Το ιστορικό κέντρο της ΟαξάκαΜια αποικιακή οικία στη Γκάλε Γκαρσία Βίγκιλ στη Οαξάκα αποτελεί έδρα μουσείου προς τιμή του Μπενίτο Χουάρεζ, του αγαπημένου τέκνου της πόλης. Ο Χουάρεζ εκλέχτηκε πρόεδρος του Μεξικού το 1858 – Ινδιάνος Ζατοπέκος από ταπεινή καταγωγή που εκπαιδεύτηκε από Φραγκισκανούς στην πατρίδα του – πέρασε στην ιστορία για την αντίστασή του κατά της κοινωνικής προκατάληψης, της υπερβολικής εξουσίας της Καθολικής Εκκλησίας και, από το 1862 και εντεύθεν, κατά της εισβολής των Γάλλων. Το σύνθημά του, «El respecto al derecho ajeno es le paz»» (ειρήνα είναι ο σεβασμός προς τα δικαιώματα των άλλων) σύντομα έγινε συμβολική φράση για όλους τους φιλελεύθερους που πάλευαν για τον εκδημοκρατισμό της χώρας.
Από την αρχή, η Οαξάκα ήταν μια πόλη όπου μετανάστευσαν οι Ινδιάνοι Ολμέκοι, Ζατοπέκοι και Μιξτέκοι και κατόπιν αναμείχθηκαν ειρηνικά με τους Ισπανούς κονκισταδόρες. Στην περιοχή σήμερα υπάρχουν ακόμη 16 διαφορετικές εθνικές ομάδες που μιλούν σχεδόν 150 διαλέκτους. Κάθε Ιούλιο εορτάζεται η Γκελαγκέτσα, μια φαντασμαγορική εορτή κατά την οποία οι αυτόχθονες ομάδες χορεύουν και ανταλλάσσουν δώρα σαν σημάδι αμοιβαίου σεβασμού.
Μετά την κατάκτηση της Τενοτστιτλάν, το 1521, ο Ερνάν Κορτέθ έστειλε στρατό με τον βοηθό του, Φρανθίσκο Ορόθκο κατά της Χουαξιακάκ, όπως έγινε αργότερα γνωστή η πόλη. Ήταν η πιο σημαντική πόλη στην κοιλάδα,
βρισκόταν σε ύψος 1.600 μέτρων και περιβαλλόταν από λόφους. Αν και ο Ορόθκο είχε στείλει στον Κορτέθ μια επιστολή δηλώνοντας ότι ήταν εναντίον της κατάληψης της περιοχής (δεν είχε πολύτιμα μέταλλα και την κατοικούσαν πολύ αξιόμαχοι Ινδιάνοι), ο Κορτέθ ήθελε να ελέγξει ο ίδιος την κατάσταση. Ο Ορόθκο ερωτεύτηκε τις φυσικές ομορφιές του τόπου και πέτυχε να έλθει σε συμφωνία με τους ιθαγενείς. Στις 25 Απριλίου 1532, ο βασιλιάς της Ισπανίας αποδέχτηκε την ίδρυση της πόλης και απένειμε στον Κορτέθ τον τίτλο του μαρκησίου της Οαξάκα.
Το περίγραμμα της πόλης σχεδιάστηκε από τον Αλόνσο Γκαρθία Μπράβο, αρχιτέκτονα του Εσκοριάλ, που είχε επίσης σχεδιάσει τη δομή της πόλης του Μεξικού και της Βερακρούζ. Στις άκρες της θόκαλο (μιας από τις ομορφότερες πλατείες του Μεξικού) η κατασκευή ξεκίνησε με το αρχηγείο της ισπανικής εξουσίας και τον καθεδρικό ναό (στον χώρο του ιερού των Ζατοπέκων προς τιμή των νεκρών).
Οι κύριοι δρόμοι της πόλης χαράχτηκαν από την πλατεία και σύμφωνα με τον σχεδιαστή απεικόνιζαν την ισορροπία μεταξύ ιερού και ασεβούς. Αυτό που είναι ασυνήθιστο, είναι ότι ποτέ δεν χρειάστηκε να κατασκευαστεί κάποιο τείχος για την πόλη και βεβαίως η Οαξάκα αφέθηκε σχετικώς ελεύθερη να προχωρήσει με τις δικές της δυνάμεις. Οι σοδειές που αναπτύχθηκαν στην γύρω περιοχή ήταν καλαμπόκι, σιτάρι, καφές και ζαχαροκάλαμο, με το τελευταίο να χρησιμοποιείται για την προμήθεια της αυλής της Ισπανίας με γλυκά παρασκευάσματα. Επίσης στον τόπο αυτό ανακαλύφθηκε ότι από ένα παράσιτο του σίτου μπορούσε να εξαχθεί μια κόκκινη απόχρωση για τη βαφή των υφασμάτων.
Αμέσως μετά την ίδρυση της πόλης κατέφθασαν Δομινικανοί μοναχοί οι οποίοι άρχισαν να κατασκευάζουν θρησκευτικά κτίρια. Το ισπανικό μπαρόκ συνδυάζεται αρμονικά στην Οαξάκα με τις παραδόσεις των εντοπίων και οι ναοί της πόλης και οι περίτεχνες διακοσμήσεις αποτελούν την καλύτερη αρχιτεκτονική του Μεστίζο στο Μεξικό. Η κατασκευή του καθεδρικού ναού καθυστέρησε μέχρι το 1733, όμως η εκκλησία Σάντο Ντομίνγκο είναι πιο μεγαλοπρεπής και πολυδάπανη. Η πρόσοψη, από τα τέλη του 16ου αιώνα, είναι από λεπτοσκαλισμένη πέτρα και περιβάλλεται σε κάθε πλευρά από ένα κωδωνοστάσιο. Το εσωτερικό περιβάλλεται με πολλά κιλά χρυσάφι. Το ψηλό ιερό και οι διακοσμήσεις στους τοίχους και στην οροφή, που απεικονίζουν βιβλικές σκηνές, είναι όλα εξαιρετικά. Στον κάτω τοίχο της εκκλησιαστικής χορωδίας, ένα επίχρυσο ανάγλυφο από γυψομάρμαρο απεικονίζει τη γενεαλογική τάξη του Τάγματος των Δομινικανών υπό μορφή κλήματος. Δίπλα ακριβώς από τον ναό βρίσκεται μια μεγάλη μονή η οποία σήμερα αποτελεί περιφερειακό μουσείο. Ένα από τα εκθέματά της είναι η συλλογή των χρυσών αντικειμένων των Λιξτέκων που βρέθηκαν σε έναν τάφο κατά τη διάρκεια της ανασκαφής του κοντινού αρχαιολογικού χώρου του Μόντε Αλμπάν.
Άλλα λαμπρά δείγματα μπαρόκ αρχιτεκτονικής είναι η Μπασίλικα ντέλα Νουέστρα Σενιόρα ντέλα Σολεδάδ και η εκκλησία Σαν Φελίπε Νέρι. Η τελευταία χρησιμοποιήθηκε σαν στρατώνας στη διάρκεια της Μεξικανικής
Επανάστασης και ανακαινίστηκε το 1920. Διακοσμήθηκε ξανά με την προςθήκη στοιχείων Αρτ Νουβό, μια τεχνοτροπία που διακρίνεται επίσης στο κομψό θέατρο Μασεντόνιο Αλκαλά, κοντά στην πλατεία της πόλης. Τα προπύλαια του θόκαλο αποτελούν την καρδιά της εμπορικής ζωής της πόλης.
Πολλοί συγγραφείς και καλλιτέχνες απεικόνισαν την ομορφιά της Οαξάκα. Ο Φρειδερίκος Νίτσε ήθελε να αποσυρθεί εκεί, ενώ ο Άλντους Χάξλι και ο Ίταλο Καλβίνο έμειναν και δύο στην πόλη. Η ατμόσφαιρά της σήμερα μοιάζει με εκείνη στα μυθιστορήματα του πατέρα του μαγικού ρεαλισμού, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκέζ.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «UNESCO – ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ Της ΤΕΧΝΗΣ
Από την αρχή, η Οαξάκα ήταν μια πόλη όπου μετανάστευσαν οι Ινδιάνοι Ολμέκοι, Ζατοπέκοι και Μιξτέκοι και κατόπιν αναμείχθηκαν ειρηνικά με τους Ισπανούς κονκισταδόρες. Στην περιοχή σήμερα υπάρχουν ακόμη 16 διαφορετικές εθνικές ομάδες που μιλούν σχεδόν 150 διαλέκτους. Κάθε Ιούλιο εορτάζεται η Γκελαγκέτσα, μια φαντασμαγορική εορτή κατά την οποία οι αυτόχθονες ομάδες χορεύουν και ανταλλάσσουν δώρα σαν σημάδι αμοιβαίου σεβασμού.
Μετά την κατάκτηση της Τενοτστιτλάν, το 1521, ο Ερνάν Κορτέθ έστειλε στρατό με τον βοηθό του, Φρανθίσκο Ορόθκο κατά της Χουαξιακάκ, όπως έγινε αργότερα γνωστή η πόλη. Ήταν η πιο σημαντική πόλη στην κοιλάδα,
βρισκόταν σε ύψος 1.600 μέτρων και περιβαλλόταν από λόφους. Αν και ο Ορόθκο είχε στείλει στον Κορτέθ μια επιστολή δηλώνοντας ότι ήταν εναντίον της κατάληψης της περιοχής (δεν είχε πολύτιμα μέταλλα και την κατοικούσαν πολύ αξιόμαχοι Ινδιάνοι), ο Κορτέθ ήθελε να ελέγξει ο ίδιος την κατάσταση. Ο Ορόθκο ερωτεύτηκε τις φυσικές ομορφιές του τόπου και πέτυχε να έλθει σε συμφωνία με τους ιθαγενείς. Στις 25 Απριλίου 1532, ο βασιλιάς της Ισπανίας αποδέχτηκε την ίδρυση της πόλης και απένειμε στον Κορτέθ τον τίτλο του μαρκησίου της Οαξάκα.Το περίγραμμα της πόλης σχεδιάστηκε από τον Αλόνσο Γκαρθία Μπράβο, αρχιτέκτονα του Εσκοριάλ, που είχε επίσης σχεδιάσει τη δομή της πόλης του Μεξικού και της Βερακρούζ. Στις άκρες της θόκαλο (μιας από τις ομορφότερες πλατείες του Μεξικού) η κατασκευή ξεκίνησε με το αρχηγείο της ισπανικής εξουσίας και τον καθεδρικό ναό (στον χώρο του ιερού των Ζατοπέκων προς τιμή των νεκρών).
Οι κύριοι δρόμοι της πόλης χαράχτηκαν από την πλατεία και σύμφωνα με τον σχεδιαστή απεικόνιζαν την ισορροπία μεταξύ ιερού και ασεβούς. Αυτό που είναι ασυνήθιστο, είναι ότι ποτέ δεν χρειάστηκε να κατασκευαστεί κάποιο τείχος για την πόλη και βεβαίως η Οαξάκα αφέθηκε σχετικώς ελεύθερη να προχωρήσει με τις δικές της δυνάμεις. Οι σοδειές που αναπτύχθηκαν στην γύρω περιοχή ήταν καλαμπόκι, σιτάρι, καφές και ζαχαροκάλαμο, με το τελευταίο να χρησιμοποιείται για την προμήθεια της αυλής της Ισπανίας με γλυκά παρασκευάσματα. Επίσης στον τόπο αυτό ανακαλύφθηκε ότι από ένα παράσιτο του σίτου μπορούσε να εξαχθεί μια κόκκινη απόχρωση για τη βαφή των υφασμάτων.
Αμέσως μετά την ίδρυση της πόλης κατέφθασαν Δομινικανοί μοναχοί οι οποίοι άρχισαν να κατασκευάζουν θρησκευτικά κτίρια. Το ισπανικό μπαρόκ συνδυάζεται αρμονικά στην Οαξάκα με τις παραδόσεις των εντοπίων και οι ναοί της πόλης και οι περίτεχνες διακοσμήσεις αποτελούν την καλύτερη αρχιτεκτονική του Μεστίζο στο Μεξικό. Η κατασκευή του καθεδρικού ναού καθυστέρησε μέχρι το 1733, όμως η εκκλησία Σάντο Ντομίνγκο είναι πιο μεγαλοπρεπής και πολυδάπανη. Η πρόσοψη, από τα τέλη του 16ου αιώνα, είναι από λεπτοσκαλισμένη πέτρα και περιβάλλεται σε κάθε πλευρά από ένα κωδωνοστάσιο. Το εσωτερικό περιβάλλεται με πολλά κιλά χρυσάφι. Το ψηλό ιερό και οι διακοσμήσεις στους τοίχους και στην οροφή, που απεικονίζουν βιβλικές σκηνές, είναι όλα εξαιρετικά. Στον κάτω τοίχο της εκκλησιαστικής χορωδίας, ένα επίχρυσο ανάγλυφο από γυψομάρμαρο απεικονίζει τη γενεαλογική τάξη του Τάγματος των Δομινικανών υπό μορφή κλήματος. Δίπλα ακριβώς από τον ναό βρίσκεται μια μεγάλη μονή η οποία σήμερα αποτελεί περιφερειακό μουσείο. Ένα από τα εκθέματά της είναι η συλλογή των χρυσών αντικειμένων των Λιξτέκων που βρέθηκαν σε έναν τάφο κατά τη διάρκεια της ανασκαφής του κοντινού αρχαιολογικού χώρου του Μόντε Αλμπάν.
Άλλα λαμπρά δείγματα μπαρόκ αρχιτεκτονικής είναι η Μπασίλικα ντέλα Νουέστρα Σενιόρα ντέλα Σολεδάδ και η εκκλησία Σαν Φελίπε Νέρι. Η τελευταία χρησιμοποιήθηκε σαν στρατώνας στη διάρκεια της Μεξικανικής
Επανάστασης και ανακαινίστηκε το 1920. Διακοσμήθηκε ξανά με την προςθήκη στοιχείων Αρτ Νουβό, μια τεχνοτροπία που διακρίνεται επίσης στο κομψό θέατρο Μασεντόνιο Αλκαλά, κοντά στην πλατεία της πόλης. Τα προπύλαια του θόκαλο αποτελούν την καρδιά της εμπορικής ζωής της πόλης.Πολλοί συγγραφείς και καλλιτέχνες απεικόνισαν την ομορφιά της Οαξάκα. Ο Φρειδερίκος Νίτσε ήθελε να αποσυρθεί εκεί, ενώ ο Άλντους Χάξλι και ο Ίταλο Καλβίνο έμειναν και δύο στην πόλη. Η ατμόσφαιρά της σήμερα μοιάζει με εκείνη στα μυθιστορήματα του πατέρα του μαγικού ρεαλισμού, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκέζ.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «UNESCO – ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ Της ΤΕΧΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου