SAINT LUCIA - ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ

Αγία Λουκία

Η Αγία Λουκία ή Σάντα Λουσία είναι ένα μικρό νησιωτικό κράτος της Ανατολικής Καραϊβικής στα σύνορα του Ατλαντικού Ωκεανού. Ανήκει στις

Μικρές Αντίλλες και βρίσκεται βόρεια των νησιών Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, βορειοδυτικά του Μπαρμπάντος και νότια της Μαρτινίκας. Είναι επίσης γνωστό με το όνομα Ελένη της Δύσης, παρομοιάζοντας έτσι τις μεταπτώσεις του νησιού πότε στους Άγγλους και πότε στους Γάλλους.
Ιστορία

Η ονομασία του νησιού προέρχεται από την Αγία Λουκία των Συρακουσών, αγία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι κατέφτασαν στην Αγία Λουκία το 1500. Αρχικά έγινε αποικία των Γάλλων, που υπέγραψαν το 1660 συνθήκη με τους ιθαγενείς. Το νησί πέρασε στα χέρια των Βρετανών

για την περίοδο 1663-1667 κι έπειτα από δεκατέσσερις, συνεχείς διαμάχες με τη Γαλλία, πήραν τον απόλυτο έλεγχο του νησιού το 1814. Το 1834 καταργήθηκε η δουλεία. Το 1959-1962 ήταν μέλος της Ομοσπονδίας των Δυτικών Ινδιών και το 1967 της παραχωρήθηκε πλήρης εσωτερική

αυτονομία. Η Αγία Λουκία έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 22 Φεβρουαρίου του 1979, γεγονός που εορτάζεται κάθε χρόνο με εθνική αργία.
Γεωγραφία
Το νησί είναι ηφαιστειογενές και περισσότερο ορεινό σε σύγκριση με τα γειτονικά νησιά της Καραϊβικής. Το ψηλότερο σημείο είναι το όρος Gimie, στα 950 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Δύο ακόμα όρη (ηφαιστειακοί κώνοι), τα Pitons (Μεγάλο Πιτόν και Μικρό Πιτόν), αποτελούν το διασημότερο αξιοθέατο της χώρας και έχουν ανακηρυχθεί Παγκόσμιο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ, το έτος 2004. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Κάστριες ή Κάστρις (Castries), στην οποία ζει περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού. Σημαντικές πόλεις είναι οι Gros Islet, Soufrière και Vieux Fort. Το κλίμα της χώρας είναι τροπικό και μετριάζεται από τους βορειανατολικούς αληγείς ανέμους, με μία περίοδο ξηρασίας από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο και μία περίοδο βροχοπτώσεων από το Μάιο ως το Νοέμβριο. Υπάρχουν πολλά τροπικά δάση στη χώρα και φυσικά καταφύγια, όπου προστατεύονται πολλά ενδημικά πουλιά και ζώα.
Πληθυσμός
Οι κάτοικοι ομιλούν αγγλικά,όπως και τη γαλλική διάλεκτο πατουά, είναι Ρωμαιοκαθολικοί (περίπου 10% είναι άθεοι) και αριθμούν περίπου τους 150.000. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι έγχρωμοι (Αφρικανοί, 90%), ενώ οι υπόλοιποι είναι Κρεολοί μιγάδες, λευκοί και Ασιάτες. Σε μεγαλύτερο ποσοστό ο πληθυσμός ζει στην ύπαιθρο (61%) ενώ το 39% ζουν στις πόλεις. Το προσδόκιμο ζωής στις γυναίκες το 2006 ήταν 77,6 χρόνια και στους άνδρες 70,2 έτη.
Πολιτική
Το πολίτευμα της Αγίας Λουκίας είναι Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Αρχηγός Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία εκπροσωπείται από το Γενικό Κυβερνήτη. Το Κοινοβούλιο (Εθνοσυνέλευση) είναι 17μελές.
Ελληνισμός
Η Ελλάδα εκπροσωπείται διπλωματικώς στην Αγία Λουκία, μέσω παράλληλης διαπίστευσης, από την ελληνική Πρεσβεία στο Καράκας, στη Βενεζουέλα. Σύμφωνα με στοιχεία του Προξενικού Γραφείου της Πρεσβείας, δεν υπάρχουν σήμερα εγκατεστημένοι Έλληνες ομογενείς στη νησιωτική χώρα.

Οικονομία
Η οικονομία στηρίζεται κυρίως στη γεωργία και στον τουρισμό. Η κύρια καλλιέργεια είναι οι μπανάνες. Η ενέργεια προέρχεται από θερμοδυναμικούς σταθμούς, ενώ για την παραγωγή της ενέργειας αξιοποιείται και η γεωθερμία. Η χώρα πλήττεται γενικά από ανεργία. Νόμισμα έχει το Δολάριο Ανατολικής Καραϊβικής.
Μεταφορές και επικοινωνίεςΟι συγκοινωνίες στη χώρα δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες. Η χώρα έχει δύο λιμάνια (Κάστριες και Κιλ ντε Σακ) και δύο αεροδρόμια (Χαβανόρο και Βίτζι). Υπάρχουν δύο τηλεοπτικοί σταθμοί.
Αξιοθέατα
Οι δύο ηφαιστειακοί κώνοι των Πιτόν αποτελούν σημαντικό πόλο έλξης για τους τουρίστες και φιλοξενούν το μοναδικό στον κόσμο ηφαίστειο, στο οποίο μπορεί να γίνει οδήγηση. Άλλα τουριστικά αξιοθέατα είναι ο Βοτανικός Κήπος, τα βρόχινα δάση, το Εθνικό Πάρκο στο νησί Pigeon και η παλαιά στρατιωτική βάση.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ