Η μάχη των οχυρώνΣτις 5:15 της 6ης Απριλίου 1941 οι ελληνικές δυνάμεις δέχτηκαν την επίθεση 9 μεραρχιών του γερμανικού στρατού με επικεφαλής τον στρατάρχη φον Λιστ που αφου κατέλαβε την Γιουγκοσλαβία κατευθύνθηκε ενισχυμένος με την σωματοφυλακή SS "Αδόλφος Χίτλερ" προς τα Γρεβενά.
Ενω 4 ορεινές μεραρχίες και 2 τεθωρακισμένες κατευθύνθηκαν προς τα στενά του Ρούπελ με σκοπό την διάνοιξη της οδού προς Θεσσαλονίκη.Ταυτόχρονα μια μεραρχία πεζικού διατάχτηκε να καταλάβει την Δράμα.
Η διάταξη των γερμανικών δυνάμεων είχε ως εξής.
Το XVIII ορεινό σώμα στρατού με την 5η ορεινή μεραρχία στην περιοχή Πετρίτση.
Την 6η ορεινή μεραρχία στο Μελένικο.
Την 2η τεθωρακισμένη μεραρχία και το 125ο σύνταγμα πεζικού στην Μαριανούπολη και την 72η μεραρχία πεζικού στο Νευροκόπι.
Το ΧΧΧ σώμα στρατού με την 164η μεραρχία πεζικού στην περιοχή Πασμακλί.
Την 50η μεραρχία πεζικού στο Κριτζάλι.
Το XL σώμα στρατού στην Ντούμπνιτσα με την 5η και 9η τεθωρακισμένη μεραρχία.
Την 73η μεραρχία πεζικού και την σωματοφυλακή SS"Αδόλφος Χίτλερ".
Την επίθεση στην γραμμή Ρουπέσκο-Παληουριώνες ανέλαβε η 5η ορεινή μεραρχία και το 125ο σύνταγμα πεζικού καθώς και ένα τάγμα μηχανικού υποστηριζόμενο απο 200 αεροπλάνα.
Συνολικά οι Γερμανοί ανέπτυξαν 2 ορεινές μεραρχίες,3 τεθωρακισμένες,4μεραρχίες πεζικού,2 συντάγματα πεζικού,1 μηχανοκίνητη μεραρχία,1 εφεδρική μεραρχία πεζικού και ολόκληρη την
δύναμη πυροβολικού της 12ης στρατιάς και ολόκληρο το VIII σώμα αεροπορίας.
Απέναντι στις 32 γερμανικές μεραρχίες,τις 29 ιταλικές που είδη πολεμούσε ο ελληνικός στρατός στην Βόρειο Ήπειρο και τις 14 βουλγαρικές η εξουθενωμένη και εγκαταλελειμμένη Ελλάδα παρέταξε μόλις 19 μεραρχίες σε μια απόσταση απο το ύψος των συνόρων απο την Κοζάνη μέχρι την Κομοτηνή.
Η περιβόητη συμμαχική βοήθεια ήταν μόλις 2 βρετανικές μεραρχίες εκ των οποίων πολλοί άντρες κατα την διάρκεια του βομβαρδισμού του Πειραιά τους μάζευαν απο τα καμπαρέ του λιμανιού.
Το γεγονός όμως ότι μόνο η ισχύς της γερμανικής αεροπορίας υπο τον πτέραρχο Ριτχόφεν ήταν 1.100 αεροπλάνα τα λεει όλα.
Μετά απο ανηλεή βομβαρδισμό απο το γερμανικό πυροβολικό και την αεροπορία άρχισαν τα εχθρικά τμήματα να προωθούνται μέσα απο το βουλγαρικό και γιουγκοσλαβικό έδαφος.
Στον τομέα της Ροδόπολης η άμυνα των ανδρών της XVIII μεραρχίας δεν άντεξε την εχθρική επίθεση και δεχόμενοι επίθεση αρμάτων και της αεροπορίας περίπου στις 11 το πρωί οι Γερμανοί κατάφεραν να καταλάβουν κάποια χωριά αλλά το σοβαρότερο ήταν ότι με αυτή την κίνηση τους υπερκέρασαν το Μπέλλες.
Παρόλα αυτά το ηρωικό φυλάκιο 162 έπεσε το μεσημέρι αφού όλοι οι υπερασπιστές του πολέμησαν μέχρις εσχάτων πέφτοντας όλοι νεκροί.Ο διοικητής Δημήτριος Ιντζος αφού δέχτηκε τα συγχαρητήρια του Γερμανού διοικητή για το θάρρος των ανδρών του στην συνέχεια εκτελέστηκε.
Το οχυρό Ποτλοβίτσα αφού αντιστάθηκε ηρωικά όλη μέρα έχοντας δεχθεί επίθεση απο την 5η ορεινή μεραρχία και το σφυροκόπημα 150 αεροπλάνων τελικά καταλήφθηκε την νύχτα.
Το οχυρό Ιστίμπεη δεχόμενο βολές 185 στοιχείων πυροβολικού αμυνόταν σθεναρά.Οι Γερμανοί τελικά ανέβηκαν στο οχυρό αλλά μη μπορώντας να το καταλάβουν έφραξαν τον εξαερισμό ώστε να αναγκαστεί η φρουρά να βγεί.Πράγμα που έγινε αλλά όχι όπως οι Γερμανοί περίμεναν καθώς οι υπερασπιστές επιχείρησαν έξοδο με την λόγχη πέφτοντας πανω στους έκπληκτους γερμανούς.Για ώρα
ακολούθησε μια απέλπιδα προσπάθεια της φρουράς που δεν είχε όμως αποτέλεσμα καθώς έφτασαν γερμανικές ενισχύσεις.
Το οχυρό Κελκάγια παραδόθηκε την επόμενη μέρα καθώς οι Γερμανοί διοχέτευσαν καπνό προκαλώντας ασφυξία στην φρουρά.
Στις 8 Απριλίου οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ξάνθη ενω μια μεραρχία υπερκέρασε τα αδύναμα ελληνικά τμήματα και κατευθύνθηκε προς Κιλκίς.
Ενω η κατάσταση γινόταν απελπιστική και υπήρχε κίνδυνος να κυκλωθεί ο ελληνικός στρατός καθώς οι Γερμανοί προωθούνταν προς Θεσσαλονίκη.Ο διοικητής αντιστράτηγος Μπακόπουλος πήρε διαταγή απο το ΓΕΣ να συνεχίσει τον αγώνα με καθε μέσο και μόνο σε περίπτωση που η αντίσταση ήταν μάταιη να προχωρούσε σε παράδοση.
Στις 9 το βράδυ της 9ης Απριλίου και θεωρώντας ότι όντως η αντίσταση είναι μάταιη καθώς ο εχθρός είχε φτάσει στην Θεσσαλονίκη ο Μπακόπουλος επικοινώνησε με τον Γερμανό διοικητή ο οποίος συμφώνησε με όλους τους όρους παράδοσης εκτός του να κρατήσουν τα ελληνικά τμήματα τον οπλισμό τους.
Ετσι στις 9 Απριλίου το πρωί οι Γερμ
ανοί κατέλαβαν την Θεσσαλονίκη και ταυτόχρονα τερματίζονταν και οι συγκρούσεις ενώ ορισμένα οχυρά ακόμα αντιστέκονταν αρνούμενα να παραδεχθούν την ήττα.
Το οχυρό Παλιουριώνες παραδόθηκε την επόμενη μέρα μετα απο συνεννόηση των δυο διοιηκητών.Οι υπερασπιστές του βγαίνοντας να παραδοθούν αντίκρισαν γερμανικά αποσπάσματα να είναι παραταγμένα σε απόδοση τιμών και την γερμανική σημαία να ανεβαίνει στο οχυρό μόνο όταν το εγκατέλειψε και ο τελευταίος υπερασπιστής.Στο οχυρό Ρουπέσκου 3 πολυβολεία αντιστέκονταν όλη μέρα μόνα τους και το βράδυ αφού είχαν τελειώσει και τα πυρομαχικά εγκατέλειψαν την θέση τους χωρίς να γίνου αντιληπτοί.
Στο Ρούπελ όταν οι Γερμανοί πληροφόρησαν την φρουρά για την ανακωχή αυτοί δεν πείστηκαν απαντώντας οτι "τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλα κατακτιούνται" και συνέχισαν τον αγώνα.Οταν πλέον η αντίσταση ήταν μάταιη και πείστηκαν ο Γερμανός διοικητής συνεχάρη τον Έλληνα συνταγματάρχη Πλευράκη για την αγωνιστικότητα των ανδρών του και του είπε "δεν θρηνώ ως στρατιώτης διότι η θυσία ήταν επιβεβλημένη αλλά ως άνθρωπος διότι εκ του συντάγματος μου λίγοι άνδρες μόνο απέμειναν".
Συγκινιτική ήταν και η αυταπάρνηση του διοικητή του συκγροτήματος
Καρανταίγ που μη θέλοντας να συμορφωθεί με την διαταγή παράδοσης προσπάθησε να οδηγήσει την μονάδα του προς την Αθωνική πολιτεία με σκοπό να συνεχίσει τον αγώνα.
Μετα απο παρότρυνση όμως του διοικητή της μεραρχίας για το άσκοπο της θυσίας αυτή η κουρελιασμένη και εξουθενωμένη μονάδα αφού μπήκε στην πόλη των Σερρών με τους κατοίκους να ζητωκραυγάζουν και να τους υποδέχονται ως νικητές παρέμεινε στην πόλη περιμένοντας την αιχμαλωσία. Στο ύψωμα Αγιος Κωνσταντίνος η φρουρά αντεπιτέθηκε πιάνοντας 200 αιχμαλώτους αλλά ο διοικητής της γνωρίζοντας για την ανακωχή τους άφησε ελεύθερους.
Κατά τον πενθήμερο αγώνα 6-11 Απριλίου οι γερμανικές απώλειες ήταν 555 νεκροί,2134 τραυματίες και 170 αγνοούμενοι.
Ενω 4 ορεινές μεραρχίες και 2 τεθωρακισμένες κατευθύνθηκαν προς τα στενά του Ρούπελ με σκοπό την διάνοιξη της οδού προς Θεσσαλονίκη.Ταυτόχρονα μια μεραρχία πεζικού διατάχτηκε να καταλάβει την Δράμα.
Η διάταξη των γερμανικών δυνάμεων είχε ως εξής.
Το XVIII ορεινό σώμα στρατού με την 5η ορεινή μεραρχία στην περιοχή Πετρίτση.
Την 6η ορεινή μεραρχία στο Μελένικο.
Την 2η τεθωρακισμένη μεραρχία και το 125ο σύνταγμα πεζικού στην Μαριανούπολη και την 72η μεραρχία πεζικού στο Νευροκόπι.
Το ΧΧΧ σώμα στρατού με την 164η μεραρχία πεζικού στην περιοχή Πασμακλί.
Την 50η μεραρχία πεζικού στο Κριτζάλι.
Το XL σώμα στρατού στην Ντούμπνιτσα με την 5η και 9η τεθωρακισμένη μεραρχία.
Την 73η μεραρχία πεζικού και την σωματοφυλακή SS"Αδόλφος Χίτλερ".
Την επίθεση στην γραμμή Ρουπέσκο-Παληουριώνες ανέλαβε η 5η ορεινή μεραρχία και το 125ο σύνταγμα πεζικού καθώς και ένα τάγμα μηχανικού υποστηριζόμενο απο 200 αεροπλάνα.
Συνολικά οι Γερμανοί ανέπτυξαν 2 ορεινές μεραρχίες,3 τεθωρακισμένες,4μεραρχίες πεζικού,2 συντάγματα πεζικού,1 μηχανοκίνητη μεραρχία,1 εφεδρική μεραρχία πεζικού και ολόκληρη την
δύναμη πυροβολικού της 12ης στρατιάς και ολόκληρο το VIII σώμα αεροπορίας.Απέναντι στις 32 γερμανικές μεραρχίες,τις 29 ιταλικές που είδη πολεμούσε ο ελληνικός στρατός στην Βόρειο Ήπειρο και τις 14 βουλγαρικές η εξουθενωμένη και εγκαταλελειμμένη Ελλάδα παρέταξε μόλις 19 μεραρχίες σε μια απόσταση απο το ύψος των συνόρων απο την Κοζάνη μέχρι την Κομοτηνή.
Η περιβόητη συμμαχική βοήθεια ήταν μόλις 2 βρετανικές μεραρχίες εκ των οποίων πολλοί άντρες κατα την διάρκεια του βομβαρδισμού του Πειραιά τους μάζευαν απο τα καμπαρέ του λιμανιού.
Το γεγονός όμως ότι μόνο η ισχύς της γερμανικής αεροπορίας υπο τον πτέραρχο Ριτχόφεν ήταν 1.100 αεροπλάνα τα λεει όλα.
Μετά απο ανηλεή βομβαρδισμό απο το γερμανικό πυροβολικό και την αεροπορία άρχισαν τα εχθρικά τμήματα να προωθούνται μέσα απο το βουλγαρικό και γιουγκοσλαβικό έδαφος.
Στον τομέα της Ροδόπολης η άμυνα των ανδρών της XVIII μεραρχίας δεν άντεξε την εχθρική επίθεση και δεχόμενοι επίθεση αρμάτων και της αεροπορίας περίπου στις 11 το πρωί οι Γερμανοί κατάφεραν να καταλάβουν κάποια χωριά αλλά το σοβαρότερο ήταν ότι με αυτή την κίνηση τους υπερκέρασαν το Μπέλλες.
Παρόλα αυτά το ηρωικό φυλάκιο 162 έπεσε το μεσημέρι αφού όλοι οι υπερασπιστές του πολέμησαν μέχρις εσχάτων πέφτοντας όλοι νεκροί.Ο διοικητής Δημήτριος Ιντζος αφού δέχτηκε τα συγχαρητήρια του Γερμανού διοικητή για το θάρρος των ανδρών του στην συνέχεια εκτελέστηκε.
Το οχυρό Ποτλοβίτσα αφού αντιστάθηκε ηρωικά όλη μέρα έχοντας δεχθεί επίθεση απο την 5η ορεινή μεραρχία και το σφυροκόπημα 150 αεροπλάνων τελικά καταλήφθηκε την νύχτα.
Το οχυρό Ιστίμπεη δεχόμενο βολές 185 στοιχείων πυροβολικού αμυνόταν σθεναρά.Οι Γερμανοί τελικά ανέβηκαν στο οχυρό αλλά μη μπορώντας να το καταλάβουν έφραξαν τον εξαερισμό ώστε να αναγκαστεί η φρουρά να βγεί.Πράγμα που έγινε αλλά όχι όπως οι Γερμανοί περίμεναν καθώς οι υπερασπιστές επιχείρησαν έξοδο με την λόγχη πέφτοντας πανω στους έκπληκτους γερμανούς.Για ώρα
ακολούθησε μια απέλπιδα προσπάθεια της φρουράς που δεν είχε όμως αποτέλεσμα καθώς έφτασαν γερμανικές ενισχύσεις.Το οχυρό Κελκάγια παραδόθηκε την επόμενη μέρα καθώς οι Γερμανοί διοχέτευσαν καπνό προκαλώντας ασφυξία στην φρουρά.
Στις 8 Απριλίου οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ξάνθη ενω μια μεραρχία υπερκέρασε τα αδύναμα ελληνικά τμήματα και κατευθύνθηκε προς Κιλκίς.
Ενω η κατάσταση γινόταν απελπιστική και υπήρχε κίνδυνος να κυκλωθεί ο ελληνικός στρατός καθώς οι Γερμανοί προωθούνταν προς Θεσσαλονίκη.Ο διοικητής αντιστράτηγος Μπακόπουλος πήρε διαταγή απο το ΓΕΣ να συνεχίσει τον αγώνα με καθε μέσο και μόνο σε περίπτωση που η αντίσταση ήταν μάταιη να προχωρούσε σε παράδοση.
Στις 9 το βράδυ της 9ης Απριλίου και θεωρώντας ότι όντως η αντίσταση είναι μάταιη καθώς ο εχθρός είχε φτάσει στην Θεσσαλονίκη ο Μπακόπουλος επικοινώνησε με τον Γερμανό διοικητή ο οποίος συμφώνησε με όλους τους όρους παράδοσης εκτός του να κρατήσουν τα ελληνικά τμήματα τον οπλισμό τους.
Ετσι στις 9 Απριλίου το πρωί οι Γερμ
ανοί κατέλαβαν την Θεσσαλονίκη και ταυτόχρονα τερματίζονταν και οι συγκρούσεις ενώ ορισμένα οχυρά ακόμα αντιστέκονταν αρνούμενα να παραδεχθούν την ήττα.Το οχυρό Παλιουριώνες παραδόθηκε την επόμενη μέρα μετα απο συνεννόηση των δυο διοιηκητών.Οι υπερασπιστές του βγαίνοντας να παραδοθούν αντίκρισαν γερμανικά αποσπάσματα να είναι παραταγμένα σε απόδοση τιμών και την γερμανική σημαία να ανεβαίνει στο οχυρό μόνο όταν το εγκατέλειψε και ο τελευταίος υπερασπιστής.Στο οχυρό Ρουπέσκου 3 πολυβολεία αντιστέκονταν όλη μέρα μόνα τους και το βράδυ αφού είχαν τελειώσει και τα πυρομαχικά εγκατέλειψαν την θέση τους χωρίς να γίνου αντιληπτοί.
Στο Ρούπελ όταν οι Γερμανοί πληροφόρησαν την φρουρά για την ανακωχή αυτοί δεν πείστηκαν απαντώντας οτι "τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλα κατακτιούνται" και συνέχισαν τον αγώνα.Οταν πλέον η αντίσταση ήταν μάταιη και πείστηκαν ο Γερμανός διοικητής συνεχάρη τον Έλληνα συνταγματάρχη Πλευράκη για την αγωνιστικότητα των ανδρών του και του είπε "δεν θρηνώ ως στρατιώτης διότι η θυσία ήταν επιβεβλημένη αλλά ως άνθρωπος διότι εκ του συντάγματος μου λίγοι άνδρες μόνο απέμειναν".
Συγκινιτική ήταν και η αυταπάρνηση του διοικητή του συκγροτήματος
Καρανταίγ που μη θέλοντας να συμορφωθεί με την διαταγή παράδοσης προσπάθησε να οδηγήσει την μονάδα του προς την Αθωνική πολιτεία με σκοπό να συνεχίσει τον αγώνα.Μετα απο παρότρυνση όμως του διοικητή της μεραρχίας για το άσκοπο της θυσίας αυτή η κουρελιασμένη και εξουθενωμένη μονάδα αφού μπήκε στην πόλη των Σερρών με τους κατοίκους να ζητωκραυγάζουν και να τους υποδέχονται ως νικητές παρέμεινε στην πόλη περιμένοντας την αιχμαλωσία. Στο ύψωμα Αγιος Κωνσταντίνος η φρουρά αντεπιτέθηκε πιάνοντας 200 αιχμαλώτους αλλά ο διοικητής της γνωρίζοντας για την ανακωχή τους άφησε ελεύθερους.
Κατά τον πενθήμερο αγώνα 6-11 Απριλίου οι γερμανικές απώλειες ήταν 555 νεκροί,2134 τραυματίες και 170 αγνοούμενοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου