KRONBORG CASTLE (DENMARK) - ΚΑΣΤΡΟ ΚΡΟΝΜΠΟΡΓΚ (ΔΑΝΙΑ)

Κάστρο Κρόνμποργκ
Μια ανάγλυφη προσωπογραφία του Γουίλιαμ Σαίξπηρ βρίσκεται πάνω στην είσοδο του κάστρου Κρόνμποργκ, αν και το μυστήριο που περιβάλλει τη ζωή του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα σημαίνει ότι κανένας δεν γνωρίζει αν επισκέφτηκε ποτέ το κάστρο. Το βέβαιο πάντως είναι, ότι τοποθετώντας την τραγωδία του Άμλετ εδώ, έγινε ο μεγάλος ευεργέτης αυτής της τοποθεσίας. Ένας βασανισμένος πρίγκιπας με το όνομα Άμλετ εμφανίζεται στη δανική μυθολογία στις αφηγήσεις του Δανού ιστορικού Σάξου Γραμματικού περίπου πριν από 800 χρόνια, όμως εκείνη την εποχή το κάστρο δεν υπήρχε. Μόλις το 1420 ο Ερρίκος της Πομερανίας, βασιλιάς της Δανίας, απαίτησε την καταβολή διοδίων από όλα τα πορθμεία που διέσχιζαν το Έρεσουντ, τη λωρίδα ύδατος που χωρίζει τη Δανία από τη Σουηδία και η οποία έχει πλάτος μόλις 15 χιλιόμετρα στο Χέλσινγκερ. Σαν σημάδι εκφοβισμού άρχισε την κατασκευή ενός μεγάλου φρουρίου που έλαβε την ονομασία Κρόγκεν. Και μόλις στο δεύτερο ήμισυ του 16ου αιώνα, στη διάρκεια της βασιλείας του Φρειδερίκου Β΄, το συγκρότημα των κτιρίων που περιβαλλόταν από τείχη ξαναχτίστηκε στο πιο υπέροχο ανάκτορο στη βόρεια Ευρώπη σε ρυθμό Αναγέννησης, διακοσμημένο με πύργους, κιονοστοιχίες και αγάλματα. Προς υπογράμμιση της αλλαγής, εκδόθηκε ένα βασιλικό διάταγμα στις 24 Ιανουαρίου 1577 αλλάζοντας την ονομασία σε Κρόνμποργκ και παράλληλα εκδόθηκε σκληρός και άμεσης ισχύος νόμος που απειλούσε με πρόστιμο όποιον αναφερόταν σε αυτό με την παλαιά ονομασία Κρόγκεν. Το Κρόνμποργκ αποτέλεσε την κατοικία της βασιλικής οικογένειας της Δανίας επί 150 χρόνια και στη διάρκειά τους διαδραματίστηκαν αρκετά διαφορετικά γεγονότα, μεταξύ των οποίων η πυρκαγιά του 1629 και η σουηδική κατοχή του 1688. Πενήντα χρόνια αργότερα μετατράπηκε σε φυλακή και αργότερα σε στρατόπεδο. Το 1816, κατά την επέτειο των 200 ετών από τον θάνατο του Σαίξπηρ, Δανοί στρατιώτες παρουσίασαν για πρώτη φορά το έργο «Άμλετ» και έτσι άρχισε η παράδοση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το 1866, κάτω από την πίεση που άσκησαν μερικές σημαντικές προσωπικότητες στο βασίλειο, ξεκίνησε η αποκατάσταση των εξωτερικών τειχών που διήρκησε περίπου 30 χρόνια. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο γερμανικός στρατός κατοχής χρησιμοποίησε το Κρόνμποργκ σαν αρχηγείο λόγω της στρατηγικής θέσης του. Μπορεί κανείς να επισκεφτεί το μεγαλύτερο μέρος του κάστρου, συμπεριλαμβανομένων των βασιλικών διαμερισμάτων του πρώτου ορόφου, καθώς και το παρεκκλήσιο και την υπέροχη αίθουσα χορού στον δεύτερο όροφο. Η αίθουσα χορού καλύπτει όλο το μήκος της νότιας πτέρυγας και η έκτασή της, 10 Χ 60 μέτρα, την καθιστά τη μεγαλύτερη αίθουσα υποδοχής στη βόρεια Ευρώπη. Οι αυθεντικές διακοσμήσεις καταστράφηκαν από την πυρκαγιά του 1629 και έκτοτε το κάστρο δεν μπόρεσε να επανέλθει στην πρότερη αίγλη του. Ευτυχώς, 14 από τις 40 εκπληκτικές προσωπογραφίες της δανικής βασιλικής οικογένειας που ήταν κρεμασμένες στους τοίχους διασώθηκαν (επτά από αυτές εξακολουθούν να διατηρούνται στο κάστρο, ενώ οι υπόλοιπες εκτίθενται στο εθνικό μουσείο της Κοπεγχάγης). Το στρατιωτικό παρελθόν του Κρόνμποργκ είναι πρόδηλο όταν κάποιος επισκεφτεί τις οχυρές θέσεις των πολυβολείων. Ο λαβύρινθος των υπόγειων διαδρόμων, αποθηκών και μυστικών θαλάμων μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι 1.000 στρατιώτες επί 6 εβδομάδες σε περίπτωση πολιορκίας. Εδώ βρίσκεται το άγαλμα του Χόλγκερ Ντάνσκε, ενός μυθικού βασιλιά και στρατηγού που έγινε σύμβολο του δανικού λαού. Ο μύθος του, προέρχεται από το «Άσμα του Ρολάνδου», ένα αριστούργημα της γαλλικής μεσαιωνικής λογοτεχνίας που διασκευάστηκε το 1534 από τον Κρίστιαν Πέντερσεν και του δόθηκε η σκανδιναβική άποψη. Ο Πέντερσεν καταγόταν από το Χέλσινγκερ και για τον λόγο αυτό η μορφή του Χόλγκερ Ντάνσκε συνδέθηκε αμέσως με το Κρόνμποργκ. Μια λαϊκή παράδοση που είναι συνδεδεμένη με τον ρόλο του κάστρου σαν αμυντικό προπύργιο της Δανίας αναφέρει ότι το άγαλμα του Χόλγκερ Ντάνσκε θα αναβιώσει εάν ποτέ απειληθεί η ασφάλεια του έθνους. Εν τω μεταξύ, ο οργανισμός που έχει την ευθύνη για το Κρόνμποργκ άρχισε ένα φιλόδοξο σχέδιο για την αναστήλωση και τον εκσυγχρονισμό της ευρύτερης περιοχής που θα ολοκληρωθεί το 2010.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «UNESCO – ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»