ALPS - ΑΛΠΕΙΣ

Άλπεις
Οι Άλπεις είναι το συλλογικό όνομα ενός εκ των μεγάλων συστημάτων οροσειράς στην Ευρώπη, εκτεινόμενες από την Αυστρία και την Σλοβενία στα ανατολικά, μέσω της Ιταλίας, της Ελβετίας, του Λιχτενστάιν και της Γερμανίας έως την Γαλλία στα δυτικά. Η λέξη Άλπεις σημαίνει βουνά. Το ψηλότερο βουνό στις Άλπεις είναι το Μον Μπλαν (Mont Blanc) με 4.810 μέτρα στα Γαλλό-Ιταλικά σύνορα.
Γενική Θεώρηση
Οι Άλπεις χωρίζονται γενικά στις Δυτικές Άλπεις και τις Ανατολικές Άλπεις. Ο διαχωρισμός είναι κατά μήκος της λίμνης Κονστάνς κατά μήκος του Ρήνου ως τη λίμνη Κόμο. Οι Δυτικές Άλπεις βρίσκονται στην Ιταλία, Γαλλία και Ελβετία ενώ οι Ανατολικές Άλπεις στις Αυστρία, Γερμανία, Ιταλία, Λιχτενστάιν, Σλοβενία και Ελβετία. Η υψηλότερη κορυφή των Δυτικών Άλπεων είναι το Μον Μπλαν, στα 4.180 μέτρα και των Ανατολικών Άλπεων το Πιζ Μπερνίνα στα 4.052 μέτρα.
Μια σειρά από χαμηλότερες οροσειρές διατρέχουν παράλληλα της κεντρικής αλυσίδας των Άλπεων, συμπεριλαμβανομένων των Γαλλικών Πρεάλπεων.
Γεωγραφικά όρια
Τα όρια των Άλπεων εξαρτώνται από το νόημα που δίνουμε στον όρο Άλπεις αναφερόμενοι στην μεγάλη οροσειρά της κεντρικής Ευρώπης.
Σήμερα τα όρια των Άλπεων συνήθως βασίζονται σε γεωλογικά κριτήρια, γεγονός που σημαίνει πως οι λόφοι που αναπτύχθηκαν από κοινού με τα υψηλότερα μέρη των Άλπεων συμπεριλαμβάνονται επίσης. Για παράδειγμα στην Αυστρία το Βιενερβάλντ (Wienerwald), ένα δασώδες ακρωτήρι, θεωρείται συνήθως μέρος των Άλπεων, ενώ οι λόφοι της βόρειας Άνω Αυστρίας και της βορειοδυτικής Κάτω Αυστρίας, που γεωλογικά είναι πολύ παλαιότεροι, δεν περιλαμβάνονται.
Κεντρικές διαβάσεις
Αν και οι Άλπεις σχηματίζουν ένα φυσικό οχυρό, ποτέ δεν αποτέλεσαν αδιάβατο οχυρό. Από παλαιότερες εποχές μέχρι σήμερα, διασχίστηκαν για διάφορους σκοπούς, όπως πολεμικούς και εμπορικούς, και αργότερα από προσκυνητές, φοιτητές και τουρίστες. Τα μέρη που διασχίστηκαν αποκαλούνται περάσματα, και είναι σημεία στα οποία η αλπική αλυσίδα βυθίζεται για να δημιουργήσει κοιλώματα. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί δρόμοι και σιδηροδρομικοί δίοδοι.
Κλίμα
Το κλίμα των Άλπεων είναι το ίδιο με το κλίμα -- ή τις μέσες καιρικές συνθήκες (για αρκετό χρονικό διάστημα) -- της κεντρικής Αλπικής περιοχής της Ευρώπης. Καθώς ανυψωνόμαστε από το επίπεδο θαλάσσης σε υψηλότερες περιοχές της ατμόσφαιρας, η θερμοκρασία μειώνεται. Το αποτέλεσμα των οροσειρών στους επικρατόντες ανέμους είναι η μεταφορά ζεστού αέρα που ανήκει σε χαμηλότερη περιοχή στην υψηλότερη ζώνη, όπου επεκτείνεται σε όγκο με ανάλογη απώλεια θερμότητας, συχνά συνοδευόμενο από την καθίζηση της ομίχλης με τη μορφή χιονιού ή βροχής.
Πολιτική ιστορία
Δεν είναι πολλά γνωστά για τους πρώτους κατοίκους των Άλπεων, εκτός από τις λιγοστές αναφορές Ρωμαίων και Ελλήνων ιστορικών και γεωγράφων. Μερικές λεπτομέρειες έχουν φτάσει ως εμάς από την κατάκτηση πολλών Αλπικών φυλών από τον Αύγουστο.
Η διαδοχική μετανάστευση και κατάληψη της Αλπικής περιοχής από διάφορες Τευτονικές φυλές από τον 5ο ως τον 6ο αιώνα είναι επίσης γνωστές μόνο σχηματικά , γιατί σ’αυτούς, όπως και στους Φράγκους βασιλιάδες και αυτοκράτορες, οι Άλπεις πρόσφεραν μία δίοδο από ένα μέρος σε άλλο παρά μόνιμη κατοικία.
Μετά την τελική διάλυση την Καρολινγκιανής Αυτοκρατορίας στον 10ο και 11ο αιώνα αρχίζει η καταγραφή της τοπικής ιστορίας διαφόρων μερών των Άλπεων.
Χλωρίδα
Πολλοί συγγραφείς θεωρούν την ανάπτυξη καρπών ως το χαρακτηριστικών των ορεινών περιοχών. Ωστόσο υπάρχουν πολλές ποικιλίες καλλιεργούμενων κοινών ειδών με διαφορετικές κλιματολογικές απαιτήσεις.
Ένα φυσικό όριο παρέχεται από την παρουσία βασικών φυλλοβόλων δέντρων όπως η βελανιδιά, η οξιά, η μελία και ο πλάτανος. Αυτά δεν φτάνουν στο ίδιο υψόμετρο και ούτε συναντώνται συχνά να αναπτύσσονται παράλληλα. Ωστόσο, το ανώτατο όριό τους αντιστοιχεί με αρκετή ακρίβεια στην αλλαγή από ένα μέτριο σε ένα ψυχρότερο κλίμα που αποδεικνύεται περαιτέρω από αλλαγή στην άγρια βοτανική βλάστηση. Το όριο βρίσκεται συνήθως μεταξύ των 1.200 μέτρων από τη θάλασσα στην βόρεια πλευρά των Άλπεων, ενώ στις νοτιότερες πλαγιές φτάνει συνήθως τα 1.500 μέτρα, ορισμένες φορές και τα 1.700 μέτρα.
Δεν πρέπει να εννοηθεί πως η περιοχή αυτή σημαδεύεται πάντα από την παρουσία των χαρακτηριστικών δέντρων. Η ανθρώπινη ανάμειξη έχει συμβάλει στον αφανισμό τους σε πολλές περιοχές και εξαιρουμένων των δασών από οξιές στις Αυστριακές Άλπεις, δύσκολα μπορεί κανείς να συναντήσει αξιοσημείωτα δάση φυλλοβόλων δέντρων. Σε πολλές περιοχές όπου υπήρχαν τέτοια δάση, έχουν αντικατασταθεί από Σκωτσέζικα πεύκα και Νορβηγικά έλατα που είναι πιο ανθεκτικά στην βόσκηση.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ