Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

ΝΑΚΥ (ΝΑΚΗ) ΑΓΑΘΟΥ






Νάκη Αγάθου Η Αικατερίνη Αγάθου-Μιχαλοπούλου του Γεωργίου, γνωστότερη ως Νάκυ Αγάθου (και Νάκη), είναι παλιά παρουσιάστρια, από τις πρώτες και τις δημοφιλέστερες στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Από το 1967 ως το 1988 παρουσίαζε το πρόγραμμα στην κρατική τηλεόραση. Κατάγεται από την Κέρκυρα.
Καριέρα
Γεννήθηκε γύρω στη δεκαετία του 1940. Ξεκίνησε να προλογίζει το πρόγραμμα της τηλεόρασης το 1967 και τον Απρίλιο του 1969 ψηφίστηκε σε διαγωνισμό από την Ελληνική Εταιρία Προγραμμάτων Τηλεόρασης του Σπύρου Σπυρίδου, ως η δημοφιλέστερη παρουσιάστρια. Ολόκληρη τη δεκαετία του 1970, όπως και στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1980 παρουσίαζε τις εκπομπές που επρόκειτο να παρακολουθήσουν οι τηλεθεατές στο ΕΙΡΤ και μετέπειτα την ΕΡΤ και ΕΤ-1. Το 1977 και το 1983 ήταν εκφωνήτρια (εκφωνούσε τις ψήφους της Ελλάδας προς τις άλλες χώρες κατά την ψηφοφορία στο διαγωνισμό) στην συμμετοχή της Ελλάδας στον διαγωνισμό της Eurovision. Έλαβε επίσης μέρος στην επιθεώρηση του Χάρυ Κλυν Χάρυ Κλυν και πάσης Ελλάδος και υποδύθηκε τον εαυτό της στην ταινία του ίδιου ηθοποιού Made in Greece (1987). Έκτοτε αποσύρθηκε στην ιδιωτική ζωή, με εξαίρεση το 1996, οπότε ήταν υποψήφια βουλευτίς το 1996 με την Πολιτική Άνοιξη στην Α΄ Αθηνών, λαμβάνοντας 1.137 ψήφους.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ερευνητής της Βέροιας
Η πρώτη παρουσιάστρια της ελληνικής τηλεόρασης, ήταν η Έλσα Παπαστεργίου που ανακοίνωνε το πρόγραμμα του Α΄ Πειραματικού σταθμού τηλεόρασης της Δ.Ε.Η. στη Θεσσαλονίκη, όπου εξέπεμπε το 1960. Στο τέλος του 1965, δηλαδή πριν εκπέμψει επίσημα η ελληνική τηλεόραση, το Ελληνικό Ίδρυμα Τηλεόρασης (ΕΙΡ) προκήρυξε διαγωνισμό για τη πρόσληψη τηλεπαρουσιαστριών, όπου έλαβαν μέρος περίπου 800 κοπέλες. Από τις προσληφθέντες, το πρώτο χρόνο της τηλεόρασης, ξεχώρισαν η Αλέκα Μαβίλη, η Σόνια Ζωίδου και Ελένη Κυπραίου. Όλες αυτές οι πολύ καλές παρουσιάστριες, όμως ήταν –ας πούμε- πολύ συνεσταλμένες και δε προκαλούσαν το ενδιαφέρον των τηλεθεατών. Αυτά ό
μως άλλαξαν το δεύτερο χρόνο της λειτουργίας της τηλεόρασης, όταν οι υπεύθυνοι έδωσαν την ευκαιρία στη νεαρή Νάκη Αγάθου να ενημερώνει κι αυτή τους τηλεθεατές όσον αφορά το πρόγραμμά. Έγινε ένα από τα πιο αγαπητά πρόσωπα για τον αντρικό πληθυσμό και ταυτόχρονα προκαλούσε μεγάλη ζήλεια στις γυναίκες τηλεθεάτριες. Ήταν μια φινετσάτη και πανέμορφη γυναίκα, πρωτοπόρος στη παρουσίαση προγραμμάτων. Ο αισθησιασμός που εξέπεμπε αυτή η γυναίκα, ήταν το κάτι άλλο και μπορούμε να πούμε ότι έμεινε στην ιστορία για τον τρόπο που ενημέρωνε για το πρόγραμμα. Με το θηλυκό και ταυτόχρονα προκλητικό της στυλ, δημιούργησε «ορκισμένους» φίλους και εχθρούς. Κατά καιρούς είχαν ακουστεί πάρα πολλά, για το πόσα γράμματα λάβαινε καθημερινά από θαυμαστές της που ήθελαν να την παντρευτούν.
Τον Απρίλιο του 1969, η Ελληνική Εταιρία Προγραμμάτων Τηλεόρασης του Σπύρου Σπυρίδου, διοργάνωσε διαγωνισμό με απονομή βραβείων, για τα δημοφιλέστερα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης. Στο τομέα της ψυχαγωγίας πρώτευσε ο Νίκος Μαστοράκης, στους δημοσιογράφους ο Φρέντυ Γερμανός, ενώ πρώτη σε δημοτικότητα στους παρουσιαστές με μεγάλη διαφορά, αναδείχθηκε η Νάκη Αγάθου, αφήνοντας πίσω της «ιδρωμένους» μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως τη Σάσα Μανέτα, την Εύα Ιωαννίδου, το Στάθη Γαβάκη, το Νίκο Μπουγά, την Αιμιλία Υψηλάντη κλπ. Όλη τη δεκαετία του 1970 η Νάκη Αγάθου – πάντα με το ίδιο τρομερό της στυλ- ενημέρωνε τους τηλεθεατές για το τι θα παρακολουθήσουν, μαζί με τη χαμογελαστή Κέλη Σακάκου(σήμερα κατέληξε «μαϊντανός σε κουτσομπολίστικες εκπομπές) και τη «σοβαρή» Ρίτα
Ασημακοπούλου(σήμερα ασχολείται με τα «κοινά» στο Δήμο Πεντέλης). Η ξανθιά και αισθησιακή παρουσιάστρια, παρέμεινε στη τηλεόραση και τη δεκαετία του 1980 (έως το 1987), ενώ από τις νέες παρουσιάστριες η μόνη που ακολούθησε τα βήματά της, όσον αφορά την επιτυχία στη παρουσίαση προγραμμάτων, ήταν η πανέμορφη Ολίνα Ξενοπούλου. Το 1987 εμφανίστηκε στη ταινία του Χάρη Κλυν «Made in Greece» όπου ''παρουσίαζε'', κάτι σαν επίδειξη μόδας.
Η Νάκη Αγάθου ποτέ δεν απασχόλησε τη κοινή γνώμη με τη προσωπική της ζωή όσο ήταν «σταρ», ενώ δεν ξανακούσαμε το παραμικρό γι αυτήν, από τότε που αποσύρθηκε από τη τηλεόραση.
VIDEO ΑΠΟ papadvasil

ΣΤΕΓΟΣΑΥΡΟΣ - STEGOSAURUS

Στεγόσαυρος
Ζούσε στη Βόρεια Αμερική
Περιγραφή: Θωρακισμένος δεινόσαυρος
Μήκος: 8-10 μέτρα από το ρύγχος ως την ουρά
Διακριτικά χαρακτηριστικά: Ο μεγαλύτερος από τους «θωρακισμένους» δεινόσαυρους. Ο «αρματωμένος» δεινόσαυρος είναι ένα ογκώδες τετράποδο, γενικά πράσινου χρώματος, που χαρακτηρίζεται από πλατιές οστέινες πλάκες σε εναλλασσόμενη(ζικ ζακ) διπλή σειρά κατά μήκος της ράχης του. Η ουρά καταλήγει σε 4 αγκάθια και το ζώο μπορεί να τη κινεί πέρα δώθε. Οι Στεγόσαυροι ζουν σε μικρές οικογενειακές ομάδες υπό την αρχηγία μιας θηλυκής κυρίαρχης, παρ΄ ότι δεν έχουν τόσο αναπτυγμένη κοινωνική οργάνωση όσο τα σαυρόποδα. Οι ομάδες συναθροίζονται κάθε έτος στους τόπους ζευγαρώματος, όπου τα ζώα- και ειδικότερα τα αδέσμευτα αρσενικά- μετακινούνται ανάμεσα στις οικογενειακές ομάδες. Τα αρσενικά που βρίσκονται σε οίστρο έχουν χαρακτηριστικές ζωηρόχρωμες κηλίδες στο λάρυγγα. Τα πιο μεγαλόσωμα αρσενικά και θηλυκά φυλάνε τις φωλιές, καθεμιά από τις οποίες περιέχει 10-12 αυγά.
Συμπεριφορά και κατοικία: Το φιλήσυχο αυτό φυτοφάγο βόσκει τη χαμηλή μαλακή βλάστηση στις παρυφές των δασών και στις όχθες των ποταμών. Το ποδοπάτημα του εδάφους που συνεπάγεται η κίνηση των κοπαδιών των Στεγόσαυρων, συμπτωματικά δημιουργεί τις συνθήκες που απαιτούνται για την ανάπτυξη των νεαρών φυτών: οι Στεγόσαυροι κινούνται από τον ένα βοσκότοπο στον επόμενο, κάνοντας ένα κύκλο που διαρκεί 3 έως 6 μήνες, έτσι ώστε να υπάρχει πάντα άφθονη τροφή σε κάθε τόπο που φτάνει το κοπάδι. Ο Στεγόσαυρος τρώει επίσης ασπόνδυλα, μικρά θηλαστικά, αυγά και ενίοτε νεκρά ζώα. Όλα αυτά τα καταπίνει ολόκληρα και τα αλέθει σε ένα πρόλοβο που διαθέτει.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ''

MONACO - ΜΟΝΑΚΟ

Μονακό
Principatu de MúneguPrincipauté de MonacoΠριγκηπάτο του Μονακό
Το Μονακό είναι πόλη και μικρό πριγκιπάτο της
Κυανής Ακτής. Περιβάλλεται στις τρεις πλευρές του από τη Γαλλία και στην τέταρτη από τη Μεσόγειο
.
Ιστορία
Το πριγκιπάτο τέθηκε από το
1297 υπό την προστασία της γενουατικής οικογένειας των Γκριμάλντι. Το 16ο αιώνα αναγκάστηκε να δεχτεί την προστασία της Ισπανίας και από το 1641 τέθηκε υπό γαλλική προστασία. Το 1793 προσαρτήθηκε στην Γαλλία. Το 1814, με τη Συνθήκη του Παρισιού, ο Οίκος των Γκριμάλντι
επανήλθε στην εξουσία.
Από το
1861 άρχισε να σταθεροποιείται η εξάρτηση από τη Γαλλία. Πρίγκιπας του Μονακό το 1949 έγινε ο Ρενιέ Γ'. Το 1956 νυμφεύθηκε την Αμερικανίδα ηθοποιό Γκρέις Κέλι, η οποία σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1982. Το Μονακό εντάχθηκε στα Ηνωμένα Έθνη μόλις το 1993. Το 2002 το γαλλικό φράγκο, νόμισμα του Μονακό, αντικαταστάθηκε από το ευρώ. Τον Απρίλιο του 2005
, ύστερα από το θάνατο του Ρενιέ, την ηγεσία του πριγκιπάτου ανέλαβε ο γιος του Αλβέρτος.
Στις βουλευτικές εκλογές στις
9 Φεβρουαρίου του 2003 ο κυβερνών συνασπισμός "Ένωση για το Μονακό" κέρδισε τις 21 επί συνόλου 24 εδρών. Ο κυβερνών συνασπισμός επανεξελέγη και το 2008
.
Γεωγραφία
Το Μονακό βρίσκεται στα νότια της
Γαλλίας, ανάμεσα στη Νίκαια και τα σύνορα της Ιταλίας, και αποτελεί θύλακο μέσα στο γαλλικό έδαφος. Περιβάλλεται Α, Δ και Β από το γαλλικό νομό Αλπ-Μαριτίμ και Ν. βρέχεται από τη Μεσόγειο θάλασσα. Το κλίμα
του είναι μεσογειακό.
Το Μονακό αποτελείται από τέσσερις περιοχές: την πόλη του Μονακό (30.000 κάτ.), που είναι έδρα της
κυβέρνησης και του ηγεμόνα και είναι χτισμένη σε βραχώδες ακρωτήριο στο νότιο τμήμα της περιοχής, τη Λα Κονταμίν, όπου βρίσκεται το λιμάνι, το Μόντε Κάρλο με το περίφημο καζίνο
, που είναι χτισμένο πάνω σε λόφους με θαυμάσια πανοραμική θέα, και τη Φοντβιέγ, μία ζώνη ελαφράς βιομηχανίας.
Κυριότερα αξιοθέατα του Μονακό είναι το πριγκιπικό παλάτι, που χτίστηκε το 16ο αι. και έχει μεσαιωνικούς πύργους, ο καθεδρικός ναός του 19ου αι. και το παγκόσμια γνωστό Ωκεανογραφικό
μουσείο
.
Οικονομία
Η οικονομία του πριγκιπάτου βασίζεται κυρίως στον
τουρισμό. Το λιμάνι έχει αποκλειστικά τουριστικό προορισμό και φιλοξενεί όλο σχεδόν το χρόνο μεγάλο αριθμό θαλαμηγών. Ιδιαίτερη ανάπτυξη έχει και η βιομηχανία χημικών προϊόντων, μηχανουργίας, υφαντουργίας και ειδών διατροφής. Επιχειρηματίες από όλο τον κόσμο προτιμούν τις τράπεζες του Μονακό, που τις ευνοεί η νομοθεσία του πριγκιπάτου για το τραπεζικό απόρρητο και τη χαμηλή φορολογία.

Δημογραφικά
Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Γάλλοι. Οι υπόλοιποι είναι Ιταλοί, Αμερικανοί κ.ά., ενώ το 20% είναι
Μονεγάσκοι
. Επίσημη γλώσσα είναι τα γαλλικά, αλλά πολύ διαδεδομένη είναι και η ιταλική, καθώς και η μονεγασκική.
Πολιτική και εκλογές
Το πολίτευμά του είναι Συνταγματική Μοναρχία. Τη νομοθετική εξουσία ασκούν ο πρίγκιπας και το εθνικό συμβούλιο, τα 18 μέλη του οποίου εκλέγονται για πέντε χρόνια με καθολική ψηφοφορία, ενώ την εκτελεστική ασκεί ο πρωθυπουργός και το υπουργικό συμβούλιο.

Εκλογές 2008
Στις βουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2008, ο κυβερνών συνασπισμός επανεξελέγη στην εξουσία με μικρή διαφορά από το δεύτερο κόμμα.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

ΚΕΡΑΤΟΣΑΥΡΟΣ - CERATOSAURUS

Κερατόσαυρος
Ζούσε στη Βόρεια Αμερική
Περιγραφή: Μικρόσωμο θηριόποδο
Μήκος: 4-7 μέτρα από το ρύγχος ως την ουρά
Διακριτικά χαρακτηριστικά: Κυνηγά κατά αγέλες και διακρίνεται για τα πολλά διακοσμητικά ποικίλματα στο κεφάλι.Πολλά είδη έχουν μεγάλα κέρατα στο ρύγχος και μπροστά ή πάνω από τις οφθαλμικές κόγχες. Στο ρινόκερο Κερατόσαυρο, τα κέρατα, ο λαιμός, η ράχη και η ουρά έχουν έντονο κόκκινο χρώμα. Τα πλευρά του έχουν θαμπό γκρι χρώμα και κόκκινες οριζόντιες ραβδώσεις. Ο κοντός, πανίσχυρος λαιμός και η ράχη του είναι θωρακισμένα με οστέινες φολίδες. Γενικά οι Κερατόσαυροι δεν έχουν φτέρωμα, εκτός από τα νεαρά και τα αρσενικά την εποχή του ζευγαρώματος, το οποίο επιδεικνύουν κατά τον ανταγωνισμό σε αρένες. Τα πολύ μεγάλα δόντια τους, ακόμη και για θηριόποδα και το πολύ μεγάλο άνοιγμα των σιαγόνων, τους επιτρέπουν να σκίζει εύκολα τις σάρκες των θυμάτων τους. Τα ζευγάρια είναι μόνιμα και επιστρέφουν κάθε έτος στους ίδιους τόπους φωλιάσματος. Οι γονείς φροντίζουν τα μικρά τους για μήνες μετά την εκκόλαψή τους, μαθαίνοντάς τα να κυνηγούν.
Συμπεριφορά και κατοικία: Κυνηγά σε ομάδες 3 ή 4 ζώων, που αποτελούνται συνήθως από άτομα του ενός μόνου φύλου. Προτιμά να στήνει ενέδρες παρά να καταδιώκει το θύμα του. Επιτίθεται σε Ιγκουανοδοντίδες, αν και ο ρινόκερος Κερατόσαυρος ειδικεύεται στο κυνήγι θωρακισμένων δεινόσαυρων, όπως του αρματομένου Στεγόσαυρου. Μερικά από τα πιο μεγαλόσωμα είδη Κερατόσαυρων κυνηγούν αποκλειστικλα σαυρόποδα. Για παράδειγμα, ο αφρικανικός πελώριος Κερατόσαυρος τρέφεται με γιγάντια σαυρόποδα όπως βραχιόσαυρους.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ''

''THUNDERBIRDS'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ


'Thunderbirds''
Βρετανική σειρά επιστημονικής φαντασίας, που είχε ως πρωταγωνιστές της μαριονέτες. Δημιουργήθηκε από τους Gerry αι Sylvia Anderson. Προβλήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία σε παραγωγή του AP Films από το κανάλι ATV από τις 30 Σεπτεμβρίου 1965, έως τις 25 Δεκεμβρίου 1966. Η αρχική παραγωγή προέβλεπε 32 επεισόδια των 50 λεπτών, αλλά τα επεισόδια ''κόπηκαν'' στα δύο και προβλήθηκαν 64 επεισόδια των 25 λεπτών. Σκηνοθέτες ήταν οι, Desmond Saunders, David Lane και David Elliot. η μουσική έγραψε ο Barry Gray που είχε γράψει και τη μουσική σε όλες τις σειρές των Andersons. Η σειρά ήταν από τις πιο δημοφιλής -παγκοσμίως- ενώ εξακολουθεί και προβάλλεται ακόμα και σήμερα (π.χ. πρόσφατα προβλήθηκε ξανά στην Ελλάδα από το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV) ενώ έχει εμπνεύσει ένα μεγάλο αριθμό τηλεοπτικών προγραμμάτων και σειρών. Ήταν η τέταρτη σειρά του Gerry Andersons και της AP Films(''Supercar'', ''Fireball XL5'', ''Stingray''). Ο τίτλος εμπνεύστηκε από τον Anderson όταν σε γράμμα που έλαβε από τον μεγαλύτερο αδελφό του που υπηρετούσε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στις ΗΠΑ, του ανέφερε ότι υπήρχε μια βάση που ονομαζόταν ''Thunderbird Field''. ''Ο αγώνας ενάντια στο χρόνο'' είναι το στοιχείο των θεμάτων της σειράς. Ο Anderson σκέφτηκε ότι θα σωνόντουσαν πολλές ζωές στα ατυχήματα που συνέβαιναν στα ανθρακωρυχεία της πατρίδας του, αν ο βαρύς εξοπλισμός που χρειαζόταν για τη διάσωση, ήταν κοντά στο περιστατικό. Πολλοί από τους συντελεστές της σειράς είχαν συνεργαστεί και στο ''Stingray'' ενώ για το ''Thunderbirds'' χρησιμοποιήθηκαν τα καινούργια στούντιο της AP Films. Όταν ολοκληρώθηκε το πρώτο επεισόδιο ''Παδίδα στον ουρανό'' το αφεντικό της εταιρίας Lew Grade ταν τόσο ενθουσιασμένος από το αποτέλεσμα, που αμέσως ανέθεσε στον Anderson να επεκτείνει τη διάρκεια των επεισοδίων,από 25 λεπτά σε 50 λεπτά. Η παραγωγή ξεκίνησε το 1964 και περιελάμβανε 32 επεισόδια των 50 λεπτών, αλλά τελικά προβλήθηκαν 64 επεισόδια των 25 λεπτών. Το φθινόπωρο του 1966 η σειρά σταμάτησε μετά την άρνηση των Αμερικανικών καναλιών CBS, NBC και ABC να αγοράσουν τη σειρά. Το κόστος των επεισοδίων ήταν πανάκριβο (λόγω των πρωτοποριακών-για την εποχή- ειδικών εφέ που χρησιμοποιούνταν) και ήταν αδύνατο να συνεχιστεί. Έγινε έμπνευση για πάρα πολλούς ενώ η έναρξη της σειράς με την εκπληκτική της μουσική, παίζεται ακόμη και σήμερα από τις βρετανικές στρατιωτικές μπάντες. Επίσης αρκετά μουσικά συγκροτήματα, ''ανοίγουν'' τις συναυλίες τους χρησιμοποιώντας το σήμα της σειράς. Με το ίδιο θέμα γυρίστηκαν δυο ταινίες μεγάλου μήκους. Σεπολλές χώρες προβλήθηκε δυο και τρεις φορές ενώ κυκλοφόρησαν έξι βιβλία και εκδόθηκαν κόμιξ με τους ''Thunderbirds''. Τέλος κατασκευάστηκαν πολλά παιχνίδια, απομιμήσεις των οχημάτων που χρησιμοποιήθηκαν στη σειρά και σήμερα θεωρούνται ''συλλεκτικά''.Η σειρά μας περιγράφει τις περιπέτειες μιας οργάνωσης που λέγεται ''Διεθνής Διάσωσης'' και μας μεταφέρει στα μέσα του 21ου αιώνα(μεταξύ του 2026 και του 2065). Ιδρυτής της ήταν ο Jeff Tracy (πρώην αστροναύτης που πήγε στο φεγγάρι), που έχει τεράστια περιουσία και αποφασίζει να τη χρησιμοποιήσει προς όφελος όλων των ανθρώπων. Είναι μια οργάνωση που ιδρύθηκε για να βοηθάει τους ανθρώπους που βρίσκονται σε εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο, χρησιμοποιώντας υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό και μηχανήματα. ο Jeff Tracy χει πέντε γιούς που αναλαμβάνουν τις διασώσεις και κινούνται με ''Thunderbirds'' μηχανές, ενώ φορούν ομοιόμορφες στολές που φέρουν τα διακριτικά της ΄΄Διεθνούς διάσωσης'':

1. Ο Scott Tracy (πήρε το όνομά του από τον αστροναύτη Carpenter) και κινείται με το ''Thunderbird 1'' και είναι ο κύριος συντονιστής και έχει στη στολή του διαριτικά χρώματος μπλε. Είναι ένα υπερηχητικό πυραυλικό αεροπλάνο που χρησιμοποιείται για τη γρήγορη επικοινωνία των υπολοίπων και επίσης ως κινητή βάση

2. Ο Virgil Tracy (πήρε το όνομά του από τον αστροναύτη Grisom και κινείται με το ''Thunderbird 2'' με χρώμα απαλό κίτρινο. Είναι ένα υπερηχητικό όχημα που χρησιμοποιείται για μεταφορά ή διάσωση μεγάλων οχημάτων ή αεροπλάνων και μεταφέρει το βαρύ εξοπλισμό διάσωσης.

3. Ο Alan Tracy (πήρε το όνομά του από τον αστροναύτη Separd) και κινείται με το ''Thunderbird 3'' με χρώμα λευκό. Είναι ένα διαστημόλποιο που απογειώνεται κάθετα και χρησιμοποιείται για τη συντήρηση ή αν χρειαστεί για τη διάσωση του ''Thunderbird 5''.

4. Ο Gordon Tracy (πήρε το όνομά του από τον αστροναύτη Cooper) και κινείται με το ''Thunderbird 4'' με χρώμα πορτοκαλί. Είναι ένα υπερσύγχρονο υποβρύχιο που χρησιμοποιείται για τη διάσωση άλλων υποβρυχίων.

5. Ο John (πήρε το όνομά του από τον αστροναύτη Glenn) και κινείται με το ''Thunderbird 5'' με χρώμα κόκκινο. Είναι ένας διαστημικός σταθμός που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη γη και παρακολουθεί όλες τις εκπομπές σε όλο το κόσμο για κλήσεις προς βοήθεια, αλλά και διαχειρίζεται την επικοινωνία της ''Διεθνούς διάσωσης''.Επίσης στα πρώτα επεισόδια εμφανίστηκε και το ''Thunderbird 6'' που έμοιαζε με πεταλούδα αλλά εγκαταλείφθηκε γιατί ήταν πάρα πολύ βαρύ όχημα.Επικεφαλής είναι ο Jeff Tracy και πλαισιώνεται από την ηλικιωμένη μητέρα του που ονομάζεται απλώς ''γιαγιά'', την επιστημονική μεγαλοφυϊα και αρχιμηχανικό Hiram B. Hackenbaker, τον θαλαμηπόλο της οικογένειας Kyrano και τη κόρη του Tin-Tin.Οι δυο τελευταίοι είναι ρομαντικοί τύποι και συνδέονται με τον Alan Tracy καθώς συμμετέχουν μαζί του σε αρκετές αποστολές. Όλοι ζουν σε ένα απομακρυσμένο και άγνωστο νησί στον Ειρηνικό ωκεανό το Tracy island. Επίσης η οργάνωση διατηρεί και δίκτυο πληροφοριών με κύριο κατάσκοπό της την Lady Penelope Con. Η οργάνωση καλύπτει με τις αποστολές της όλη την υφήλιο, ενώ φτάνουν μέχρι και στο διάστημα, χρησιμοποιώντας τα φουτουριστικά οχήματά τους, τα ''Τhunderbirds''. Πολλές από τις καταστροφές που αντιμετωπίζουν είναι αποτέλεσμα ατυχημάτων ή κακοτυχίας, αλλά μερικές φορές, σαμποτάζ. Το αντίπαλο δέος, είναι οι ''The Hood'' που είναι οι ''κακοί'' της σειράς που προκαλούν ατυχήματα με σκοπό τη κλοπή των οχημάτων από την οργάνωση.Στην Ελλάδα η σειρά προβλήθηκε για πρώτη φορά στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1970 ενθουσιάζοντας τα παιδιά και σημειώνοντας πολύ υψηλά νούμερα τηλεθέασης.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

''ΤΟ ΜΠΟΥΡΙΝΙ'': ΠΑΛΙΟ ΣΙΡΙΑΛ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

''Το μπουρίνι''
Διασκευή της νουβέλας του Μ. Καραγάτση
Κοινωνικό σίριαλ εποχής 5 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα από την ΕΤ-2 τη Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 1987
Παραγωγή του Γιάννη Διαμαντόπουλου
Σκηνικά της Έρρικας Ευαγγελίδου
Φωτογραφία του Ανδρέα Σινάνου
Μουσική του Διονύση Τσακνή
Σενάριο του Αντώνη Σιμιτζή
Σκηνοθεσία του Γιάννη Διαμαντόπουλου
Ηθοποιοί: Γιάννης Βόγλης (Πήτερ Χατζηθωμάς), Διονύσης Ξανθός (Νάσος Γκουντής), Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου (Κολέτ), Χρήστος Καλαβρούζος (Γκουντής), Τατιάνα Παπαμόσχου (κόρη του), Τούλα Σταθοπούλου (γυναίκα του Γκουντή), Δημήτρης Τζουμάκης (επιστάτης), Δημήτρης Καμπερίδης, Γιώργος Μωρόγιαννης.
....''Ο μεγαλοτσιφλικάς Πήτερ Χατζηθωμάς, έρχεται από το Λονδίνο για να αναλάβει το τσιφλίκι του, στη Θεσσαλία. Κάνει ένα μικρό σταθμό στη Μασσαλία, όπου ψωνίζει από ένα οίκο ανοχής μια Γαλλίδα κοκότα την οποία πείθει να τον ακολουθήσει στην Ελλάδα ως μετρέσα του. Την παρουσιάζει στους κολίγους ως σύζυγό του, αλλά εκείνη γίνεται ερωμένη ενός ανυπότακτου κολίγου, του Νάσου. Όταν ο Χατζηθωμάς ανακαλύπτει τη σχέση τους, σκοτώνει την ερωμένη του και φορτώνει το έγκλημα στον Νάσο. Στη δίκη που ακολουθεί, η αθωότητα του νεαρού κολίγου αποδεικνύεται περίτρανα, αλλά οι ένορκοι τσιφλικάδες αρνούνται να στείλουν στη φυλακή ένα ''δικό τους'' και καταδικάζουν σε θάνατο το Νάσο''....
Ατμοσφαιρική απόδοση της νουβέλας του Καραγάτση, στην οποία κυριαρχεί το έντονο ερωτικό στοιχείο. Επιτυχημένο κάστινγκ, καλά αναπαράσταση εποχής, υποβλητική μουσική και ένας εξαιρετικός Διονύσης Ξανθός στο ρόλο του Νάσου, αποτελούν τα συστατικά της επιτυχίας.
ΑΠΟ ΤΟΝ ''ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998''
Η ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ GREEK RETROMANIAX

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

''Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΑΣ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Ο Κόσμος κι ο Κοσμάς
Διασκευή του μυθιστορήματος του Γρηγορίου Ξενόπουλου
Κοινωνική σειρά εποχής (27 επεισόδια διάρκειας 45 λεπτών)
Πρεμιέρα από την ΥΕΝΕΔ τη Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 1981
Παραγωγή της MERCURIUS – Θ. Κανίστρας Σενάριο της Σούλας Πιερράκου
Σκηνοθεσία του Ερρίκου Ανδρέου
Ηθοποιοί: Κώστας Ρηγόπουλος (Μαρής Αλιμπράντε), Γωγώ Ατζολετάκη (Φιορούλα), Μαρία Μαρτίκα (Εγγλέζαινα), Νίνα Παπαζαφειροπούλου (Μαριέτα), Μαίρη Ιγγλέση (Κούλα), Χρήστος Μωραϊτης (Νικόλα
ς)
Στη Ζάκυνθο των αρχών του 20ου αιώνα, η Φιορούλα, κόρη μιας φτωχής μαμής, καταφέρνει να παντρευτεί τον ξεπεσμένο κοινωνικά και πολύ μεγαλύτερό της στην ηλικία κόντε Μαρή Αλιμπράντε, πιστεύοντας πως θα γίνει ευτυχισμένη, αλλάζοντας κοινωνική θέση. Όμως βρίσκει τις πόρτες της ανωτέρας τάξης κλειστές, καθώς οι άλλες αρχοντικές οικογένειες μιλούν περιφρονητικά γι αυτήν, ενώ αποκαλούν χωρίς σεβασμό τον άντρα της Κοσμά (λαϊκή παραφθορά του ονόματος του Μαρή) εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει. Η κοινωνική έχθρα είναι τόσο μεγάλη ώστε τελικά η οικογένεια ξεπουλώντας το σπίτι, μεταναστεύει στη πρωτεύουσα. Στην Αθήνα οι δουλειές πάνε καλά και λίγα χρόνια αργότερα ο Αλιμπράντε, επιστρέφει ζάμπλουτος στη Ζάκυνθο, αποφασισμένος να απολαύσει την εκδίκησή του. Αγοράζει και επιδιορθώνει το παλιό πατρικό του αρχοντικό και τώρα οι άλλες οικογένειες δέχονται με σεβασμό τη Φιορούλα. Όταν μάλιστα ο κόντες πληροφορηθεί τυχαίως την ύπαρξη ενός εξώγαμου παιδιού του με μια παλιά υπηρέτρια του σπιτιού τους, δε θα διστάσει να το πάρει μαζί του για να το μεγαλώσει σαν αρχοντόπουλο, γνωρίζοντας πως τα πλούτη του θα “βουλώσουν” τα στόματα του κόσμου.
ΑΠΟ ΤΟΝ ''ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998''

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ GREEK RETROMANIAX

AROUND THE WORLD IN 80 DAYS - Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΗΜΕΡΕΣ

Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες
Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες είναι ένα μυθιστόρημα του Ιούλιου Βερν, το οποίο γράφτηκε το 1873.
Υπόθεση
Ο Φιλέας Φογκ ήταν ένας πλούσιος ερευνητής, ο οποίος είχε πολλές φαεινές ιδέες. Κάποια μέρα, πήγε στην Ακαδημία των Επιστημών, στο Λονδίνο, με την ιδέα ότι μπορεί να κάνει τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες. Πολλοί αμφισβήτησαν τα λόγια του, κάτι το οποίο ο ίδιος δεν το επέτρεπε. Έτσι κάποια βραδιά στοιχημάτισε όλη του την περιουσία (₤20.000) ότι μπορούσε να πραγματοποιήσει ο ίδιος τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες. Κι έτσι ξεκίνησε το ταξίδι, με τον υπηρέτη του, Πασπαρτού. Η διαδρομή που θα ακολουθούσε ήταν η εξής:
Λονδίνο-Σουέζ, μέσω Μοντ Σενί και Μπρίντεζι σιδηροδρομικώς και
ατμοπλοϊκώς (7 ημέρες)
Σουέζ-Βομβάη, ατμοπλοϊκως (13 ημέρες) Βομβάπ-Καλκούτα, σιδηροδρομικώς (3 ημέρες)
Καλκούτα-Χονγκ Κονγκ, ατμοπλοϊκώς (13 ημέρες)
Χονγκ Κονγκ-Γιοκοχάμα (Ιαπωνία), ατμοπλοϊκώς (6 ημέρες)
Γιοκοχάμα-Σαν Φρανσίσκο, ατμοπλοϊκώς (22 ημέρες)
Σαν Φρανσίσκο-Νέα Υόρκη, σιδηροδρομικώς (7 ημέρες)
Νέα Υόρκ
η-Λονδίνο, ατμοπλοϊκώς και σιδηροδρομικώς (9 ημέρες)....Σύνολο 80 ημέρες.
Τελικά γυρίζει στην Αγγλία, νομίζοντας ότι είχε χάσει το στοίχημα, γυρίζοντας μια μέρα αργότερα. Όμως, λίγο αργότερα, συνειδητοποίησε ότι είχε φτάσει λίγο νωρίτερα και τρία λεπτά πριν λήξει η προθεσμία του, πηγαίνει στην Ακαδημία και κερδίζει το στοίχημα. Στο τέλος του είπαν ότι αντί να φτάσει στις 21 Δεκεμβρίου, 80ή μέρα, έφτασε μια μέρα νωρίτερα, λόγω του ότι, ταξιδεύοντας αντίθετα προς την πορεία περιστροφής της γης, κέρδισε μία ημέρα που δεν είχε υπολογίσει.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

SAN MARINO - ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

Άγιος Μαρίνος
Serenissima Repubblica di San MarinoΓαληνότατη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου
Η Γαληνότατη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου (στα ιταλικά Serenissima Repubblica di San Marino) είναι ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου, με έκταση μόλις 61 km² και 29.251 κατοίκους (εκτίμηση 2006). Είναι μεσόγεια χώρα και βρίσκεται στην κεντρική ιταλική χερσόνησο.Το Σαν Μαρίνο συχ
νά αναφέρεται σαν το παλιότερο δημοκρατικό κράτος στον κόσμο. Ιδρύθηκε από τον Μαρίνο της Ραμπ, ένα χριστιανό λιθοξόο το έτος 301, στις 3 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με την παράδοση, όταν, προσπαθώντας να ξεφύγει απ' το διωγμό του Διοκλητιανού, κατέφυγε στον τόπο που βρίσκεται σήμερα το κρατίδιο και έχτισε μια εκκλησία.

Ιστορία
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μαρίνος έφυγε από το νησί της Αδριατικής, Ραμπ (ιταλ.Arbe), μαζί με τoν αδελφικό του φίλο Λέο και κατευθύνθηκε στην πόλη του Ρίμινι. Μετά το διωγμό λόγω των χριστιανικών του κηρυγμάτων, κατέφυγε στο κοντινό βουνό (Monte) Titano, όπου έχτισε μια μικρή εκκλησία και με αυτόν τον τρόπο ίδρυσε την πόλη και ό,τι σήμερα αποτελεί το κράτος του Αγίου Μαρίνου.Στα μέσα του 5ου αιώνα σχηματίστηκε μια κοινότητα· εξαιτίας της σχετικά απρόσιτης περιοχής και της ανέχειας, κατάφερε, με μερικές σύντομες "παρεμβολές", να διατηρήσει την αυτονομία της. Το 1631 η ανεξαρτησία της αναγνωρίστηκε και από τον πάπα.Κατά την πρώιμη φάση της διαδικασίας της ιταλικής ενοποίησης του 19ου αιώνα ο Άγιος Μαρίνος αποτέλεσε τόπο καταφυγίου για πολυάριθμους ανθρώπους οι οποίοι διώχθηκαν επειδή ήταν οπαδοί της Ιταλικής ενοποίησης. Εις ανάμνησιν αυτής της υποστήριξης, ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι αποδέχθηκε την επιθυμία του κράτους του Αγίου Μαρίνου να μη συμπεριληφθεί στο νέο ιταλικό κράτος. Ο Ναπολέων αρνήθηκε, μάλιστα, να καταλάβει τη χώρα. Ο ίδιος σχολίασε: "Μα γιατί, είναι μια πρότυπη Δημοκρατία!"Η κυβέρνηση του Αγίου Μαρίνου ονόμασε τον Αβραάμ Λίνκολν επίτιμο πολίτη της χώρας. Εκείνος απάντησε γραπτώς, λέγοντας ότι η Δημοκρατία αποδείκνυε πως "το κράτος το οποίο θεμελιώθηκε πάνω σε δημοκρατικές αρχές είναι σε θέση να διοικηθεί έτσι, ώστε να είναι ασφαλές και παντοτινό".Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Άγιος Μαρίνος ήταν σε θέση να παραμείνει και επίσημα ουδέτερος. Οι Δυνάμεις του Άξονα υποχώρησαν από τη χώρα και καταδιώχθηκαν από αμερικανικά και βρετανικά στρατεύματα. Οι στρατιωτικές δυνάμεις των Συμμάχων αποχώρησαν μερικές εβδομάδες αργότερα.Η χώρα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ της πρώτης δημοκρατικά εκλεγμένης κομμουνιστικής κυβέρνησης, η οποία διήρκεσε από το 1945 έως το 1957.Ο Άγιος Μαρίνος ήταν η μικρότερη δημοκρατική χώρα στον κόσμο από το 301 έως το 1968, όταν και η νήσος Ναουρού έγινε ανεξάρτητο κράτος.Έγινε μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το 1998 και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνώ το 1992. Δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δημογραφία
Ο πληθυσμός της χώρας είναι 31,000 (206η στον κόσμο).Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,18% (εκτίμηση 2008). Ρυθμός γεννήσεων 9,74 γεννήσεις/1000 κατοίκους και θανάτων 8,37 θάνατοι/1000 κατοίκους (εκτίμηση 2008).Η γλώσσα που ομιλείται είναι τα Ιταλικά, με τη διάλεκτο Emiliano-Romagnolo, ενώ ο ρωμαιοκαθολικισμός είναι η κυρίαρχη θρησκεία.
Ηλικιακή δομή: 0-14 ετών: 16% (2.181 άρρενες θηλυκά 2.038) 15-64 ετών: 68% (8.992 άρρενες Θηλυκά 9.425) 65 ετών και άνω: 16% (άρρενες 1849 Θηλυκά 2452) (2000 εκτ.) Καθαρή μετανάστευση ποσοστό: 11,62 διακινουμένων / 1000 πληθυσμού (2000 εκτ.)
Αναλογία φύλου: κατά τη γέννηση: 1 αρσενικό / γυναίκα κάτω των 15 ετών: 1,07 15-64 ετών: 0,95 αρσενικό / γυναίκα 65 ετών και άνω: 0,75 αρσενικό / γυναίκα συνολικού πληθυσμού: 0,94 αρσενικό / γυναίκα
Ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας: 6,33 θάνατοι/1000 γεννήσεις ζώντων (2000 εκτ.) Προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση: συνολικού πληθυσμού: 81,14 χρονια αρσενικά: 77,57 χρονια θηλυκό: 85,02 διάρκεια (
2000 εκτ.)
Διοικητική διαίρεση
Ο Άγιος Μαρίνος υποδιαιρείται σε 9 δήμους, που λέγονται Castelli -φρούρια- (ενικός. castello, ο καθένας σε διαφορετικό λόφο, όπως ακριβώς απεικονίζεται στο εθνόσημο του Αγίου Μαρίνου), οι οποίες είναι επίσης πόλεις διεθνώς.
Οικονομία
Το ΑΕΠ της χώρας είναι $ 940.000.000 (194η στον κόσμο) εκτίμηση 2001. Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 7,50% (εκτ. 2001). Το κατα κεφαλήν ΑΕΠ είναι $34.600 (εκτ. 2001).Επίσημο νόμισμα είναι το ευρώ, ακόμα και αν η χώρα δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, έχει το δικαιώμα να χρησιμοποιεί τις δικές της εθνικές παραστάσεις στις δύο όψεις των ευρωνομισμάτων. Πριν το ευρώ νόμισμα του Αγίου Μαρίνου ήταν η Λίρα Αγίου Μαρίνου (Σαμμαρινέζικη Λίρα), η οποία ήταν συσχετιζόμενη και ανταλλάξιμη με την ιταλική λιρέτα. Ο μικρός αριθμός των νομισμάτων του ευρώ για τον Άγιο Μαρίνο, όπως και στην περίπτωση με τη λίρα παλαιότερα, ενδιαφέρουν κατα κύριο τους συλλέκτες νομισμάτων.Ο τουριστικός τομέας συνεισφέρει πάνω από 50% στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, με πάνω από 3,3 εκ. τουρίστες να επισκέπτονται τη χώρα το 1997. Άλλες βιομηχανίες-"κλειδιά" είναι οι τράπεζες, η κεραμική και τα ηλεκτρικά είδη. Τα κύρια γεωργικά προϊόντα είναι το κρασί και το τυρί.Τα γραμματόσηματου Αγίου Μαρίνου, τα οποία είναι έγκυρα μόνο για επιστολές εσωτερικού, πωλούνται κυρίως σε φιλοτελιστές και αποτελούν πηγή εισοδήματος.
Μεταφορές
Το πιο κοντινό στον Άγιο Μαρίνο αεροδρόμιο, που βρίσκεται στην Ιταλία, είναι το διεθνές αεροδρόμιο Φεντερίκο Φελίνι κοντά στην πόλη του Ρίμινι.
Πολιτισμός
Οι Τρεις Πύργοι του Αγίου Μαρίνου είναι χτισμένοι πάνω στις τρεις κορυφές του Monte Titano στην πρωτεύουσα. Απεικονίζονται στη σημαία της χώρας, καθώς επίσης και στο εθνόσημο. Οι τρεις αυτοί πύργοι ονομάζονται:
Guaita - ο παλαιότερος εκ των τριών. Κατασκευάστηκε τον 11ο αιώνα.
Cesta - χτίστηκε το 13ο αιώνα. Βρίσκεται στην ψηλότερη κορυφή του Monte Titano.
Montale - χτίστηκε το 14ο αιώνα, στη χαμηλότερη κορυφή. Είναι ακόμη ιδιωτικός.
Ακόμη, στο Σαν Μαρίνο παρασκευάζεται μία τούρτα, που είναι γνωστή με το όνομα La Torte Di Tre Monti ("Τούρτα των τριών Βουνών/Πύργων"). Είναι παρόμοια με μία τούρτα σαβαγιάρ με στρώσεις, επικαλυμμένη με σοκολάτα.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

CHARLES FAVIER - ΚΑΡΟΛΟΣ ΦΑΒΙΕΡΟΣ

Κάρολος Φαβιέρος
Ο Κάρολος Φαβιέρος (Charles Favier) (1783-1855) ήταν Γάλλος φιλέλληνας στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της Ελλάδας κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού και συμμετείχε στους Ναπολεόντειους Πόλεμους. Σε ηλικία 30 ετών ήταν συνταγματάρχης, και είχε τιμηθεί με τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής και είχε πάρει τον τίτλο του βαρόνου. Το 1809 στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το 1810 στην Περσία για να οργανώσει τον περσικό στρατό. Μετά την παλινόρθωση των Βουρβώνων, αποτάχθηκε, όπως και οι περισσότεροι αξιωματικοί του Ναπολέοντα και κατέφυγε στην Αγγλία. Το 1823 κατέβηκε στην Ελλάδα για να βοηθήσει την επανάσταση με το ψευδώνυμο De Borel. Επέστρεψε στην Αγγλία όπου συγκέντρωσε εθελοντές και το 1825 γύρισε στην Ελλάδα όπου ανέλαβε την διοίκηση του τέταρτου τακτικού στρατού στο Ναύπλιο.
Στις αρχές Αυγούστου του 1826 έλαβε μέρος στην μάχη του Χαϊδαρίου όπου ηττήθηκε και στις 30 Νοεμβρίου 1826 διέσπασε με 530 άνδρες την πολιορκία της Ακρόπολης μεταφέροντας πολεμοφόδια αλλά έμεινε πολιορκημένος εκεί μέχρι τις 24 Μαΐου 1827 οπότε και συνθηκολόγησε. Το καλοκαίρι του 1827 έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Χίου που διακόπηκε μετά από την αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων.
Το 1828 μετά από διαφωνία του με τον Καποδίστρια έφυγε από την Ελλάδα για την Γαλλία όπου πήρε μέρος στην επανάσταση του Ιουλίου του 1830, οπότε διορίστηκε φρούραρχος του Παρισιού. Το 1839 έγινε γενικός επιθεωρητής στρατού, και το 1845 ομότιμος της Ανω Βουλής. Το 1842 η Γ’ Ελληνική Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον ανακηρύξε επίτιμο Ελληνα πολίτη και του απονεμήθηκε από τον Όθωνα ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σωτήρος. Με τον θάνατό του το 1855 κηρύχθηκε τριήμερο πένθος στον Ελληνικό στρατό και η Ακρόπολη φωταγωγήθηκε πένθιμα.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

SKROUTZ MAC DUCK - ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ

Σκρουτζ Μακ Ντακ
Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, γνωστός και απλά σαν Θείος Σκρουτζ είναι φανταστικός χαρακτήρας της Ντίσνεϋ. Σε αντίθεση με τα περισσότερα παπιά-ήρωες της εταιρίας δεν δημιουργήθηκε στο χώρο των κινουμένων σχεδίων αλλά στα περιοδικά κόμικς. Ήταν ο μεγάλος Καρλ Μπαρκς που τον δημιούργησε το 1947 για τις ανάγκες της ιστορίας Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Ντακ. Τα κύρια χαρακτηριστικά του Σκρουτζ είναι τα απίστευτα πλούτη του (είναι μακράν το πιο πλούσιο άτομο στον κόσμο της Ντίσνεϋ αλλά και ίσως σε όλο τον κόσμο της φαντασίας - μυθοπλασίας) αλλά και η απύθμενη τσιγγουνιά του.
Ιστορία
Μετά την πρώτη εμφάνιση του χαρακτήρα ο Μπαρκς άρχισε να τον χρησιμοποιεί όλο και πιο συχνά και σύντομα έγινε πολύ δημοφιλής αφού οι περιπέτειές του και η αναζήτηση για παραπάνω πλούτη τον έφερναν σε διάφορα μέρη του κόσμου και περίεργες καταστάσεις. Το 1952 απέκτησε το δικό του περιοδικό με τίτλο Θείος Σκρουτζ το οποίο ανέβηκε στην κορυφή των πωλήσεων των κόμικς στην Αμερική. Ο Καρλ Μπαρκς συνέχισε για πολλά χρόνια να γράφει και να σχεδιάζει ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Σκρουτζ και τα άλλα παπιά και οι περισσότερες από αυτές θεωρούνται πλέον κλασσικές και ανήκουν στα αριστουργήματα της ένατης τέχνης. Το 1994 ο Ντον Ρόσα ολοκλήρωσε το βραβευμένο του κόμικς Ο Βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ το οποίο αφηγείται σε 12 κεφάλαια όλη την ιστορία του ήρωα από τα παιδικά του χρόνια έως τη στιγμή της πρώτης του παρουσίασης στο κοινό με την ιστορία "Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας". Έκτοτε ο Σκρούτζ έγινε ένας από τους κύριους χαρακτήρες των Κόμιξ και συνοδεύεται πάντοτε με την τυχερή του δεκάρα.
Αντιπάλοι
Ο Σκρούτζ κατά την διάρκεια της περιπλανήσεώς του στον κόσμο, γνώρισε πολλούς οι οποίοι εποφθαλμιούν να κλέψουν τα χρήματά του όπως ο Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης, Ολλανδός ο οποίος γεννήθηκε στην Νότιο Αφρική καθώς επίσης και ο Τζων Ρόμπαξ , ο οποίος σπαταλά άσκοπα την περιουσία του. Ο μεγαλύτερός του όμως εχθρός είναι η σατανική μάγισσα Μάτζικα Ντε Σπέλ. Η Μάτζικα έβαλε ώς σκοπό της ζωής της να κλέψει την τυχερή δεκάρα του Σκρούτζ και, λιώνοντάς την, να αποκτήσει το άγγιγμα του Μίδα και έτσι να γίνει η πλουσιότερη μάγισσα του κόσμου. Γι'αυτό τον λόγο ο Σκρούτζ έχει εξοπλίσει το θησαυροφυλάκιο του με χιλιάδες αντιμαγικά μέτρα.
Ο Σκρουτζ στις Ελληνικές εκδόσεις
Ο Σκρουτζ παρουσιάστηκε στο Ελληνικό κοινό από πολύ παλιά και είναι ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του περιοδικού Μίκυ Μάους όπως και άλλων περιοδικών της Ντίσνεϋ. Από το 1988 με την κυκλοφορία του περιοδικού Κόμιξ το ελληνικό κοινό ήρθε σε επαφή και με τα κλασσικά αριστουργήματα του Καρλ Μπαρξ αλλά και των διαδόχων του, κυρίως του Ντον Ρόσα. Ο "Βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ" αφού δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό αυτό σε συνέχειες, κυκλοφόρησαν το 2004 σε έναν τόμο από τις εκδόσεις Νέα Ακτίνα Α.Ε. Το 2006 κυκλοφόρησε και ο συμπληρωματικός τόμος "Βίος και πολιτεία: Τα χαμένα επεισόδια".

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΔΙΠΛΟΔΟΚΟΣ - DIPLODOCUS

Διπλόδοκος
Ζούσε στις ΗΠΑ
Μήκος: 20-30 μέτρα από το ρύγχος ως την ουρά
Διακριτικά χαρακτηριστικά: Εντύπωση προκαλεί το εξαιρετικά μεγάλο μήκος αυτού του δεινόσαυρου σε σχέση με τη κατασκευή του κορμού του. Περισσότερα από τα 2/3 του μήκους του είναι ο λαιμός και η ουρά του, τα οποία διατηρεί σε περίπου οριζόντια θέση. Ο Διπλόδοκος έχει μια σειρά από τριγωνικές πλάκες που εκτείνονται από το κεφάλι ως την ουρά. Αρσενικά και θηλυκά μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, παρ΄ ότι τα θηλυκά συνήθως είναι μεγαλύτερα. Έχουν χρώμα γκρι, το οποίο μεταλλάσσεται βαθμιαία σε κοκκινωπό ροζ στα πλευρά, στο κάτω μέρος του σώματος, στα άκρα, στο λαιμό και στο πρόσωπο. Ο λαιμός και η ουρά παρουσιάζουν ποικιλία σχεδίων με ροζ και γκρι ραβδώσεις. Το θηλυκό γεννά 20 έως 30 αυγά σε παράλληλα αυλάκια σκαμμένα στο έδαφος. Τα καλύπτει με βλάστηση και κοπριά, ενώ τα φυλάει ένα αρσενικό ή χαμηλής ιεραρχικής θέσης θηλυκό, που συγγενεύει με τη μητέρα.
Συμπεριφορά και κατοικία: Ζουν σε μεγάλες (20-100 άτομα) οικογενειακές ομάδες με αναπτυγμένη και αυστηρή κοινωνική ιεραρχία. Αρχηγός είναι μια ηλικιωμένη “βασίλισσα” με τους θηλυκούς στενούς συγγενείς της και ένα χαρέμι συζύγων. Τα θηλυκά ζουν από 100-120 έτη, ανάλογα με τη κοινωνική τους θέση, ενώ τα αρσενικά, δεν ζουν πάνω από ένα αιώνα. Οι αγέλες τους παραμένουν αδιαίρετες όλο το χρόνο. Είναι μεγαλύτερες όταν συναθροίζονται σε πεδιάδες, αν και μικρές ομάδες περιστασιακά, αναζητούν τροφή στα δάση.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ''

''ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ


Γιάννης και Μαρία
Κοινωνική σειρά (13 επεισόδια διάρκειας 45 λεπτών)
Πρεμιέρα από την ΕΡΤ την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 1982
Παραγωγή του Παύλου Φιλίππου και του Παύλου Γλυκοφρύδη
Σενάριο και σκηνοθεσία του Πάνου Γλυκοφρύδη
Ηθοποιοί: Πέμη Ζούνη (Μαρία), Ηλίας Γιαννίτσος (Γιάννης), Δέσπω Διαμαντίδου (γιαγιά του Γιάννη), Ανδρέας Φιλιππίδης (παππούς του Γιάννη), Γιώργος Τζώρτζης (πατέρας της Μαρίας), Άννυ Πασπάτη (μητέρα της Μαρίας), Τάνια Σαββοπούλου (μητέρα του Γιάννη), Γιάννης Κάσδαγλης (πατέρας του Γιάννη), Χρυσούλα Διαβάτη, Κώστας Μπακάλης , Στέλιος Λιονάκης , Στράτος Παχής , Άκης Φλωρέντης .
...''Η Μαρία, κόρη μετανάστη από τη Γερμανία, το σκάει από το σπίτι της στη Θεσσαλονίκη κι έρχεται στην Αθήνα. Αναζητώντας στέγη, γνωρίζεται σε μια παιδική χαρά με το Γιάννη. Οι δυο νέοι ερωτεύονται και ζουν μαζί μερικές μέρες στο άδειο σπίτι της άρρωστης γιαγιάς του Γιάννη.Εκεί βρίσκουν ξεχασμένο σε μια σοφίτα και διαβάζουν το ημερολόγιο του παππού. Μέσα από τις σελίδες του, ταξιδεύουν στο παρελθόν, στα χρόνια της Κατοχής, του εμφυλίου και της τελικής ήττας των αριστερών δυνάμεων και τους αποκαλύπτεται το πνεύμα της εθνικής αντίστασης. Στο μεταξύ τους αναζητεί η οικογένειά της Μαρίας και μετά από έρευνες, τους βρίσκουν να κοιμούνται αγκαλιασμένοι στη σοφίτα, έχοντας στα χέρια τους το ημερολόγιο''.....
Κοινωνική σειρά που μέσα από την ερωτική σχέση δυο νέων παιδιών, ανατέμνει πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας και αντιμετωπίζει με κριτικό πνεύμα τη “φαγωμάρα” των αριστερών δυνάμεων, θεωρώντας την ως τη σημαντικότερη αιτία της στρατιωτικής τους ήττας.
ΑΠΟ ΤΟΝ ''ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998''

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ www.retrodb.gr
VIDEO ΑΠΟ karagats1

MARTIN NAVOSELAC - ΜΑΡΤΙΝ ΝΟΒΟΣΕΛΑΤΣ: ΙΣΩΣ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΞΕΝΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

Μάρτιν Νοβοσέλατς
(Αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό από το 1980 έως το 1983)
Ο Κροατικής καταγωγής Μάρτιν Νοβοσέλατς γεννήθηκε στις 10/11/1950 στο Βινκόβτσι της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο παίζοντας σε ομάδες των χαμηλότερων κατηγοριών - κυρίως της γεννέτειρας του - και έκανε το μεγάλο βήμα το 1974, όταν εντάχθηκε στο δυναμικό της Βοϊβοντίνα. Το επίσημο ντεμπούτο του το έκανε στις 31/05/1975 και απο τότε έγινε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος στην άμυνα της ομάδας του, ενώ χρίστηκε και διεθνής με την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας - πράγμα ενδεικτικό του πόσο μεγάλη εντύπωση είχαν κάνει οι εμφανίσεις του. Το καλοκαίρι του 1977, μετά από 4 διεθνείς συμμετοχές και 94 συμμετοχές και 3 γκολ με τη φανέλα της Βοϊβοντία έκανε ένα ακόμα βήμα παραπάνω και μεταπήδησε στη Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Στην ομάδα του Ζάγκρεμπ δεν αγωνίστηκε όσο θα ήθελε. 17 συμμετοχές το 1977-1978, 14 συμμετοχές το 1978-1979 και παρ'όλο που έκανε πολύ καλές εμφανίσεις, δε βρήκε ποτέ θέση βασικού. Τη σεζόν 1979-1980 ένας τραυματισμός του στοίχισε πολύτιμο χρόνο με αποτέλεσμα να μη παίξει καθόλου σ'εκείνη τη σεζόν. Το καλοκαίρι του 1980 ο Νοβοσέλατς και η Ντιναμό είχαν αποφασίσει να "χωρίσουν τα τσανάκια τους" και εκεί φτάνει η πρόταση του Ολυμπιακού.Ο νέος πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σταύρος Νταϊφάς, κατέκτησε το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα που διοργανώθηκε στη χώρα μας και μαζί με τον τότε προπονητή, Κάζιμιρ Γκόρσκι, ψάχνουν να βρούν έναν στυλοβάτη για την άμυνα που να μπορεί να καθοδηγεί όλη την άμυνα. Ο στόχος εντοπίστηκε στο πρόσωπο του Νοβοσέλατς και ούτε και οι ίδιοι, Νταϊφάς και Γκόρσκι, μπορούσαν να φανταστούν τι φλέβα χρυσού ανακάλυψαν. Ο Κροάτης - επονομαζόμενος και "Μπεκενμπάουερ των φτωχών" στη χώρα του - θα ηγηθεί της άμυνας απ'την πρώτη στιγμή. Έπαιζε με το κεφάλι ψηλά, ανεβάζοντας με ασφάλεια τη μπάλα και οργάνωνε μαεστρικά την άμυνα, ενώ συνέθεσε εκπληκτικό δίδυμο τόσο με το Σταύρο Παπαδόπουλο, όσο και με τον Πέτρο Μίχο.Πήρε πρωτάθλημα και τις τρεις χρονιές που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό (1981, 1982, 1983) καθώς και ένα κύπελλο, στο νταμπλ του 1981 (την πρώτη του κιόλας σεζόν). Αγωνίστηκε σε 104 αγώνες (έλειψε μόλις από έναν αγώνα του Ολυμπιακού) και σκόραρε τρείς φορές με τη φανέλα της ομάδας. Έφυγε θριαμβευτής απ'τον Ολυμπιακό και ακόμα και σήμερα θεωρείται ως ένας εκ των πληρέστερων αμυντικών που πέρασαν απ'τον Ολυμπιακό. Συγκεκριμένα, από πολλούς θεωρείται ο καλύτερος ξένος αμυντικός που πέρασε ποτέ απ'την ομάδα, έχοντας κυριολεκτικά "στοιχειώσει" τη θέση! Έφυγε το καλοκαίρι του 1983 πρωταθλητής, με κάποιους ψίθυρους να τον ακολουθούν πάντως για την απαράδεκτη του εμφάνιση (στα όρια του "στησίματος") σε συγκεκριμένο αγώνα που είχε συζητηθεί πολύ εκείνη τη σεζόν.Φεύγοντας απ΄τον Ολυμπιακό, έπαιξε άλλο ένα χρόνο ποδόσφαιρο στην ομάδα της γεννέτειρας του, τη Ντιναμό Βινκόβτσι. Αποχώρησε απ'την ενεργό δράση το καλοκαίρι του 1984 σε ηλικία 34 χρόνων και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την προπονητική. Αποφάσισε να μην ασχοληθεί ως προπονητής ανδρών, αλλά με τις ακαδημίες. Έγινε ομοσπονδιακός εκλέκτορας της εθνικής Ελπίδων της Κροατίας την οποία οδήγησε με επιτυχία στην τελική φάση του παγκοσμίου πρωταθλήματος νέων του 1999 και το Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος νέων του 2004. Με τον τύπο της Κροατίας αλλά και την ποδοσφαιρόκοσμο της χώρας να του "βγάζει το καπέλο", ο Νοβοσέλατς ήταν ο βασικός υποψήφιος κάποια στιγμή ακόμη και για τον πάγκο της εθνικής ομάδας των ανδρών. Ο ίδιος προτίμησε να παραμείνει προπονητής ομάδων νέων και έγινε επικεφαλής του προγράμματος των ακαδημιών των εθνικών ομάδων νέων και παίδων στην Κροατική ομοσπονδία ποδοσφαίρου.
ΑΠΟ ΤΟ pesetero-blog.blogspot.com

SAO TOME E PRINCIPE - ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ

Σάο Τομέ και Πρίνσιπε
Σάο Τομέ και Πρίνσιπε (πορτογαλικά: São Tomé e Príncipe, απόδοση: Σάουν Τομέ και Πρίνσιπε, κυριολεκτικά: Άγιος Θωμάς και Πρίγκηπας, επίσημη ονομασία Λαϊκή Δημοκρατία του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε είναι νησιωτικό κράτος στον Κόλπο της Γουινέας. Πρόκειται για τη μικρότερη σε έκταση χώρα στην Αφρική. Αποτελείται από δύο νησιά, το Σάο Τομέ και το Πρίνσιπε, με συνολική έκταση 964 km² που απέχουν μεταξύ τους 140 km και βρίσκονται περίπου 250 και 225 km, αντίστοιχα, ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής της Γκαμπόν. Και τα δύο νησιά είναι μέρος μιας ανενεργού ηφαιστειακής οροσειράς. Το Σάο Τομέ, το μεγαλύτερο, νότιο νησί, βρίσκεται σχεδόν ακριβώς στον ισημερινό. Έλαβε το όνομά του από από τον Άγιο Θωμά, καθώς οι Πορτογάλοι εξερευνητές ανακάλυψαν το νησί την ημέρα της γιορτής του.Ο πληθυσμός του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε ανέρχεται στις 206.178 κατοίκους. Το Σάο Τομέ είναι η πρωτεύουσα. Η επίσημη γλώσσα είναι η πορτογαλική.

Ανεξαρτητοποιήθηκε από την Πορτογαλία το 1975. Πρόεδρος είναι ο Φράντικε ντε Μένζες και Πρωθυπουργός ο Ζοακίμ Ραφαέλ Μπράνκο.
Γεωγραφία
Τα νησιά του Σάο Τομέ και του Πρίνσιπε βρίσκονται στον Ισημερινό και στον Ατλαντικό Ωκεανό περίπου 300 και 250 χιλιόμετρα αντίστοιχα, στα ανοικτά της βορειοδυτικής ακτής της Γκαμπόν, συγκροτώντας τη μικρότερη χώρα στην Αφρική. Αμφότερα τα νησιά αποτελούν τμήμα ηφαιστειακής οροσειράς, η οποία συμπεριλαμβάνει τα νησιά Ανομπόν στα νοτιοανατολικά, Μπιόκο στα βορειοανατολικά (και τα δύο νησιά αποτελούν τμήμα της Ισημερινής Γουινέας και το Όρος Καμερούν στις δυτικές ακτές της Αφρικής.Το νησί Σάο Τομέ είναι το πιο ορεινό από τα δύο νησιά, με ψηλότερο σημείο τα 2.024 μ. Το Πρίνσιπε έχει πλούσια δάση και εύφορο έδαφος.Το κλίμα είναι τοπικό, θερμό και υγρό, με τη μέση θερμοκρασία να διαμορφώνεται ετησίως περίπου στους 27°C (80°F) με μικρές διαφορές από ημέρα σε ημέρα. 32°C. Στα υψηλότερα σημεία, η θερμοκρασία είναι γύρω στους 20°C (68°F) και γενικά τη νύχτα επικρατεί δροσιά. Η μέση ετήσια βροχόπτωση κυμαίνεται από 5 μ. στις νοτιοδυτικές πλαγιές ως 1 μ. στα βόρεια, χαμηλότερα εδάφη. Η περίοδος των βροχών διαρκεί από τον Οκτώβριο ως το Μάιο.Ο Ισημερινός βρίσκεται ακριβώς στα νότια του νησιού Σάο Τομέ, περνώντας ή ευρισκόμενος κοντά στο νησάκι με το όνομα Ιλιέου ντας Ρόλας (Ilhéu das Rolas).
Ιστορία
H χώρα ανακαλύφθηκε και αποικίστηκε από την Πορτογαλία στα τέλη του 15ου αιώνα. Η ίδρυση του πρώτου οικισμού συντελέστηκε το 1493 από τον Αλβάρο Καμίνια. Το 1500 εποικίστηκε και το Πρίνσιπε. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν "ανεπιθύμητοι" (κυρίως Εβραίοι), οι οποίοι είχαν σταλεί εκεί από την Πορτογαλία.Οι Πορτογάλοι ξεκίνησαν το εμπόριο σκλάβων, οι οποίοι εργάζονταν σε φυτείες ζαχαροκάλαμου. Ως αποτέλεσμα, στα μέσα του 16ου αιώνα, το Σάο Τομέ και Πρίνσιπε ήταν πρώτη εξαγωγός χώρα ζάχαρης. Το 19ο αιώνα η ζάχαρη αντικαταστάθηκε από φυτείες κακάο και καφέ (rocas), οι οποίες αποτελούσαν ιδιοκτησία μεγάλων πορτογαλικών εταιρειών. Έτσι, ως το 1908 η χώρα ήταν πρώτη σε παραγωγή κακάο, κάτι που σε μεγάλο βαθμό ισχύει μέχρι σήμερα. Το 1876 καταργήθηκε επίσημα η δουλεία ωστόσο η καταπίεση των εργατών συνεχίστηκε και τον εικοστό αιώνα, με κορύφωμα τις ταραχές του 1953 κατά τις οποίες εκατοντάδες Αφρικανών εργατών σκοτώθηκαν σε συμπλοκή με τα αφεντικά τους (που ήταν Πορτογάλοι). Τα γεγονότα εκείνα έμειναν στην ιστορία της νησιωτικής χώρας ως "Η Σφαγή της Μπατεπά" και η επέτειος από τη σφαγή τιμάται επίσημα από την κυβέρνηση ως εορτή. Ως τα τέλη της δεκαετίας του '50, ομάδα ανθρώπων από το Σάο Τομέ ίδρυσαν το Κίνημα για την Απελευθέρωση του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε (MLSTP), που μετέφερε τελικά την έδρα του στη γειτονική Γκαμπόν. Έπειτα από την ανατροπή της δικτατορίας του Καετάνο στην Πορτογαλία, τον Απρίλιο του 1974 το νέο καθεστώς υποσχέθηκε να δώσει ανεξαρτησία σε όλες τις αποικίες. Το Νοέμβριο του 1974, αντιπρόσωποι της νέας στρατιωτικής κυβέρνησης της Πορτογαλίας συναντήθηκαν στο Αλγέρι με το MLSTP και σύναψαν συμφωνία για τη μεταφορά της κυριαρχίας. Έπειτα από μικρή περίοδο προσωρινής διακυβέρνησης, στις 12 Ιουλίου του 1975 η χώρα ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος. Πρώτος Πρόεδρος εξελέγη στις 12 Δεκεμβρίου του 1975 ο Μανουέλ Πίντο ντα Κόστα, Γενικός Γραμματέας του MLSTP (επανεξελέγη από τη Βουλή το 1985). Το 1978 η χώρα απειλήθηκε με εισβολή από μισθοφόρους. Στρατεύματα της Κούβας και της Αγκόλας ενίσχυσαν το κράτος και αποσόβησαν τον κίνδυνο εισβολής. Το Σεπτέμβριο του 1979 ο Μιγκουέλ Τροβοάντα κατηγορήθηκε για σχεδιασμό πραξικοπήματος. Το Μάρτιο του 1988 απέτυχε κι άλλη απόπειρα εισβολής.
Μετά τα τέλη της δεκαετίας του ' 80 και σταδιακά το κράτος έγινε πολυκομματική δημοκρατία. Υπήρξε μία από τις πρώτες αφρικανικές χώρες που εφήρμοσε τον πολυκομματισμό, το 199. Αυτό εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα, στις 22 Αυγούστου του 1990. Οι πρώτες ελεύθερες εκλογές διεξήχθησαν στις 20 Ιανουαρίου (βουλευτικές) και στις 3 Μαρτίου (προεδρικές) του 1991 σε κλίμα ελευθερίας και χωρίς να σημειωθούν περιστατικά βίας. Παρά το γεγονός αυτό, ο ανταγωνισμός μεταξύ των κομμάτων επέφερε ένταση, με αποκορύφωμα, δύο πραξικοπήματα το 1995 και το 2003.
Δημογραφία
Από το σύνολο των κατοίκων της νησιωτικής χώρας, 137.500 ζουν στο νησί Σάο Τομέ και άλλοι 6.000 στο Πρίνσιπε. Όλοι προέρχονται από διαφορετικές εθνικές ομάδες, που ήρθαν στα νησιά για πρώτη φορά το 1485. Επτά εθνοτικές ομάδες είναι γνωστές:
Mestiços ή με ανάμικτο αίμα, απόγονοι των Πορτογάλων αποικιοκρατών και των Αφρικανών σκλάβων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στα νησιά τα πρώτα χρόνια κατοίκησης από την Μπενίν, την Γκαμπόν και το Κονγκό (Μπραζαβίλ). Οι άνθρωποι αυτοί είναι επίσης γνωστοί filhos da terra δηλαδή "γιοι της στεριάς").
Angolares, που θεωρούνται απόγονοι των Αγκολανών δούλων, οι οποίοι επέζησαν ναυαγίου το 1540 και σήμερα κερδίζουν το ψωμί τους με την αλιεία.
Forros, απόγονοι των απελευθερωμένων σκλάβων όταν καταργήθηκε η δουλεία.
Serviçais, εργάτες με συμβόλαιο και με καταγωγή από Αγκόλα, Πράσινο Ακρωτήριο.
Tongas, παιδιά των serviçais που γεννήθηκαν στα νησιά.
Ευρωπαίοι, κυρίως Πορτογάλοι.
Ασιάτες, κυρίως Κινέζοι, μεταξύ των οποίων και κάτοικοι του Μακάο με ανάμικτες πορτογαλικές και κινεζικές ρίζες.
Θρησκεία
Περίπου το σύνολο του πληθυσμού είναι Χριστιανοί Ρωμαιοκαθολικοί, Ευαγγελικοί Προτεστάντες ή Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας. Υπάρχει επίσης μειοψηφία μουσουλμάνων.
Γλώσσα
Παρά το γεγονός ότι είναι μικρή χώρα, στο Σάο Τομέ και Πρίνσιπε ομιλούν πορτογαλικά ως επίσημη γλώσσα (95%) και επίσης μιλούν τη Forro, Κρεολική γλώσσα (85%), την Angolar (3%) και τη γλώσσα του Πρίνσιπε (0,1%). Στα σχολεία διδάσκεται και η γαλλική γλώσσα, καθώς η χώρα μεταξύ άλλων είναι μέλος του Francophonie.
Οικονομία
Από το 19ο αιώνα, η οικονομία βασιζόταν στη γεωργία. Οι φυτείες που ήταν πορτογαλικής ιδιοκτησίας καταλάμβαναν το 90% του καλλιεργημένου εδάφους. Κύριο προϊόν είναι το κακάο, που σχεδόν (95% των εξαγωγών) μονοπωλεί τις εξαγωγές της χώρας. Εξάγονται επίσης κόπρα, καφές και φοινικέλαιο.
Η χώρα αναγκάζεται και εισάγει πολλά είδη τροφίμων. Εκτός από τη γεωργία, οι κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία και με τη βιομηχανία σε λι
γότερο βαθμό. Οι βιομηχανίες στο κράτος αφορούν την επεξεργασία τροφίμων. Επίσης, γίνεται προσπάθεια να βελτιωθεί η τουριστική υποδομή και να αυξηθεί η τουριστική κίνηση.
Το 1987, έπειτα από σοβαρή οικονομική κρίση, η κυβέρνηση του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε εφήρμοσε ένα δομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.Παραδοσιακά το κράτος λαμβάνει βοήθεια από ξένες χώρες, τον ΟΗΕ και άλλους.
Η Πορτογαλία παραμένει ο κυριότερος εμπορικός εταίρος. Εισάγονται κυρίως από την ΕΕ φαγητό, μηχανήματα και είδη εξοπλισμού.
Νόμισμα της χώρας είναι το ντόμπρα.
Στη διάρκεια του 2003 η αφρικανική νησιωτική χώρα συμφώνησε με τη Νιγηρία να διανείμουν μεταξύ τους τα έσοδα από το πετρέλαιο που βρέθηκε στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στα δύο κράτη. Ιδρύθηκε Κοινή Ανώτατη Αρχή αρμόδια για την έρευνα πετρελαίου στο διαφιλονικούμενο Κόλπο της Γουινέας. Τον Απρίλιο του ιδίου έτους οι δύο χώρες άρχισαν τον πλειστηριασμό για την παραχώρηση δικαιωμάτων έρευνας σε 9 περιοχές της κοινής τους ζώνης ναυσιπλοΐας. Οι συμφωνίες αυτές υπολογίστηκε ότι θα απέφεραν περίπου 100 εκατομ. δολάρια στο αρχιπέλαγος, διπλασιάζοντας τον ετήσιο προϋπολογισμό.

Πολιτισμός
Οι Αφρικανοί κάτοικοι έχουν απορροφήσει πολλά πολιτιστικά στοιχεία από τους άλλοτε αποικιοκράτες, Πορτογάλους.
Οι πιο γνωστοί ρυθμού είναι οι ússua και socopé στο Σάο Τομέ και το dêxa beat στο Πρίνσιπε. Οι χοροί αυτοί έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο ποσοστό από τα πορτογαλικά.
Ο χορός Tchiloli συνοδεύεται από μουσική και κατά την εκτέλεσή του γίνεται αφήγηση ιστοριών. Το danço-congo αποτελεί συνδυασμό μουσικής, χορού και θεατρικών δρώμενων.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ