Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΝΤΟΣ

Ανδρέας Σ. Λόντος
Ο Ανδρέας Λόντος (1784-1845) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός.
Γεννήθηκε το 1784 στο Αίγιο. Ήταν γιός του Σωτηράκη Λόντου και καταγόταν απο ισχυρή οικογένεια προυχόντων της Βοστίτσας. Σπούδασε στο σχολαρχεί της Βοστίτσας, το οποίο διεύθυνε ο Ευστάθιος Παλαμάς, πρόγονος του ποιητή Κωστή Παλαμά. Μετά τον αποκεφαλισμό του πατέρα του απο τους Τούρκους, ο Ανδρέας Λόντος αναγκάστηκε να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη. Σύναψε φιλία με τον νέο Μόρα-Βαλεσή Σακήρ Αχμέτ και το 1818 ξαναγύρισε στην Βοστίτσα, αυτή τη φορά με τον τίτλο του καζά. Η αδύναμια του όμως να εξασφάλισει στην οικογένεια του την παλιά της αίγλη, τον μετέτρεψε σε πραγματικό τύραννο περιοχής. Αργότερα μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία, απο τον Πελοπίδα, και εργάστηκε για την προπαρασκευή της επανάστασης. Στις 23 Μαρτίου κήρυξε την επανάσταση στο Αίγιο, εκδίωξε τους Τούρκους χωρίς αντιδράσεις και ύψωσε την πρώτη Ελληνική επαναστατική σημαία. Στη διάρκεια της επανάστασης διοικούσε δικό του σώμα στρατού, με το οποίο πήρε μέρος στην πολιορκία της Πάτρας και του Μεσολογγίου.
Μετά την απελευθέρωση ο Λόντος παραγκωνίστηκε απο τον Ιωάννη Καποδίστρια, γι'αυτο και πρωτοστάτησε στα αντικαποδιστριακά κινήματα. Το 1833 μετακόμισε στο Ναύπλιο, προκειμένου να συναντήσει τον βασιλιά Όθωνα κατα την άφιξη του. Το 1835 ο Όθων τον διορίζει συνταγματάρχη και στη συνέχεια στρατιωτικό επιθεωρητή. Κατα την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου ο Λόντος έλαβε ενεργά μέρος όντας αρχηγός του Αγγλικού κόμματος. Μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου διορίστηκε αντιπρόεδρος της εθνοσυνέλευσης ενώ στη συνέχεια χρημάτισε υπουργός στρατιωτικών & εσωτερικών στην επαναστατική κυβέρνηση. Με την άνοδο όμως του Κωλέττη, ο Λόντος εκδιώχθηκε και έχασε όλα του τα αξιώματα.
Τα οικονομικά του προβλήματα αλλα και η πίκρα του για την πολιτική του αποτυχία τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Έθεσε τέλος στην ζωή του στις 24 Σεπτεμβρίου του 1845 στο σπίτι του στην Αθήνα. Η σορός του μεταφέρθηκε στο Αίγιο, και συγκεκριμένα στο σπίτι του αδερφού του Λουκά, στις 15 Οκτωβρίου αλλά δεν ετάφηκε με εκκλησιαστικό τελετουργικό εξαιτίας της απαγόρευσης που είχε επιβληθεί απο την κυβέρνηση Κωλέττη. Τελικά η κηδεία του πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1847, αμέσως μετά τον θάνατο του Κωλέττη.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: