαντίδα. Για άγνωστους λόγους ο Πλάτωνας ποτέ δεν ολοκλήρωσε τον Κριτία, εντούτοις ο μελετητής Benjamin Jowett, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει οτι ο Πλάτωνας αρχικά σκόπευε να γράψει και ένα τρίτο διάλογο με τον Τίτλο «Ερμοκράτης». Ο John V. Luce υποθέτει οτι ο Πλάτωνας – αφού περιέγραψε την αρχή του κόσμου και της ανθρωπότητας στον Τιμαίο, καθώς επίσης και την αλληγορική τέλεια κοινωνία της αρχαίας Αθήνας και της
επιτυχούς υπεράσπισης της ενάντια της εχθρικής Ατλαντίδας στον Κριτία - θα έκανε κύριο θέμα του Ερμοκράτη τη στρατηγική του Ελληνιστικού πολιτισμού κατά τη σύγκρουσή του με του βάρβαρους. Ο Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα στον Τιμαίο:
Πολλές μεγάλες και θαυμάσιες πράξεις καταγράφονται στις ιστορίες μας για το κράτος σας. Αλλά μια από αυτές ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες στο μεγαλείο και την ανδρεία. Οι ιστορίες μιλούν για μια τρανή δύναμη που απρόκλητη εκστράτευε έναντι Ευρώπης και Ασίας, και στην οποία η πόλη σας κατάφερε να θέσει τέλος. Αυτή η δύναμη ξεπρόβαλε από τον «Πέλαγος του Άτλαντα» («Ατλαντικό»), και τότε ο πέλαγος αυτός ήταν πλεύσιμος, και είχε ένα νησί που βρισκόταν μπροστά από τα στενά που εσείς αποκαλείτε Ηράκλειες Στήλες. Το νησί ταυτοχρονα ήταν από Λιβύη και μεγαλύτερο από την Ασία, και ήταν ο δρόμος προς άλλα νησιά, που αν από αυτά περνούσες μπορούσες να φτάσεις στην απέναντι ήπειρο που περιέβαλε τον αληθινό ωκεανό – γιατί η θάλασσα εντός των Ηράκλειων Στηλών είναι μόνο ένα λιμάνι με στενό λαιμό και η άλλη είναι αληθινή θάλασσα της οποίας η περιβάλλουσα γη μπορεί όντως να αποκαλεστεί άπειρη. Τώρα, σε αυτή τη νήσο της Ατλαντίδας ήταν μια μεγάλη και απίστευτη αυτοκρατορία...
Τα τέσσερα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στους δυο αυτούς διαλόγους
είναι οι πολιτικοί Κριτίας και Ερμοκράτης και οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Τιμαίος, όμως ο μόνος που αναφέρει την Ατλαντίδα είναι ο Κριτίας. Ενώ πιθανότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά, οι διάλογοι όπως καταγράφηκαν μπορεί να ήταν εφεύρεση του Πλάτωνα. Στις γραπτές του δουλειές, ο Πλάτωνας κάνει εκτενή χρήση των Σωκρατικών διαλόγων προκειμένου να συζητηθούν οι αντίθετες θέσεις μέσα στα πλαίσια μιας υπόθεσης.
Ο Τιμαίος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία. Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει να την αφηγηθεί όπως καταγράφηκε στον διάλογο Κριτίας. Στη ιστορία του, η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλ
αντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην Πολιτεία. Ο Κριτίας υποστηρίζει οτι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα στη Σαϊς της Αιγύπτου, όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από Αιγυπτιακά ιερογλυφικά γραμμένα πάνω σε παπύρους. Κατά τον Πλούταρχο, ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος.
Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί θεοί διαίρεσαν τη γή ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού. Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί περίπου 700 χλμ σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής, και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3,000 στάδια (600χμ) και 2,000 στάδια (400χμ) στην άλλη»
Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά». Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων. Ο Άτλαντας, που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού (που ονομάστηκε Ατλαντικός σε τιμή του), και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή. Επίσης μυθικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο Αζάης.
Ο Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος. Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί. Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν τούνελ παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχ
η περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα.
Κατά τον Κριτία, 9,000 πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στήλων (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας».
Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πριν από το στόμα των Ηράκλειων Στηλών», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σολωνα (δηλαδή κατά το 9.560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στον πέλαγος «σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα».
Επειδή είναι μια ἱστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να επεξηγήσει τις πολιτικές θεωρίες του. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του εμπνεύστηκε από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονά του γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ και την αποτυχημένη
εισβολή της Σικελίας το 415-413 π.Χ.Η πιθανή ύπαρξη μιας αληθινής Ατλαντίδας ήταν θέμα που συζητήθηκε ενεργά κατά την κλασσική αρχαιότητα, αλλά συνήθως το απέρριπταν και το διακωμωδούσαν. Η ιστορία έμεινε βασικά άγνωστη κατά τον μεσαίωνα και ξανά ανακαλύφτηκε στις αρχές των σύγχρονων χρόνων. Η περιγραφή του Πλάτωνα ενέπνευσε τις ουτοπιστικές δουλειές πολλών Αναγεννησιακών συγγραφέων, όπως τη «Νέα Ατλαντίδα» του Φράνσις Μπέικον. Ακόμα και σήμερα, η Ατλαντίδα εμπνέει τη μοντέρνα λογοτεχνία, από επιστημονική φαντασία ως κωμικά βιβλία ως και ταινίες, το όνομά της είναι τώρα συνώνυμο με όλους τους αρχαίους αλλά εξελιγμένους (και χαμένους) πολιτισμούς.
Πλάτωνας
Οι διάλογοι Τιμαίος και Κριτίας, που γράφτηκαν το 360 π.x. είναι οι πρώτες γνωστές αναφορές στην Ατλαντίδα. Για άγνωστους λόγους ο Πλάτωνας ποτέ δεν ολοκλήρωσε τον Κριτία, εντούτοις ο μελετητής Benjamin Jowett, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει οτι ο Πλάτωνας αρχικά σκόπευε να γράψει και ένα τρίτο διάλογο με τον Τίτλο «Ερμοκράτης». Ο John V. Luce υποθέτει οτι ο Πλάτωνας – αφού περιέγραψε την αρχή του κόσμου και της ανθρωπότητας στον Τιμαίο, καθώς επίσης και την αλληγορική τέλεια κοινωνία της αρχαίας Αθήνας και της
επιτυχούς υπεράσπισης της ενάντια της εχθρικής Ατλαντίδας στον Κριτία - θα έκανε κύριο θέμα του Ερμοκράτη τη στρατηγική του Ελληνιστικού πολιτισμού κατά τη σύγκρουσή του με του βάρβαρους. Ο Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα στον Τιμαίο:Πολλές μεγάλες και θαυμάσιες πράξεις καταγράφονται στις ιστορίες μας για το κράτος σας. Αλλά μια από αυτές ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες στο μεγαλείο και την ανδρεία. Οι ιστορίες μιλούν για μια τρανή δύναμη που απρόκλητη εκστράτευε έναντι Ευρώπης και Ασίας, και στην οποία η πόλη σας κατάφερε να θέσει τέλος. Αυτή η δύναμη ξεπρόβαλε από τον «Πέλαγος του Άτλαντα» («Ατλαντικό»), και τότε ο πέλαγος αυτός ήταν πλεύσιμος, και είχε ένα νησί που βρισκόταν μπροστά από τα στενά που εσείς αποκαλείτε Ηράκλειες Στήλες. Το νησί ταυτοχρονα ήταν από Λιβύη και μεγαλύτερο από την Ασία, και ήταν ο δρόμος προς άλλα νησιά, που αν από αυτά περνούσες μπορούσες να φτάσεις στην απέναντι ήπειρο που περιέβαλε τον αληθινό ωκεανό – γιατί η θάλασσα εντός των Ηράκλειων Στηλών είναι μόνο ένα λιμάνι με στενό λαιμό και η άλλη είναι αληθινή θάλασσα της οποίας η περιβάλλουσα γη μπορεί όντως να αποκαλεστεί άπειρη. Τώρα, σε αυτή τη νήσο της Ατλαντίδας ήταν μια μεγάλη και απίστευτη αυτοκρατορία...
Τα τέσσερα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στους δυο αυτούς διαλόγους
είναι οι πολιτικοί Κριτίας και Ερμοκράτης και οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Τιμαίος, όμως ο μόνος που αναφέρει την Ατλαντίδα είναι ο Κριτίας. Ενώ πιθανότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά, οι διάλογοι όπως καταγράφηκαν μπορεί να ήταν εφεύρεση του Πλάτωνα. Στις γραπτές του δουλειές, ο Πλάτωνας κάνει εκτενή χρήση των Σωκρατικών διαλόγων προκειμένου να συζητηθούν οι αντίθετες θέσεις μέσα στα πλαίσια μιας υπόθεσης.Ο Τιμαίος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία. Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει να την αφηγηθεί όπως καταγράφηκε στον διάλογο Κριτίας. Στη ιστορία του, η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλ
αντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην Πολιτεία. Ο Κριτίας υποστηρίζει οτι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα στη Σαϊς της Αιγύπτου, όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από Αιγυπτιακά ιερογλυφικά γραμμένα πάνω σε παπύρους. Κατά τον Πλούταρχο, ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος.Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί θεοί διαίρεσαν τη γή ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού. Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί περίπου 700 χλμ σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής, και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3,000 στάδια (600χμ) και 2,000 στάδια (400χμ) στην άλλη»
Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά». Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων. Ο Άτλαντας, που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού (που ονομάστηκε Ατλαντικός σε τιμή του), και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή. Επίσης μυθικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο Αζάης.
Ο Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος. Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί. Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν τούνελ παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχ
η περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα.Κατά τον Κριτία, 9,000 πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στήλων (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας».
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
4 σχόλια:
Ε..., αυτό ήταν.....το νερό ήταν αδύνατον να σταματήσουν οι Έλληνες, και σιγά-σιγά γέμιζε η λεκάνη της Μεσογείου... Φανταστείτε την οικολογική καταστροφή της λεκάνης που η θερμοκρασία ήταν πάνω από 25-30 βαθμούς, να εισβάλουν σιγά και σταθερά τα παγωμένα νερά του Ωκεανού....!
Η μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή όλων των εποχών, στον πάτο της Μεσογείου ακόμα φαίνονται χωριά, και σπίτια με πηγάδια όπως τότε ήταν εγγαταλελημένα.....να μαρτυρούν το τραγικό παρελθόν.... Το Παυλοπέτρι τής Πελοπονήσου είναι Ζωντανή μαρτυρία, Ή γή έκτοτε πρέπει νά έχει πάρει άλλη κλίση.
Στην Βόρεια αφρική μέχρι πρότινος είχαν απομείνει μερικοί απόγονοι από δ'αυτούς τους Άτλαντες, ζούσαν τώρα τελευταία στην Τύρο όπου ο Μέγας Αλέξανδρος τους σκότωσε μέχρι ενός αφορμή? επιδή δεν ήθελαν να παραδοθούν, Αιτία θανάτου? οι παλιές σκουριές των προγόνων τους με τους Έλληνες και το γεγονός της καταστροφής τής Μεσογείου,
Σέ εκείνο τον πόλεμο με τους Άτλαντες, "όλλοι οι υπόληποι Έλληνες συμπολεμιστές" έδωσαν τον ΤΙΤΛΟ στους Έλληνες της σημερινής Ελλάδος με πρωτοστάτες τους Αθηναίους του ΚΡΑΤΑΙΟΥ ή ΚΡΑΤΕΡΟΥ που στήν Δωρική διάλεκτο εκφράζεται GREAT και όλοι μαζί GREEKS, και ή ιδιέταιρή τους πατρίδα, δικαιωματικά ονομάζετε έκτοτε στη Δωρική διάλεκτο GREECE….!
Και.., ο ψαλμός που μάς διαιώνησε ο Δαβίδ,
Αρατε πύλας οι άρχοντες υμών· και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης.
Τίς έστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης;
Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω.
Μα...Πως γίνεται 20,000 Αθηναίοι νά κατατροπώσουν 1,100.000 Άτλαντες?
Και όμως γίνεται... η διαφορά υπάρχει στο σύτημα μέτρησης.....
Ακόμα και επί τής εποχής του Ιησού, μετρούσαν (δύση και μέση ανατολή) όχι με πυθαγόριους αριθμούς από 1 έως 9 αλλά, μέ αυτούς που σήμερα λέμε Ρωμαϊκούς (γράμματα Κύμης Ευοίας) Δωρικά, το δέκκα έγραφαν "Χ" όμως Ιωνικά είναι το πρώτο γράμμα του Χίλια και το ονόμαζαν Χίλια 'Ενα Χ, = μία Χιλιάδα...Για'αυτό και ΧΊ-ΛΙ-Α-ΔΑ η Χιλιάδα με το σήμα Χ, είναι απάτη,
Χιλλές = Απάτη Ακόμα το λένε στην Κρήτη και Κύπρο..Χιλλετζής = απατεώνας.....όμως από εδώ ο Αχιλλέας…. Α'χιλλεύς όπου ή Α'χίλλιος του πτέρνα όπου πατεί ούτε απατάτε ούτε απατεί...... Α'χιλλεύς = ΆΑΑΤΟΣ = αβλαβής, ευχερής, άνευ άτης άτρωτος, απρόσβλητος, (μεταφωρικά ΌΧΙ κυριολεκτικά) από τα βέλη του Πειρασμού εννοείτε ακέραιος θα λέγαμε σήμερα χαρακτήρας,...σε αντιπαράθεση με τον Οδυσσέα που ήταν Κατεργάρης....τουτέστιν δαιμόνιος εφευρέτης,
Στόν πόλεμο, και οι δύο αυτοί τύποι χρειάζονται...
Mέχρι σήμερα ακούμε στήν Εκκλησία το Ιερέα να λέει…..
Ό ευλογήσας τους πέντε άρτους εν' τη ερήμω και εξ αυτών πεντάκηςΧιλίους…. “I beg your pardon” δηλαδή πόσους άνδρας Χορτάσας?
Η απάντηση είναι 50 όπου με πέντε μεγάλα ψωμιά Χωριάτικα ευλογημένα από τον Ιησού, και 5 ψάρια 1,5-2 κιλά το ένα” εφτάξανε να φάνε 50 άνθρωποι κε περίσεψαν μπόλικες μερίδες....
Έτσι και εδώ, το 1,100.000 των ατλάντων (Δωρικός αριθμός κάθε χιλιάδα 10 άνθρωποι) επωμένως, 1,100.000 άτλαντες = 110,000 σημερινές....και 20 χιλιάδες Ιωννικός Α-ριθμός Εμπιροπόλεμοι Αθηναίοι, και το δίκαιο με το μέρος τους, οι Άτλαντες έπαθαν ότι έπαθαν οι Ιταλοί στην Αλβανία το 1940.
Ή ιστορία επαναλαμβάνεται.
ANDRAN με Δωρικά γράμματα Κύμης = D.N.A.R.N.A (Άνδρες Αθηναίοι… Περικλής) = ‘Αρενες, Γυναίκες, Παιδιά, όλοι οι παρευρισκόμενοι.
https://www.google.com/search?q=Machu+Picchu&sxsrf=ALiCzsatIa0jLcCm9oF2ccz7KSyaKiQ9eA:1667941904902&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwivo_3lv5_7AhVj8jgGHeXND70Q_AUoAXoECAIQAw&biw=1536&bih=750&dpr=1.25
Τα παραπάνω (στο λινκ) δίχνει τα έργα των Ελλήνων (αντεπίθεση για την καταστροφή της λεκάνης της μεσογείου) Εδώ οι ΕΛΛΗΝΕΣ πολέμησαν ταίς Α’Μαζώνες… (Μαζώ = Βυζός) Μόνο επιδή οι Άτλαντες (‘Αρενες) δεν πολέμησαν… Ήλπιζαν όμως στην γενεοδωρία των Ελλήνων ότι, δεν θα πολεμήσουν με γυναίκες.οι Έλληνες, Όμως, έκαναν Λάθος….Το έγγλημα της μεσογείου πληρώνετε μόνο με το ίδιο νόμισμα… Ο Αμαζώνιος είναι στη Νότιο Αμερική ΌΧΙ στη Βουλγαρία…..!...
ΑΤΛ+ΑΝΤΙΣ = ΑΤΛΑΝΤIΣ ή, Ατλαντίς, ή, κοινώς Ιωνικά Ατλαντίδα....
(“Ήταν κάποτε μια πανέμορφη γη, εύφορη, πλούσια κι απροσπέλαστη. Δυο νησιά πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, που περιβάλλονταν από δαχτυλίδια γης και νερού, έτσι ώστε κανένας ξένος να μην μπορεί να φτάσει ως εκεί. Την έλεγαν Ατλαντίδα κι ανήκε στον θεό Ποσειδώνα, που φρόντιζε για το καλό της. Ο λαός, που ζούσε εκεί, ήταν πλούσιος, ευτυχισμένος, πολιτισμένος, προοδευμένος και πολύ δίκαιος. Όμως, παραστράτησε, έγινε απάνθρωπος και γνώρισε σκληρή την τιμωρία των θεών.
Κάπως έτσι περιγράφει ο Πλάτων στον «Κριτία» τη χαμένη Ατλαντίδα. Και στον «Τίμαιο» προσθέτει πως ο σοφός Σόλων, όταν πήγε στην Αίγυπτο, έμαθε από τους ιερείς ότι οι Αθηναίοι, 9.000 χρόνια πριν από την εποχή του, απέκρουσαν μια επίθεση των κατοίκων της Ατλαντίδας, που καταποντίστηκε έπειτα από έναν φοβερό σεισμό. Περίπου τότε σχηματίστηκε και το λεκανοπέδιο της Αθήνας”)
Τώρα, ας φανταστούμε TA Δύο νησιά μαζί πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες,
Bόρεια και Νότια Αμερική.
Tότε όντως η Αμερική ήταν δύο Νησιά, ο Ωκεανός περνούσε πάνω από τη σημερινή στενή λωρίδα του Παναμά, όμως, τί έγινε έκτοτε και ο Ατλαντικός με τον Ειρηνικό χώρισαν τα τσαντάκια τους στο σημερινό στενό του Παναμά, και είνε όπως είναι σήμερα?
“Ο λαός, ΛΕΕΙ που ζούσε εκεί στην Ατλαντίδα, ήταν πλούσιος, ευτυχισμένος, πολιτισμένος, προοδευμένος και πολύ δίκαιος….
(τα πολλά νερά της λίμνης η γνώση και το κλίμα φέρουν πλούτο)
Όμως, παραστράτησε, “λέει” ο λαός καί έγινε απάνθρωπος και γνώρισε σκληρή την τιμωρία των θεών”
Το πολύ χρήμα φέρει απληστία, η απληστία, Προθέσεις γιά υποδούλωση άλλων ανθρώπων
Κάποια στιγμή, "ΛΕΕΙ" οί αλαζόνες πλέων Άτλαντες εισέβαλαν στη Μεσόγειο με σκοπό να κατακτήσουν όλους τους λαούς….
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η Μεσόγειος τότε, ΔΕΝ ήταν θάλασσα όπως σήμερα αλλά, ήτο Λεκάνη πολλύ κάτω από τήν επιφάνεια του Ωκεανού, (Λεκάνη της Μεσογείου Ζώνης) μέ εξαίρεση μερικές λίμνες,
Οι Άτλαντες όπου ό στρατός τους αριθμούσε 1.100.000 άνδρες περικύκλωσαν τήν λεκάνη της μεσογείου και από της δύο μεριές, Νότια από την Αφρική και βόρεια από την Ισπανία, και ρήμαζαν πολιτείες και χωριά....!
Καθώς ο τρόμος κυριάρχησε παντού, η μια περιοχή μετά την άλλη εγκατέλειπαν τον αγώνα αφήνοντας μόνους τους κατοίκους της Αθήνας να τα βγάλουν πέρα με τον εχθρό. Λίγο ακόμη και η χώρα θα καταστρεφόταν. Όμως, οι πολεμιστές Αθηναίοι ( 20.000), όχι μόνον άντεξαν στην επίθεση των Ατλάντων αλλά κατάφεραν και να τους νικήσουν. Με μιαν αντεπίθεση διαρκείας, τους πήραν στο κυνήγι. Οπισθοχωρώντας όμως οι εν' απομείναντες Άτλαντες, έκαναν κάτι που δεν θα έκαναν ούτε οι σημερινοί Taliban....
Οι στήλες του Ηρακλέους τότες, ήταν δύο? όντως στήλες ξηράς που ένωναν την Ευρώπη με την Αφρική και κρατούσαν τα νερά του παγωμένου Ωκεανού απέξω...για'αυτό, και Ηράκλειες στήλες,
(ή εκεί περιοχή με όλη τη μέση ανατολή ήτο του IRAK-LEUS Δωρικά και Ηρακλέους Ιωννικά, γιαυτό ακόμα έχουμε ΙΡΑΚ ή Ιράκ...,
Τού Αχχιλέως ή περιοχή ήτο η σημερινή μας Ελλάδα και όλη η Μικρά ασία)
Οι Άτλαντες κακήν κακώς φεύγωντας να επιβιβαστούν στα καράβια τους, τους ήρθε η φαεινή Ιδέα, να κόψουν στη μέση τiς στήλες και να ανοίξουν μια μικρή υδροροή..... έκαναν αυτό που δεν θά έκαναν ούτε οί σημερινοί ΤΑΛΙΜΠΑΝ
Που είναι η Ατλαντίδα?
Διογένης στον Μέγα Αλέξανδρο: ……..Μείζω της Ασίας ήπειρον, τον Ωκεανόν διανηξάμενος, kαι… φυσικά,
Μανθάνειν διά τής ερεύνης…, Όσοι αρέσκονται ακούοντες παραμυθολογήματα, εκ φύσεως ανοησιολογούν αναμυγνύωντες τα αληθή με τα ψευδή.
Η Ατλαντίδα ποτέ δεν χάθηκε... ή γνώση χάθηκε για την Ατλαντίδα επιδή, η επικοινωνία με αυτήν διακόπηκε....
Για να προσδιορίσουμε προς τα που πέφτει ή Ατλαντίδα, πρέπει πρώτα νά δούμε τί έχει να μας αποκαλυψη το όνομα Ατλαντίς… ή, Η των όνομάτων επίσκεψις του Αντισθένη”
Κάθε γράμμα και κωδικός,
Α = πρωτογενές ενέργεια, ό ΑΣΣΟΣ, Τ = τελειωμένο/κάτι ολοκληρωμένο , (Τυφλός, Τάφος, Τέλος, Λ = υγρό στοιχείο και Ακτίνες φωτός... για'αυτό έχουμε Λίμνη... Λεμόνι, Λάμψη
Σαν ένας κωδικός τα τρία γράμματα μαζί, ΑΤΛ = Νερό (Ατλ-αντικός)
Από της στήλες του Ηρακλέους ακρειβως απέναντι στην άλλη όχθη του Ωκεανού εύρίσκοντε οι ΑΝΤΙ-ΠΟΔΕΣ ή Λακωνικά ΑΝΤΙΣ ή, ANDES Δωρικά
Η μεγαλύτερη σε μήκος οροσειρά του πλανήτη...
Πάνω στο οροπέδιο τών Ανδεων, εύρίσκετε η μεγαλύτερη λήμνη “ΑΤΛ” της υδρογείου με πόσημο νερό σε 3,812 Μέτρα υψόμετρο πάνω, πλέουν υπερωκεάνια....
Ε..., αυτό ήταν.....το νερό ήταν αδύνατον να σταματήσουν οι Έλληνες, και σιγά-σιγά γέμιζε η λεκάνη της Μεσογείου... Φανταστείτε την οικολογική καταστροφή της λεκάνης που η θερμοκρασία ήταν πάνω από 25-30 βαθμούς, να εισβάλουν σιγά και σταθερά τα παγωμένα νερά του Ωκεανού....!
Η μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή όλων των εποχών, στον πάτο της Μεσογείου ακόμα φαίνονται χωριά, και σπίτια με πηγάδια όπως τότε ήταν εγγαταλελημένα.....να μαρτυρούν το τραγικό παρελθόν.... Το Παυλοπέτρι τής Πελοπονήσου είναι Ζωντανή μαρτυρία, Ή γή έκτοτε πρέπει νά έχει πάρει άλλη κλίση.
Στην Βόρεια αφρική μέχρι πρότινος είχαν απομείνει μερικοί απόγονοι από δ'αυτούς τους Άτλαντες, ζούσαν τώρα τελευταία στην Τύρο όπου ο Μέγας Αλέξανδρος τους σκότωσε μέχρι ενός αφορμή? επιδή δεν ήθελαν να παραδοθούν, Αιτία θανάτου? οι παλιές σκουριές των προγόνων τους με τους Έλληνες και το γεγονός της καταστροφής τής Μεσογείου,
Σέ εκείνο τον πόλεμο με τους Άτλαντες, "όλλοι οι υπόληποι Έλληνες συμπολεμιστές" έδωσαν τον ΤΙΤΛΟ στους Έλληνες της σημερινής Ελλάδος με πρωτοστάτες τους Αθηναίους του ΚΡΑΤΑΙΟΥ ή ΚΡΑΤΕΡΟΥ που στήν Δωρική διάλεκτο εκφράζεται GREAT και όλοι μαζί GREEKS, και ή ιδιέταιρή τους πατρίδα, δικαιωματικά ονομάζετε έκτοτε στη Δωρική διάλεκτο GREECE….!
Και.., ο ψαλμός που μάς διαιώνησε ο Δαβίδ,
Αρατε πύλας οι άρχοντες υμών· και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης.
Τίς έστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης;
Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω.
Μα...Πως γίνεται 20,000 Αθηναίοι νά κατατροπώσουν 1,100.000 Άτλαντες?
Και όμως γίνεται... η διαφορά υπάρχει στο σύτημα μέτρησης.....
Ακόμα και επί τής εποχής του Ιησού, μετρούσαν (δύση και μέση ανατολή) όχι με πυθαγόριους αριθμούς από 1 έως 9 αλλά, μέ αυτούς που σήμερα λέμε Ρωμαϊκούς (γράμματα Κύμης Ευοίας) Δωρικά, το δέκκα έγραφαν "Χ" όμως Ιωνικά είναι το πρώτο γράμμα του Χίλια και το ονόμαζαν Χίλια 'Ενα Χ, = μία Χιλιάδα...Για'αυτό και ΧΊ-ΛΙ-Α-ΔΑ η Χιλιάδα με το σήμα Χ, είναι απάτη,
Χιλλές = Απάτη Ακόμα το λένε στην Κρήτη και Κύπρο..Χιλλετζής = απατεώνας.....όμως από εδώ ο Αχιλλέας…. Α'χιλλεύς όπου ή Α'χίλλιος του πτέρνα όπου πατεί ούτε απατάτε ούτε απατεί...... Α'χιλλεύς = ΆΑΑΤΟΣ = αβλαβής, ευχερής, άνευ άτης άτρωτος, απρόσβλητος, (μεταφωρικά ΌΧΙ κυριολεκτικά) από τα βέλη του Πειρασμού εννοείτε ακέραιος θα λέγαμε σήμερα χαρακτήρας,...σε αντιπαράθεση με τον Οδυσσέα που ήταν Κατεργάρης....τουτέστιν δαιμόνιος εφευρέτης,
Στόν πόλεμο, και οι δύο αυτοί τύποι χρειάζονται...
Mέχρι σήμερα ακούμε στήν Εκκλησία το Ιερέα να λέει…..
Ό ευλογήσας τους πέντε άρτους εν' τη ερήμω και εξ αυτών πεντάκηςΧιλίους…. “I beg your pardon” δηλαδή πόσους άνδρας Χορτάσας?
Η απάντηση είναι 50 όπου με πέντε μεγάλα ψωμιά Χωριάτικα ευλογημένα από τον Ιησού, και 5 ψάρια 1,5-2 κιλά το ένα” εφτάξανε να φάνε 50 άνθρωποι κε περίσεψαν μπόλικες μερίδες....
Έτσι και εδώ, το 1,100.000 των ατλάντων (Δωρικός αριθμός κάθε χιλιάδα 10 άνθρωποι) επωμένως, 1,100.000 άτλαντες = 110,000 σημερινές....και 20 χιλιάδες Ιωννικός Α-ριθμός Εμπιροπόλεμοι Αθηναίοι, και το δίκαιο με το μέρος τους, οι Άτλαντες έπαθαν ότι έπαθαν οι Ιταλοί στην Αλβανία το 1940.
Ή ιστορία επαναλαμβάνεται.
ANDRAN με Δωρικά γράμματα Κύμης = D.N.A.R.N.A (Άνδρες Αθηναίοι… Περικλής) = ‘Αρενες, Γυναίκες, Παιδιά, όλοι οι παρευρισκόμενοι.
https://www.google.com/search?q=Machu+Picchu&sxsrf=ALiCzsatIa0jLcCm9oF2ccz7KSyaKiQ9eA:1667941904902&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwivo_3lv5_7AhVj8jgGHeXND70Q_AUoAXoECAIQAw&biw=1536&bih=750&dpr=1.25
Τα παραπάνω (στο λινκ) δίχνει τα έργα των Ελλήνων (αντεπίθεση για την καταστροφή της λεκάνης της μεσογείου) Εδώ οι ΕΛΛΗΝΕΣ πολέμησαν ταίς Α’Μαζώνες… (Μαζώ = Βυζός) Μόνο επιδή οι Άτλαντες (‘Αρενες) δεν πολέμησαν… Ήλπιζαν όμως στην γενεοδωρία των Ελλήνων ότι, δεν θα πολεμήσουν με γυναίκες.οι Έλληνες, Όμως, έκαναν Λάθος….Το έγγλημα της μεσογείου πληρώνετε μόνο με το ίδιο νόμισμα… Ο Αμαζώνιος είναι στη Νότιο Αμερική ΌΧΙ στη Βουλγαρία.
Δημοσίευση σχολίου