JOE DASSIN: ''TAKA TAKATA'' - ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ''ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ''

Το τραγούδι αφιερώνεται στους αγαπητούς μας «Ράδιο Αρβύλα» για τις κατά καιρούς ''επιθέσεις'' που έχουν κάνει στον Τέρη Χρυσό.
Γι’ αυτούς ο εβραίος Joe Dassin που πρώτος τραγούδησε αυτή την «χαζομάρα» βρίσκεται στο απυρόβλητο και είναι ποιοτικός , ενώ ο Τέρης Χρυσός βάλλεται (μάλλον επειδή δεν είναι γιος του Jules Dassin). Το τραγούδι αν το δούμε σήμερα, το χαρακτηρίσουμε «χαζοτράγουδο», αλλά τουλάχιστον το σωστό είναι μας πούνε και ποιος το τραγούδησε πρώτος και γιατί δεν κρίνεται κι αυτός (βέβαια πέθανε το 1980)....

.....Συμφωνούμε ότι ο Τέρης Χρυσός είναι εντελώς άκαιρος και εδώ και χρόνια έπρεπε να αποσυρθεί (όπως κι ο συνομήλικός του Πρέκας). Συμφωνούμε ότι είναι στο ''και πέντε'' γραφικός.
Αλλά επειδή οι «Ράδιο Αρβύλα» είναι δικοί μας συνομήλικοί (πρέπει να είναι 40-45 χρονών) δεν πρέπει να ξεχνούν ότι μεγάλωσαν με ακούσματα από τους Τέρη Χρυσό, Γιώργο Κοινούση, Μπέσυ Αργυράκη, Λάκη Τζορντανέλι, Τόνυ Βαβάτσικο, Ελπίδα, Πασχάλη κλπ κι από ξένη μουσική Bee Gees , Abba, Boney M, μέχρι και Raffaella Carra και να μην το αρνούνται.
Είμαι σίγουρος ότι μέχρι και το ''Ιl balo de qua qua'' τα περίφημα ''Παπάκια'' των Al Bano & Romina Power τραγουδάγανε και χορεύανε, όπως όλα τα παιδιά εκείνη την εποχή.
Δε λέω ότι όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες είναι ποιοτικοί, αλλά δεν παύει να μεγαλώσανε μια ολόκληρη γενιά και να την διασκεδάσανε πολύ. Εξάλλου κανείς δεν άκουγε από τη γέννησή του Deep Purple , Jim Morrison , Led Zeppelin ή Sex Pistols και Clash. Αυτά τα ακούσματα και η επανάσταση, ξεκίνησαν μετά τα 14.
Μη ξεχνάτε λοιπόν αυτούς που σας διασκέδασαν ''μικρά'' και μη τους λοιδορείτε. Αφήστε τους απλώς στην ησυχία τους κι ασχοληθείτε με τους σημερινούς «αστέρες» ή «τα μεγάλα τίποτα» διότι ο καλύτερος σήμερα, δεν συγκρίνεται στο ελάχιστο με τον χειρότερο εκείνης της εποχής….

........Κάποιος που μεγάλωσε ακούγοντας όλους αυτούς και στα 13 του έγινε ο πιο φανατικός φίλος των Sex Pistols, χωρίς ποτέ να αρνηθεί το μουσικό παρελθόν του…….

EUROPEAN COAL AND STEEL COMMUNITY - ΕΥΡΩΠΑ'Ι'ΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΘΡΑΚΑ ΚΑΙ ΧΑΛΥΒΑ

Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα
Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα ιδρύθηκε το 1951 με τη συνθήκη των Παρισίων και απετελείτο από το Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Δυτική Γερμανία. Σκοπός της ήταν να θέσει την παραγωγή και εμπορία του άνθρακα και του χάλυβα, δηλαδή των δύο κύριων πρώτων υλών της πολεμικής βιομηχανίας μέχρι και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υπό κοινή διαχείρηση των πρώην εμπολέμων κρατών.
Προϊστορία
Διακήρυξη του Σουμάν
Με τη Διακήρυξη του Γάλλου υπουργού εξωτερικών Robert Schuman στις 9 Μαϊου 1950, εμπνευσμένη από τον Γάλλο αξιωματούχο και εν συνεχεία πρώτο Πρόεδρο της Ανωτάτης Αρχής της ΕΚΑΧ,Jean Monnet, σηματοδοτείται μία νέα περίοδος στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης που ταυτίζεται με την έναρξη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Το σχέδιο Schuman προτείνει μία προοδευτική ενοποίηση με πρώτο στάδιο τον οικονομικό τομέα και πρώτο βήμα του σταδίου αυτού την κοινή διαχείριση της γαλλο-γερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα κάτω από μία Ανώτατη Αρχή, στο πλαίσιο μάλιστα ενός οργανισμού που θα είναι ανοικτός στη συμμετοχή κι άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκει να εξασφαλίσει την συλλογική ασφάλεια, το αίτημα της οποίας παραμένει πρωταρχικό ιδιαίτερα μετά από τον μακρόχρονο ανταγωνισμό μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Ευθέως δηλώνεται και η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας με στοιχεία υπερεθνικότητας.
Χαρακτηριστικά: "Η συσπείρωση των ευρωπαϊκών κρατών απαιτεί να εξαλειφθεί η προαιώνια αντίθεση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας (...). Η από κοινού διαχείριση της παραγωγής άνθρακα και ΄χάλυβα θα εξασφαλίσει άμεσα την εγκατάσταση κοινών βάσεων οικονομικής ανάπτυξης, πρώτου σταδίου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και θα αλλάξει την μοίρα περιοχών, οι οποίες από μακρού προορίζονται για την κατασκευή πολεμικών όπλων, υπήρξαν δε και τα πιο σταθερά θύματα των τελευταίων (...). Η αλληλεγγύη που θα δημιουργηθεί στην παραγωγή θα καταδείξει ότι κάθε πόλεμος μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας καθίσταται όχι μόνον αδιανόητος αλλά και υλικά αδύνατος"
Η πρόταση του Schuman είχε απήχηση στις χώρες του Βenelux, την Ιταλία και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, όχι όμως και στην Αγγλία. Η συνδιάσκεψη που έγινε στο Παρίσι στις 20 Ιουνίου με τους Έξι κατέληξε με την υπογραφή της Συνθήκης της ΕΚΑΧ στις 18 Απριλίου του 1951 και ετέθη σε ισχύ στις 23 Ιουλίου 1952, ορισμένη να διαρκέσει για πενήντα χρόνια δηλαδή ως το 2002, οπότε και έληξε (στις 23 Ιουλίου).
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΑΣ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ''ΠΑΡΩΝ'' ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Πήρα το θάρρος να σας γράψω έχοντας κουραστεί να ακούω από όλες τις γωνιές της γης, ότι η ΕΛΛΑΔΑ δεν θα τα καταφέρει ποτέ, η χωρά τους θα χρεοκοπήσει και εν ολίγοις πως όλα που μας συμβαίνουν μας αξίζουν γιατί πάντα ήμασταν κλέφτες , λωποδύτες και τεμπέληδες.
Μέχρι και σήμερα, ίσως κάπου, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, όλα αυτά να είχαν κάποια βάση και όντως ίσως κάποια από αυτά να είναι αληθινά, το ίδιο νομίζω πως και εσείς πιστεύετε.
Σήμερα όμως ακούγοντας για δυο μικρά παιδάκια του δημοτικού ,τα όποια - έσπασαν - τον κουμπαρά τους για να καταθέσουν χρήματα για την αποπληρωμή του χρέους της πατρίδας τους, της πατρίδας μας , μη μπορώντας όπως είπαν άλλο όλη αυτή τη λάσπη εναντίον της χώρας μας ( λες και είμαστε η μοναδική που χρεωστάει, σε όλο τον πλανήτη, και όλοι θέλουν να επωφεληθούν και να ασελγήσουν πάνω στο πτώμα της ) κατάλαβα πόσο λάθος κάνουμε όλοι εμείς που τόσο καιρό και δεν ενωνόμαστε όλοι σαν μια γροθιά (όσο μικρός και ταπεινός και εάν είναι ο καθένας μας) για ξυπνήσουμε το μόνο τουλάχιστον που μας έχει απομείνει σαν ΕΛΛΗΝΕΣ την εθνική μας περηφάνια και αγάπη για αυτόν τον τόπο, τόπο που τόσα πολλά έχει περάσει από όλους αυτούς του δήθεν συμμάχους (γερμανούς , άγγλους, γάλλους) και να σταθούμε επιτέλους αν όχι ισάξιοι αλλά τουλάχιστον εξίσου αντάξιοι όλων αυτών που αιώνες τώρα μας έκαναν να νιώθουμε περήφανοι που είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ! Πιστεύω λοιπόν πως πρώτοι εμείς ,η υπάλληλοι της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ, θα πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα , σε αυτές τις δύσκολες μέρες που η αλληλεγγύη και η πιστή στις αξίες τα έθιμα και την πατρίδα χάνονται , να ξυπνήσουμε τον γίγαντα που κρύβει μέσα του κάθε Έλληνας και κάθε ελληνίδα και να φωνάξουμε ΠΑΡΩΝ και σε αυτό το προσκλητήριο της πατρίδας μας και να είμαστε από τους πρώτους συλλόγους πανελλαδικά που θα στηρίξει αυτήν την προσπάθεια γιατί σημασία δεν έχει το ποσό που θα καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε για την ΕΛΛΑΔΑ , αλλά η κίνηση και η προσπάθεια για να φωνάξουμε σε όλους αυτούς ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ , πως πραγματικά η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ και πως όπως πάντα γινόταν, έτσι και τώρα, θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της.
Καλό θα ήταν ,σύμφωνα πάντα με την ταπεινή μου άποψη, να δοθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δημοσιότητα σε αυτή μας την κίνηση(εάν και εφόσον συμφωνήσετε να πάρει σάρκα και οστά ) για να ακολουθούσουν και άλλοι σύλλογοι το παράδειγμα μας αλλά και για την διαφήμιση της εταιρίας μας, σε μια εποχή που όλοι θέλουμε το καλύτερο για αυτή , για εμάς αλλά και για τις οικογένειες μας!
Σας ευχαριστώ παρά πολύ και παρακαλώ για το πραγματικό σας ενδιαφέρον
Συναδελφικά
Ένας υπάλληλος της Εθνικής Ασφαλιστικής

ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΑΘΗΝΩΝ - ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Νέα εθνική οδός Αθηνών – Κορίνθου
Ιστορικά στοιχεία
Η Νέα εθνική οδός Αθηνών – Κορίνθου κατασκευάστηκε στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του οδικού δικτύου της χώρας τη δεκαετία του ΄60. Τα έργα για την κατασκευή της ξεκίνησαν το 1960. Τα εγκαίνιά της πραγματοποιήθηκαν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στις 11 Νοεμβρίου 1962, σε τελετή στον κόμβο Ελευσίνας. Το μήκος της οδού είναι 80,5 χιλιόμετρα. Την ημέρα των εγκαινίων παραδόθηκε στην κυκλοφορία όλη η νέα οδός από Αθήνα έως Κόρινθο, με εξαίρεση το τμήμα Μέγαρα - Κινέτα, στο οποίο οι εργασίες κατασκευής άργησαν να τελειώσουν. Το τμήμα Μέγαρα - Κινέτα παραδόθηκε στην κυκλοφορία το φθινόπωρο του 1964.
Το πλάτος της οδού ήταν 14 μέτρα, δηλαδή ένας κλάδος διπλής κατεύθυνσης (τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας σε επαφή). Εξαίρεση αποτέλεσε το τμήμα Δαφνί - Ελευσίνα, που κατασκευάστηκε με διατομή αυτοκινητοδρόμου (δύο ξεχωριστοί κλάδοι κυκλοφορίας με νησίδα στη μέση, συνολική διατομή 22 μέτρα), καθώς κι ένα μικρό τμήμα μήκους 5,2 χιλιομέτρων στην περιοχή της Κακιάς Σκάλας, που κατασκευάστηκε με διατομή αυτοκινητοδρόμου επίσης. Το κόστος του έργου έφτασε τα 450 εκατομμύρια δραχμές (σε τιμές της εποχής εκείνης), εκ των οποίων τα 50 για τις αποζημιώσεις των ιδιοκτησιών που απαλλοτριώθηκαν. Ταυτόχρονα με την παράδοσή του στην κυκλοφορία, ξεκίνησε και η είσπραξη διοδίων. Για το λόγο αυτό καθορίστηκαν δύο σημεία είσπραξης (σταθμοί διοδίων) στα εξής σημεία: 1) Ελευσίνα και 2) Ισθμός. Η είσπραξη διοδίων εξακολουθεί μέχρι και σήμερα. Η οδός αρχικά έλαβε τον χαρακτηριστικό αριθμό E92 (ως τμήμα της συγκεκριμένης ευρωπαϊκής αρτηρίας), ενώ αργότερα (με την επαναρίθμηση του συστήματος ευρωπαϊκών αρτηριών) έλαβε τον χαρακτηριστικό αριθμό E94, που διατηρεί μέχρι και σήμερα. Κατά τη διάρκεια κατασκευής της οδού αντιμετωπίστηκαν σοβαρές δυσκολίες (τεχνικής φύσεως και μη). Ειδικά για τις απαλλοτριώσεις, απαιτήθηκε η έκδοση 180 δικαστικών αποφάσεων που αφορούσαν πάνω από δύο χιλιάδες ιδιοκτησίες και η καταβολή των ανάλογων αποζημιώσεων. Επίσης, χρειάστηκε να εκτελεστούν αντιπλημμυρικά έργα για την προστασία της οδού και των γύρω περιοχών, καθώς και να μετατοπιστεί κατά περίπτωση η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών - Κορίνθου. Η Νέα εθνική οδός Αθηνών – Κορίνθου αποτέλεσε έργο ευρύτερου προγράμματος οδοποιίας στην Ελλάδα. Είχε ήδη προηγηθεί η κατασκευή της εθνικής οδού Λάρισας - Κατερίνης (1959). Τα επόμενα χρόνια ολοκληρώθηκε η κατασκευή και άλλων οδών: Νέα εθνική οδός Λαμίας – Λάρισας (1967), Νέα εθνική οδός Κορίνθου – Πατρών (1969), Νέα εθνική οδός Κατερίνης – Θεσσαλονίκης (1973) και Νέα εθνική οδός Χαλάστρας – Ευζώνων (1973).
Η οδός κατασκευάστηκε με τα ακόλουθα γεωμετρικά χαρακτηριστικά:
Ελάχιστη ακτίνα καμπύλης: 330 μέτρα
Ελάχιστη ορατότητα: 200 μέτρα
Μέγιστη κλίση (κατά μήκος): 4%
Η μελέτη και εκτέλεση/κατασκευή του έργου έγινε αποκλειστικά από Έλληνες τεχνικούς. Στη μελέτη συμμετείχαν αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Δημοσίων Έργων, το τεχνικό γραφείο (κοινοπραξία) Χατζηνικολή-Καρρά-Αμπαδογιάννη, το τεχνικό γραφείο Επαμ. Βαλτινού και το τεχνικό γραφείο των Αμπουσελάμ-Αναγνωστόπουλου.

Στην κατασκευή του έργου συμμετείχαν οι ακόλουθες εργοληπτικές τεχνικές εταιρίες:
ΟΔΩΝ ΚΑΙ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΩΝ (τμήμα μήκους 27,2 χιλιομέτρων)
ΞΕΚΤΕ (τμήμα μήκους 20,9 χιλιομέτρων)
ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΣ (τμήμα μήκους 10,7 χιλιομέτρων)
ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ (τμήμα μήκους 21,7 χιλιομέτρων)
Σύνολο: 80,5 χιλιόμετρα
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ξεκίνησαν σταδιακά τα έργα για τη μετατροπή της οδού σε αυτοκινητόδρομο. Από το 1990 τα έργα εντατικοποιήθηκαν. Το 1995 το μόνο τμήμα της οδού που εξακολουθούσε να μη διαθέτει διαχωριστική νησίδα, ήταν πλησίον των Μεγάρων (44ο - 48ο χιλιόμετρο).
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Αφιερώνεται, σ΄όλους αυτούς που άφησαν πίσω τους, γυναίκες, αρραβωνιαστικές, φιλενάδες, οικογένειες, παιδιά, περιουσίες, όνειρα... κι έτρεξαν να υπερασπιστούν την Ελλάδα....
Σήμερα δεν έχουμε καμία υποχρέωση απέναντι στο κράτος μας, διότι είναι εχθρός μας, αφού έχει ''προσκυνήσει'' διάφορους και έχει ξεπουλήσει τα ιδανικά μας, αλλά έχουμε ΚΑΘΗΚΟΝ, μόνο απέναντι σ΄όλους αυτούς που για την Πατρίδα, δεν ξαναγύρισαν από τα διάφορα μέτωπα, ή έμειναν ανάπηροι σωματικά ή ψυχικά -και όποτε και αν χρειαστεί, θα ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.
Φυσικά το κράτος μας, δεν είχε το φιλότιμο, ούτε τα κόκκαλα τους να μαζέψει (το 80% από τα οστά των νεκρών μας, είναι διασκορπισμένα στα βουνά της Αλβανίας και έχει κατασκευαστεί μόνο ένα νεκροταφείο πεσόντων στην Κλεισούρα). Το μόνο που έκανε, ήταν να γεμίσει τη χώρα με μνημεία μιας συγκεκριμένης ράτσας - θρησκείας (λες και δεν πολέμησαν ορθόδοξοι, καθολικοί και μουσουλμάνοι Έλληνες) που σήμερα είναι τα αφεντικά τους και να μας περάσει την προπαγάνδα τους, ότι ο ένας και μοναδικός τους νεκρός αξιωματικός, μας έδωσε τη νίκη(;;;;;;;) στην Πίνδο....
Φυσικά όποιος διαβάσει με λεπτομέρεια τον Ελληνοιταλικό πόλεμο, θα καταλάβει πως κερδίσαμε, χάρη στο μυαλό και το ρίσκο του Στρατηγού Χαράλαμπου Κατσιμήτρου.....
Προς όλους τους κυβερνήτες μας (από τον Απρίλιο του 1941 έως και σήμερα) που πρώτοι κρύβονται στον πόλεμο, αδρανούν (ΑΤΤΙΛΑΣ Ι ΚΑΙ ΙΙ - 1974) ή εγκαταλείπουν τη χώρα, δηλαδή λιποτακτούν (βασιλική κυβέρνηση Τσουδερού - 1941), πουλάνε τη χώρα μας (Νταβός - 1987) ή κατεβάζουν την σημαία μας (Ίμια - 1996) κι αφήνουν το Λαό ξεκρέμαστο αλλά το κυριότερο, ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟ, μια λέξη τους αξίζει:

''ΝΤΡΟΠΗ''

Βροχή και σήμερα
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Βροχή και σήμερα,
βροχή στη στέγη μας,
βροχή στη πόρτα μας,
ατέλειωτη βροχή
Και εσύ στα σύνορα,
σ' ένα χαράκωμα
Και γύρω ο θάνατος,
ατέλειωτη βροχή
Εγώ στα σύνορα,
σε κάποιο γράμμα μου
Βαθιά στη χλαίνη σου,
γλυκά να σε πονώ
Και συ στο σπίτι μας,
παντού τα χνάρια σου
Παντού τα μάτια σου,
πληγές στο δειλινό
Βροχή και σήμερα
κι ούτε ένα γράμμα σου
Κι ούτε ένα μήνυμα
στον μαύρο ουρανό
Φυλάξου αγέρα μου,
φυλάξου αγρύπνια μου
Φυλάξου αγόρι μου,
από τον κεραυνό...........
VIDEO ΑΠΟ Kirkh70

27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

Σημαία της Ελλάδας
Η εθνική σημαία της Ελλάδας περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες. Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προσίστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός ισόκερος σταυρός.
Ιστορία
Το 1822, μόλις ένα χρόνο μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας και το ξεκίνημα του αγώνα των Ελλήνων, γίνεται η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Το "Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος" που προέκυψε από αυτή την συνέλευση, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ' και ρε' υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας. Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα κυανό και λευκό και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.
Σύμφωνα με μια θεωρία θέλησαν να αποφύγουν το κόκκινο και το πράσινο, χρώματα δηλαδή που συνδέονταν με την ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με άλλη θεωρία, η επιλογή των χρωμάτων έγιναν για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων. Η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος», οι πέντε κυανές τις συλλαβές Ε-λευ-θε-ρί-α και οι τέσσερις λευκές ή θά-να-τος. Οι θεωρίες για την επιλογή των χρωμάτων και το συμβολισμό των λωρίδων κρίνονται συχνά ως λαϊκοί θρύλοι. Ωστόσο, πολλές από τις σημαίες της επανάστασης έφεραν μία από τις φράσεις «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ», ή «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».
Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του. Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι:
α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού

β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή' μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία. Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού' εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού λευκοχρόου. Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν' εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού κυανοχρόου.
Σύμφωνα με κείμενο στο ιστορικό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών υπ' αριθμόν 8711, η πρώτη σημαία που υψώθηκε στα Καλάβρυτα «έφερεν άνωθεν σταυρόν, με γραμμάς κάτωθεν αυτού 16, κατά το σύνθημα της Εταιρείας των Φιλικών, και με την επιγραφήν ή ελευθερία ή θάνατος. Κατόπιν δε ο Ν. Σολιώτης έλαβε προσφερθείσαν αυτώ παρά της μονής Αγίας Λαύρας την χρυσοκέντητων επί των Χριστιανών αυτοκρατόρων σημαίαν της μονής, φέρουσα εξ ενός την Ανάστασιν και ετέρωθεν τον άγιον Γεώργιον. Σώζονται δε ως παρακαταθήκαι μετά τον Αγώνα παρά του Σολιώτου εις τη ρηθείσαν μονήν αμφότεραι αυταί αι σημαίαι».
Η πρώτη ελληνική σημαία με τη σημερινή της μορφή (κυανό φόντο και λευκός σταυρός) σχεδιάστηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807 στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο. Σ’ αυτή ο Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους, τον Καρατάσο, τον Λιόλιο, τον Τσάμη, τον Νικοτσαρά και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση. Παραλλαγή της ήταν η σημαία του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλε εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του.
Επί Όθωνα προστέθηκαν στη σημαία του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού τα βασιλικά παράσημα. Η εμπορική σημαία ορίστηκε να είναι σαν την σημαία του πολεμικού ναυτικού, χωρίς τα παράσημα. Το κυανό χρώμα της σημαίας σκούρυνε προκειμένου να ταυτίζεται τα χρώματα της Βαυαρίας, από τον βασιλικό οίκο της οποίας προερχόταν ο Όθωνας. Το 1862 με την κατάλυση της βασιλείας του Όθωνα, αφαιρέθηκαν απ' τις σημαίες τα βασιλικά παράσημα. Επί Γεωργίου Α΄ προστέθηκε στις σημαίες στρατού και πολεμικού ναυτικού το βασιλικό στέμμα. Το 1864, ορίστηκε η σημαία του πεζικού να φέρει στο κέντρο της εικόνα του Αγίου Γεωργίου, προστάτη του πεζικού. Στις 31 Μαΐου 1914 εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα που όριζε με ακρίβεια τη μορφή των σημαιών, χωρίς να μεταβάλλει τα βασικά χαρακτηριστικά που ήδη είχαν. Ορίστηκε επίσης σημαία που θα χρησιμοποιείτε από υπουργεία, πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια. Ακόμη όρισε οτι η σημαία του εμπορικού ναυτικού είναι και η εθνική σημαία, αυτή δηλαδή που επιτρεπόταν να υψώνουν και οι ιδιώτες. Στις 25 Μαρτίου 1924 τα Υπουργεία Στρατιωτικών και Ναυτικών αφαίρεσαν τα στέμματα από τις σημαίες, εκτελώντας το ψήφισμα της Δ΄ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης στην Αθήνα «Περί ανακηρύξεως τής Δημοκρατίας».
Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 νέο διάταγμα για τη μορφή της Σημαίας, όριζε ότι η κλίμακα της εθνικής σημαίας είναι 2:3. Η επίσημη σημαία είναι «κυανούν ορθογώνιο, με αναλογίες διαστάσεων επίσης 2:3, το οποίο διαιρείται σε τέσσερα ίσα ορθογώνια δι' ορθίου λευκού σταυρού, του οποίου αι κεραίαι έχουσι πλάτος ίσον προς το 1/5 του πλάτους της σημαίας». Η επίσημη σημαία ορίστηκε να χρησιμοποιείται από υπουργεία πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια και η εθνική σημαία από πολεμικά και εμπορικά πλοία, ναυτικά και λιμενικά καταστήματα και ιδρύματα, από τα προξενεία και από τους ιδιώτες. Το διάταγμα όριζε ακόμη η σημαία του πεζικού να χρησιμοποιείται από τα συντάγματα πεζικού και ευζώνων, και στον ιστό της να φέρει υπερκείμενη σταυροφόρο χρυσή σφαίρα με εμπρός τον αριθμό του συντάγματος και πίσω το γράμμα Π.
Στις 10 Οκτωβρίου του 1935 επαναφέρθηκαν τα στέμματα στις σημαίες με το ψήφισμα της Ε΄ Εθνικής Συνέλευσης στην Αθήνα «Περί καταργήσεως τής αβασιλεύτου Δημοκρατίας». Το 1967, η Χούντα των Συνταγματαρχών αφαίρεσε το στέμμα από τις σημαίες, και το 1969 με νέο ψήφισμα καταργήθηκε η σημαία του πεζικού και καθιερώθηκε ως επίσημη σημαία εκείνη του ναυτικού. Στις 18 Αυγούστου του 1970, η αναλογία της σημαίας μετατράπηκε από 2:3 σε 7:12. Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Νόμος 48/1975 και το Προεδρικό Διάταγμα 515/1975 ρύθμιζαν με λεπτομέρειες τη μορφή και τις διαστάσεις της σημαίας.
Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α΄) «Περί εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών καί του Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου τής Δημοκρατίας» καθόριζε την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Η κλίμακα της σημαίας άλλαξε πάλι σε 2:3, όπως φαίνεται από τις διαστάσεις που προβλέπονται (π.χ. 432:648 ή 90:135). Στα πλαίσια του άρθρου 9, καταργήθηκαν οι διατάξεις των προηγούμενων ετών (1967, 1969, 1971, 1973, 1975). Η επίσημη σημαία, ίδια με τη σημαία του στρατού ξηράς, καταργήθηκε με αυτόν το νόμο και αντικαταστάθηκε πλήρως από την εθνική σημαία, η ανάρτηση της οποίας γίνεται πάνω σε λευκό κοντό, στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.
Το 1980, το Προεδρικό Διάταγμα 348/17-4-1980 (ΦΕΚ 98 τ. Α΄), καθόριζε με λεπτομέρειες τις προδιαγραφές για τις πολεμικές σημαίες. Η σημαία της Πολεμικής Αεροπορίας φέρει στο κέντρο του σταυρού την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.
Η ελληνική σημαία γιορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του Όχι. Δίπλα στην κρατική σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας συχνά συναντάται και η εθνική ελληνική σημαία. Σε μερικούς θεσμούς όπως η εκπαίδευση και ο στρατός η παρουσία της ελληνικής σημαίας είναι επίσημη και θεσμοθετημένη.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

NAYLON - ΝΑΥΛΟΝ

Νάϊλον
Το νάιλον, ίνα που εφευρέθηκε από την DuPont και κυκλοφόρησε στην αγορά το 1938, ονομάστηκε αρχικά ρεγιόν 66. Η ονομασία αυτή απορρίφθηκε τόσο γιατί δημιουργούσε σύγχυση όσο και γιατί η νέα ίνα θεωρούνταν ανώτερη του ρεγιόν, που κατασκευαζόταν από ξύλο.
Προτάθηκαν λοιπόν άλλα ονόματα όπως duparooh (αρκτικόλεξο της φράσης "DuPont pulls a rabbit out of hat", "η DuPont βγάζει ένα κουνέλι από το καπέλο", τα οποία επίσης απορρίφθηκαν. Αργότερα υπήρξε η ιδέα να ονομαστεί nuron -πιθανή σύμπτυξη των ονομάτων "nuray" και "dulon", που πρότεινε η DuPont-, αλλά κι αυτό απορρίφθηκε γιατί χρησιμοποιούνταν.
Έτσι το "nuron" έγινε "nulon", έπειτα "nilon" και τελικά "nylon". Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η οποία αποδείχθηκε αβάσιμη, το "ny" σημαίνει Νέα Υόρκη και το "lon" Λονδίνο. Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι πρόκειται για συντομογραφία της προσβλητικής έκφρασης "Now you lousy old nincompoop" (γεροξεκούτη).
ΑΠΟ ΤΟ http://www.focusmag.gr/

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΗΣ Σ.Μ.Υ. ΤΑΞΗΣ 1986

24 Οκτωβρίου 2009.
Συγκέντρωση για την επέτειο της συμπλήρωσης 25 χρόνων, από την κατάταξη(24 Οκτωβρίου 1984) των αποφοίτων της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Στρατού της τάξεως 1986, στα Τρίκαλα...
Ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον συμμαθητή μας Γιάννη Σμύρη που ετοίμασε τα πάντα και ασχολήθηκε πολλές βδομάδες για να λειτουργήσουν όλα άψογα, όπως και έγινε και περάσαμε απίστευτα ωραία.
Επίσης ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Αρχηγό της τάξης μας, Φώτη Νικόπουλο, που αν και φοίτησε στην Σχολή Ευελπίδων αμέσως μόλις τελείωσε την Σ.Μ.Υ. και διαγράφηκε "στα χαρτιά'', ήρθε από την Νάπολι της Ιταλίας όπου υπηρετεί, ειδικά για να παρευρεθεί μαζί μας και να μας τιμήσει με την παρουσία του.
Εύχομαι υγεία σε όλους τους συμμαθητές μου και στις οικογένειές τους και ''ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ''

LAKE MARATHON - Η ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Λίμνη Μαραθώνα
Η τεχνητή Λίμνη του Μαραθώνα είναι μία τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε με σκοπό τη συγκέντρωση νερού για την ύδρευση της Αθήνας. Σχηματίσθηκε από την ανέγερση του Φράγματος του Μαραθώνα στη συμβολή των χειμάρρων Χαράδρου και Βαρνάβα και σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από την κωμόπολη Μαραθώνας Αττικής.
Η Λίμνη του Μαραθώνα ήταν το κυριότερο απόθεμα νερού για την ύδρευση της Αθήνας από το 1931, οπότε άρχισε να δίνει νερό, μέχρι το 1959. Το 1959 άρχισε να λειτουργεί σύνδεση παροχής από τη λίμνη Υλίκη, ενώ από το 1981 το περισσότερο νερό για την ύδρευση της ελληνικής πρωτεύουσας προέρχεται από την τεχνητή Λίμνη του Μόρνου. Σήμερα πλέον όλο το νερό της Λίμνης Μαραθώνα δεν θα επαρκούσε παρά μόνο για λίγες ημέρες υδροδοτήσεως της Αθήνας.
Η έκταση της λίμνης με το νερό στο ύψος του υπερχειλιστή είναι 2,45 τετρ.χιλιόμετρα (2450 στρέμματα) και το μέγιστο βάθος της είναι 54 μέτρα. Η λίμνη συγκεντρώνει νερά από μία περιοχή, που ονομάζεται λεκάνη απορροής, εκτάσεως 118 τετρ. χιλιομέτρων, με μέση απόδοση 14.400.000 m³ ανά έτος, με μέση ετήσια βροχόπτωση της τάξης των 580 χιλιοστών. Ο μέσος όγκος της λίμνης είναι 12.000.000 m³, ενώ ο μέγιστος όγκος (χωρητικότητα) είναι 41.000.000 m³ (από τα οποία μπορούν να αντληθούν τα 34.000.000).
Η κορυφή του φράγματος βρίσκεται σε υψόμετρο 227 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και ο πους (βάση) του σε υψόμετρο 173 μέτρα. Ο υπερχειλιστής, όμως, βρίσκεται σε υψόμετρο 223 μέτρων και αυτό είναι το μέγιστο υψόμετρο της επιφάνειας της λίμνης πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Η παροχή του υπερχειλιστή ανέρχεται σε 520 m³/sec. Το φράγμα κατασκευάσθηκε από την αμερικανική εταιρεία ULEN (η οποία διατήρησε, βάσει του συμβολαίου, την ιδιοκτησία της εταιρείας υδρεύσεως της πρωτεύουσας μέχρι το 1974). Η κατασκευή του φράγματος διήρκεσε από τις 26 Οκτωβρίου 1926 (επί πρωθυπουργίας του Ελευθερίου Βενιζέλου) μέχρι το 1929.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

GREENWICH MEAN TIME - ΜΕΣΗ ΩΡΑ ΓΚΡΙΝΟΥΙΤΣ

Μέση Ώρα Γκρίνουιτς
H Μέση Ώρα Γκρίνουιτς (Greenwich Mean Time, GMT) είναι ο μέσος χρόνος που χρειάζεται η γη για την περιστροφή της από μεσημέρι σε μεσημέρι. Το Αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς της Αγγλίας είναι ο τόπος της μέσης ώρας Γκρίνουιτς από το 1884. Η Μέση Ώρα Γκρίνουιτς αποκαλείται και Μεσημβρινή Ώρα Γκρίνουιτς (Greenwich Meridian Time) γιατί μετράται από την γραμμή του μεσημβρινού του Γκρίνουιτς στο Βασιλικό Αστεροσκοπείο, σε γεωγραφικό μήκος 0° 0' 0" και γεωγραφικό πλάτος 51° 28' 38"N (βόρεια του Ισημερινού). Ο μεσημβρινός του Γκρίνουιτς (πρώτος μεσημβρινός ή γεωγραφικό μήκος μηδέν βαθμών) είναι το σημείο έναρξης των ζωνών ώρας του κόσμου.
H Μέση Ώρα Γκρίνουιτς είναι διεθνής ώρα, η βάση της παγκόσμιας ωρολογιακής ώρας. Είναι ακριβής και στρατιωτική ώρα (ονομάζεται και Ώρα Ζούλου, αγγλ. Zulu Time). Το ωρολόγιο ατομικής ώρας ρυθμίζεται με ελλειπτικά δευτερόλεπτα για να είναι συγχρονισμένο με την GMT. Αν και η GMT αντικαταστάθηκε από την ατομική ώρα (UTC) θεωρείται ευρέως ως η ορθή ώρα για κάθε διεθνή ζώνη ώρας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύθηκε στην κατεχόμενη Αθήνα το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Είχε προηγηθεί η ίδρυση άλλων οργανώσεων, όπως η «Ελευθερία» στη Θεσσαλονίκη (15 Μαΐου 1941), η «Εθνική Αλληλεγγύη» στην Αθήνα (28 Μαΐου 1941), το «Πατριωτικό Μέτωπο» στα Γιάννενα (2 Ιουνίου 1941) κ.α.
Ιστορικό
Οι κινήσεις για την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα από την 27 Σεπτεμβρίου. Στις πρώτες μέρες του Ιουλίου του 1941 το ΚΚΕ διοργάνωσε την 6η του Ολομέλεια. Μια από τις αποφάσεις αυτής της Ολομέλειας ήταν «...να οργανώσει τις δυνάμεις της λαϊκής εξέγερσης για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της Ελλάδας». Η απόφαση αυτή επηρεάστηκε από την αλλαγή στάσης της ΕΣΣΔ έναντι της Γερμανίας: είχε προηγηθεί τον Ιούνιο η επίθεση της Ναζιστικής Γερμανίας στην μέχρι τότε σύμμαχό της στον διαμελισμό της Πολωνίας Σοβιετική Ένωση και εκ των πραγμάτων είχε καταρρεύσει το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ.
Με βάση αυτή την απόφαση της Ολομέλειας, το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία μεταξύ των άλλων έγραφε ότι «...καλεί τον ελληνικό λαό, όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις του σ' ένα εθνικό μέτωπο της απελευθέρωσης». Μετά από αυτή την απόφαση, η ηγεσία του ΚΚΕ άρχισε τις επαφές με τους αρχηγούς των υπολοίπων κομμάτων. Η αρχική όμως προσπάθεια δεν έφερε καμιά θετική ανταπόκριση. Όλοι έκριναν ως μη απαραίτητη, ως και μάταιη (λόγω της στρατιωτικής δύναμης της Ναζιστικής Γερμανίας) μια τέτοια αντιστασιακή κίνηση. Η ηττοπάθεια, με κάποιες εξαιρέσεις, και η άρνηση να προχωρήσουν σε οργανωμένη αντίσταση ήταν το συναίσθημα που διακατείχε τότε τους αρχηγούς όλων των κομμάτων.
Χαρακτηριστική είναι η συνάντηση που είχε ο Θανάσης Χατζής μαζί με τον δημοσιογράφο του Ριζοσπάστη Κώστα Βιδάλη (δολοφονήθηκε στη Λάρισα από τους άνδρες του αντικομμουνιστή Σούρλα), με τον αρχηγό του κόμματος των Συντηρητικών Φιλελευθέρων, Στυλιανό Γονατά, όπως αναφέρεται στο τετράτομο έργο του πρώτου «Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε»: ο Γονατάς φέρεται να τους είπε ότι «...αυτό είναι καθαρή τρέλλα» και τους προειδοποίησε ότι αν προχωρήσουν στην ίδρυση αυτής της οργάνωσης, θα καλέσει τους αξιωματικούς να οργανώσουν στρατιωτικά τμήματα, κάτω από τον Τσολάκογλου, για να συντρίψουν την «ανταρσία» αυτή, όπως τη χαρακτήρισε.
Στα μέσα του Ιουλίου του 1941, το ΚΚΕ έκανε μια δεύτερη προσπάθεια επαφών. Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος συναντήθηκε με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και συζήτησε μαζί τους. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, με εξαίρεση τρία κόμματα που δέχθηκαν να συμπορευτούν με την απόφαση του ΚΚΕ: το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Αγροτικό Κόμμα και η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας. Οι αντιπροσώποι των τεσσάρων αυτών κομμάτων αποφάσισαν να προχωρήσουν στην ίδρυση του «Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου».
Το ιδρυτικό κείμενο του ΕΑΜ
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 σε μια μικρή οικία, λίγο πιο πάνω από το τέρμα της οδού Ιπποκράτους, οι τέσσερις αντιπρόσωποι συναντήθηκαν μυστικά και υπέγραψαν το Ιδρυτικό της οργάνωσης. Οι υπογράψαντες το Ιδρυτικό ήταν οι:
Λευτέρης Αποστόλου ΚΚΕ
Χρήστος Χωμενίδης Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας
Ηλίας Τσιριμώκος Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας
Απόστολος Βογιατζής Αγροτικού κόμματος Ελλάδας
Όπως αναφέρεται στο Ιδρυτικό, σκοπός του ΕΑΜ ήταν «...η απελευθέρωση του Έθνους από τον ξένο ζυγό...» και «...η κατοχύρωση του κυριαρχικού δικαιώματος του ελληνικού λαού, όπως αποφανθεί περί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του...». Στο Ιδρυτικό επίσης αναφερόταν ότι «...το ΕΑΜ θα ασχοληθεί με την διατήρηση ακμαίου του απελευθερωτικού πνεύματος του ελληνικού λαού [...] με την εξασφάλιση κατά το δυνατόν μιάς συνεργασίας με τους άλλους λαούς οι οποίοι αγωνίζονται κατά των δυνάμεων του Άξονος...».
Επίσης, μέσα από το Ιδρυτικό, οι ηγέτες του ΕΑΜ δήλωναν ότι «Εις το ΕΑΜ γίνεται ισοτίμως δεκτόν παν άλλο κόμμα ή Οργάνωση που δέχεται τας αρχάς του παρόντος Ιδρυτικού, ως και να εργασθεί διά την επιτυχίαν των σκοπών του ΕΑΜ...».
Η δράση του ΕΑΜ
Με την κυκλοφορία του Ιδρυτικού, οι αρχηγοί των κομμάτων που δεν δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην ίδρυση του ΕΑΜ, βρέθηκαν προ τετελεσμένου γεγονότος. Υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις. Το ΕΑΜ προχώρησε στην πραγματοποίηση των σχεδίων του. Στις 10 Οκτωβρίου του 1941 έκανε την επίσημη εμφάνισή του με ένα Διάγγελμα-Μανιφέστο «προς τον ελληνικό λαό, προς όλους τους Έλληνες που η καρδιά τους χτυπάει για το ξεσκλάβωμα της πατρίδας...», όπως έγραφε. Καλούσε σε ξεσηκωμό, ένταξη στο ΕΑΜ και πόλεμο εναντίον του στρατού κατοχής:
«...Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος, μα το έπαθλό του αξίζει κάθε θυσία. Και το έπαθλο αυτό θα είναι μιά Νέα Ελλάδα, ελεύθερη και ανεξάρτητη, κτήμα του λαού της...».
Πολύ σύντομα κάτω από τις τάξεις του βρίσκεται μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδας. Το ΕΑΜ λέει ότι οι οπαδοί του υπολογίζονται σε εκατομμύρια. Σύμφωνα με τον γνωστό εκλογολόγο Νικολακόπουλο η αριστερά υπολογίζεται να έφτασε την περίοδο εκείνη το 30%. Το ΕΑΜ αποτέλεσε την μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση της κατοχής και στρατιωτικά και πολιτικά αφού εξάλλου κατόρθωσε να εξοντώσει όλες τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις πλην του ΕΔΕΣ.
Στις 28 Οκτωβρίου του 1941 με εντολή του ΕΑΜ ο λαός της Αθήνας, ο οποίος ήταν και εξαθλιωμένος από την κατοχική πείνα, βγήκε στους δρόμους για να πανηγυρίσει το έπος του ελληνικού λαού στα βουνά της Αλβανίας. Ακολούθησαν απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις που έκαναν τους κατακτητές να καταλάβουν ότι απέναντί τους πλέον είχαν ένα ξεσηκωμένο έθνος. Ο χειμώνας του 1941 σκότωσε στους δρόμους της Αθήνας πάνω από 250 χιλιάδες ανθρώπους από την πείνα, εξαιτίας της δέσμευσης προμηθειών από τον κατοχικό στρατό. Το ΕΑΜ συνέχισε και άπλωσε τη δράση του σε όλη την Ελλάδα, προχωρώντας επίσης στον ένοπλο πλέον αγώνα με τον κλάδο του ΕΛΑΣ.
Το Μάιο του 1942 ο Άρης Βελουχιώτης μαζί με άλλους εννέα συντρόφους του έκανε την εμφάνισή του στη Δομνίστα της Ευρυτανίας και μίλησε για τον ένοπλο αγώνα που ξεκίνησε ο ΕΛΑΣ. Παράλληλα με τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ ξεκίνησε την προσπάθειά του για δημιουργία κράτους (το οποίο στη μετέπειτα φρασεολογία της Αριστεράς έμεινε γνωστό ως «Ελεύθερη Ελλάδα») σε περιοχές της υπαίθρου. Λίγους μόλις μήνες μετά, μια νέα κατάσταση διαμορφώθηκε στην ελληνική ύπαιθρο. Καθιερώθηκε ένα είδος τοπικής αυτοδιοίκησης. Άρχισε η λειτουργία των σχολείων, πατάχθηκαν οι ληστείες και οι ζωοκλοπές. Λειτούργησαν επίσης και τα λαϊκά δικαστήρια, με δικαιοδοσία να επιβάλλουν και την θανατική ποινή. Μια «Νέα Ελλάδα» σχηματίστηκε πάνω στα βουνά. Το 1944 η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης διοργάνωσε εκλογές στις οποίες πήραν μέρος πάνω από 1.000.000 άτομα, μεταξύ αυτών και γυναίκες και νέοι άνω των 18 ετών.
Η δράση του ΕΑΜ στις απελευθερωμένες περιοχές χαρακτηρίστηκε και από συγκρούσεις με άλλες οργανώσεις, όπως η Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση, αλλά και με τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ζέρβα, με την αιτιολογία για τους μεν πρώτους ότι είχαν κακοποιό δράση στην περιοχή που έλεγχε ο ΕΛΑΣ, για τους μεν δεύτερους ότι η δράση τους ήταν προδοτική.
Δεκεμβριανά
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την κατοχική κυβέρνηση μετά από συνεννόηση με τον Γεώργιο Παπανδρέου και την κυβέρνηση του Καΐρου αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με την συμμετοχή 6 ΕΑΜίτων υπουργών. Αφ'ότου ξεκίνησαν οι εργασίες της νέα κυβέρνησης, με την βοήθεια των Άγγλων που είχαν στείλει τον στρατηγό Σκόμπι μαζί με πολλές στρατιωτικές δυνάμεις, αποφασίστηκε πως έως τις 10 Δεκεμβρίου θα πρέπει να έχουν αποστρατευτεί τόσο ο ΕΛΑΣ όσο και ο ΕΔΕΣ. Ωστόσο το ΚΚΕ έκρινε πως σκοπός της νέας κυβέρνησης ήταν να κυνηγήσει με τις βρετανικές δυνάμεις το άοπλο ΕΑΜ και να το εξαρθρώσει.
Στις 20 Νοεμβρίου το Πολιτικό Γραφείο, όργανο του ΚΚΕ, αποφάσισε να αντιδράσει στην απόφαση αυτή, διοργανώνοντας αντιβρετανικά συλλαλητήρια προσπαθώντας να πείσει την κυβέρνηση να αποσύρει τους Βρετανούς στρατιώτες επί ελληνικού εδάφους. Οι διαπραγματεύσεις ναυάγησαν στις 28 Νοεμβρίου και στις 1 Δεκεμβρίου οι υπουργοί του ΕΑΜ αποσύρθηκαν διαμαρτυρόμενοι από την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Στις 3 Δεκεμβρίου του 1944 διοργανώνεται ένα συλλαλητήριο από το ΕΑΜ με αίτημα την αποχώρηση των Άγγλων στρατιωτών στην πλατεία συντάγματος. Η συμμετοχή στο συλλαλητήριο ήταν μεγάλη με πάνω από 100.000 πολίτες (κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν αυτό τον αριθμό στις 500.000). Το συλλαλητήριο διαλύθηκε βιαίως από τις δυνάμεις ασφαλείας που άνοιξαν πυρ με πραγματικά πυρά σκοτώνοντας 30 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 148. Για το πως ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί υπάρχουν τρεις εκδοχές, α)Ένας από το πλήθος πυροβόλησε αναγκάζοντας τις δυνάμεις ασφαλείας να απαντήσουν, β)πυροβόλησε η αστυνομία ακολουθώντας οδηγίες, και γ)πυροβόλησαν Άγγλοι ακολουθώντας οδηγίες προς εξάρθρωση του ΕΑΜ.
Στις 4 Δεκεμβρίου μετά τις κηδείες των θυμάτων, έγινε και άλλο συλλαλητήριο όπου και αυτό διαλύθηκε βιαίως με νεκρούς. Ο Γεώργιος Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή του η οποία δεν έγινε δεκτή από τους Άγγλους. Η σύγκρουση γενικεύτηκε καθώς ο ΕΛΑΣ αντιδρώντας στην ένοπλη καταστολή των διαδηλώσεων εισήλθε στην Αθήνα έχοντας στον έλεγχο του όλη την πόλης εκτός του κέντρου. Στο αντίθετο στρατόπεδο Έλληνες πιστοί στην κυβέρνηση Παπανδρέου, και αντικομμουνιστές τάχθηκαν υπέρ των Βρετανών υπό της διαταγές του Σκόμπι. Ακολούθησαν πολλές μάχες με μεγάλες απώλειες. Η ενίσχυση όμως τον Άγγλων με εφεδρικές δυνάμεις από την Ιταλία έγειρε την πλάστιγγα υπέρ τους. Μετά την επίσκεψη του Τσώρτσιλ στις 25 Δεκεμβρίου, ο βασιλιάς στις 30 Δεκεμβρίου διόρισε τον Δαμασκηνό ως αντιβασιλέα. Στις 3 Ιανουαρίου του 1945 ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτείται από την πρωθυπουργία και τη θέση του παίρνει ο Νικόλαος Πλαστήρας χωρίς τη συμμετοχή ΕΑΜίτων υπουργών. Στις 5 Ιανουαρίου ο ΕΛΑΣ εγκαταλείπει την Αθήνα καθώς οι απώλειες του δεν του επέτρεψαν την συνέχιση του αγώνα έναντι στις βρετανικές και εγχώρειες μη κομμουνιστικές δυνάμεις. Ακολούθησε στις 11 Ιανουαρίου η υπογραφή ανακωχής, και 12 Φεβρουαρίου η Συμφωνία της Βάρκιζας.
Έτσι το ΕΑΜ έπαψε να αντιστέκεται πολιτικά και στρατιωτικά, παρ'όλο που τμήμα του ΕΛΑΣ συνέχισε την αντίσταση.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ελευθεροτυπία (εφημερίδα)
Η Ελευθεροτυπία είναι απογευματινή καθημερινή εφημερίδα που εκδίδεται στην Αθήνα και κυκλοφορεί πανελλαδικά.
Ξεκίνησε να εκδίδεται στις 21 Ιουλίου του 1975 και υπήρξε η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε μετά τη μεταπολίτευση, καθώς οι υπόλοιπες της εποχής είτε απλά επανεκδόθηκαν μετά τη διακοπή της κυκλοφορίας τους την περίοδο της χούντας είτε δεν είχαν διακόψει την κυκλοφορία τους.
Εμφανίσθηκε ως «η εφημερίδα των 80 συντακτών», με αρχικούς ιδιοκτήτες τον Χρήστο Τεγόπουλο και τον Χρήστο Σιαμαντά, αλλά μετά από τρία χρόνια (Μάιος 1978), ο έλεγχος της εφημερίδας περιήλθε αποκλειστικά στον πρώτο μέσω της «Χ.Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.» και παρέμεινε ως τον θάνατό του (Νοέμβριος 2006).
Τον Νοέμβριο του 1975 κυκλοφόρησε και η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, η πρώτη κυριακάτικη έκδοση απογευματινής εφημερίδας, ενώ τον Μάιο του 1978 κυκλοφόρησε και η Πρωινή Ελευθεροτυπία, παράλληλα με το απογευματινό φύλλο, χωρίς μάλιστα η έκδοση της μίας να επηρεάσει την κυκλοφορία της άλλης. Η πρωινή αυτή έκδοση διακόπηκε δύο χρόνια αργότερα (Μάιος 1980). Από τον Ιανουάριο του 1983 η εφημερίδα άλλαξε το σχήμα της σε tabloid, προσαρμοσμένη στις ανάγκες των καιρών.
Η Ελευθεροτυπία υπήρξε εξ αρχής αντιπολιτευόμενη εφημερίδα προς τις τότε κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας χωρίς άμεση κομματική ταύτιση, ενώ με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία φάνηκε να έχει φιλοκυβερνητικό χαρακτήρα. Είχε μάλιστα υιοθετήσει το σλόγκαν «Στηρίζουμε την Αλλαγή, ελέγχουμε την Εξουσία». Ωστόσο πάντα κρατούσε αποστάσεις από το επίσημο ΠΑΣΟΚ ενώ του άσκησε κατά καιρούς έντονη κριτική, όπως στην περίοδο του σκανδάλου Κοσκωτά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ήρθε σε έντονη ρήξη με την κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαιτίας της δημοσίευσης προκηρύξεων τρομοκρατικών οργανώσεων που απαγορευόταν με νόμο της εποχής.
Ένα πρόσωπο που συνέδεσε το όνομά του με την εφημερίδα ήταν αυτό του Σεραφείμ Φυντανίδη, που υπήρξε διευθυντής της για περισσότερα από 30 χρόνια (μία θητεία από τις μακρότερες στον αθηναϊκό Τύπο), από το ξεκίνημα της έκδοσης της εφημερίδας το 1975 μέχρι την παραίτησή του τον Απρίλιο του 2007. Η καλύτερη κυκλοφοριακή περίοδος της εφημερίδας υπήρξε τον Νοέμβριο του 1977, όταν ο μέσος όρος πωλήσεων το μήνα εκείνο έφτασε τα 160.448 φύλλα (105.066 σε Αθήνα - Πειραιά και 55.382 στην υπόλοιπη Ελλάδα).
Από τα χαρακτηριστικά της εφημερίδας είναι και η έχουσα με την επικαιρότητα φράση - σλόγκαν της τελευταίας σελίδας που καθιερώθηκε τη δεκαετία του 1990.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ALEXANDER THE GREAT - O ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ''ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ''

Σαν σήμερα στις 10 Ιουνίου 323 π.χ. πέθανε στη Βαβυλώνα ο Μέγας Αλέξανδρος σε ηλικία 33 ετών.
Για τη ζωή του και τα επιτεύγματά του, θα έχετε διαβάσει άπειρα άρθρα. Εμείς θα αναφερθούμε στους κατά φαντασίαν «απογόνους» του.
Λοιπόν το «Ουράνιο Τόξο» που εκπροσωπεί τους παραπάνω στην Ελλάδα, έλαβε στην Μακεδονία, τις παρακάτω ψήφους στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου:

Νομός Δράμας 35 ψήφους ποσοστό 0,06%
Νομός Καβάλας 32 ψήφους ποσοστό 0,04%
Νομός Σερρών 93 ψήφους ποσοστό 0,08%
Νομός Χαλκιδικής 48 ψήφους ποσοστό 0,08%
Νομός Κιλκίς 123 ψήφους ποσοστό 0,2%
Νομός Πέλλας 375 ψήφους ποσοστό 0,44%
Νομός Ημαθίας 131 ψήφους ποσοστό 0,17%
Νομός Πιερίας 31 ψήφους ποσοστό 0,04%
Νομός Φλώρινας 1.195 ψήφους ποσοστό 3,69% (πςςςςςςςς….παρά λίγο να βγει πρώτο κόμμα)
Νομός Κοζάνης 160 ψήφους ποσοστό 0,18%
Νομός Καστοριάς 143 ψήφους ποσοστό 0,47%
Νομός Γρεβενών 15 ψήφους ποσοστό 0,06%
Α΄ Θεσσαλονίκης 126 ψήφους ποσοστό 0,05%
Β΄ Θεσσαλονίκης 87 ψήφους ποσοστό 0,05%
Άρα στη «Μακεδονία του Αιγαίου» υπάρχει η «πολυπληθέστατη», περίφημη «Μακεδονική» μειονότητα των 2.594 ανθρώπων (με αποχή και με ανήλικους, θα φτάνουν τους 3.000) που καταπιέζονται από τους «ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ» Έλληνες που δεν τους αφήνουν να εκδηλωθούν και να αυτοπροσδιοριστούν, όσον αφορά τη ταυτότητα, τη καταγωγή και τη γλώσσα τους. Πάντως από τους 9.995.992 εγγεγραμμένους Έλληνες ψηφοφόρους, αυτό το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ποσοστό του 0,09% (4.530 ψηφίσαντες επί 5.261.036 ), δηλαδή αυτοί οι 4.530 «φουκαράδες» οπαδοί του Σ. Αναστασιάδη (που οι 1.936 ψήφισαν το κόμμα εκτός Μακεδονίας – δηλαδή δεν άντεχαν τη καταπίεση στη πατρίδα τους και άλλαξαν Νομό ή Περιφέρεια), είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος, ώστε η Ελλάδα να καταδικαστεί επειδή δεν τους αναγνωρίζει. Οι Η.Π.Α. πρέπει να αφυπνιστούν και να πιέσουν την χώρα μας, ώστε να τους δώσουμε και τον Λευκό Πύργο αν τον ζητήσουν….Επίσης ως αποζημίωση για τη δήμευση των περιουσιών τους και τις βόμβες NAPALM που τους "ρίξαμε'' ας τους δώσουμε και τη Θράκη, ή την Ήπειρο. Τέλος πάντων, αποδείχθηκε περίτρανα στις 7 Ιουνίου 2009, ότι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες, είναι οι καταπιεζόμενοι ''ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ'' στη χώρα μας.

ΒΡΕ ΔΕ ΠΑΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!!!!!!!!

Για να μη ξεχνιόμαστε, ας θυμηθούμε τι έλεγε ο πρώτος πρόεδρος των Σκοπίων, Κίρο Γκλιγκόρωφ για τον Μέγα Αλέξανδρο στις 3 Ιουνίου 1992.
Η δήλωση αφιερώνεται στους ''υπερ-πατριώτες'' που στις 7 Ιουνίου ψήφισαν τους Οικολόγους-Πράσινους, την ΟΑΚΚΕ (Ζαφειρόπουλος, Λιθοξόου και Σια), και λοιπά αυτοαποκαλούμενα ''κόμματα'', που μας λένε ότι οι κάτοικοι των Σκοπίων (Οι Σλάβοι, όχι οι Αλβανοί), είναι απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου κι όχι του Κρούμου.
Τα σχόλια δικά σας…..

ΣΙΡΙΑΛ - ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΕΣ - ΣΕΙΡΕΣ - ΚΩΜΙΚΑ ΣΟΟΥ - ΤΗΛΕΤΑΙΝΙΕΣ

ΣΙΡΙΑΛ
Είναι μεγάλες τηλεοπτικές παραγωγές συνεχών επεισοδίων υψηλού κοστολογίου. Περιλαμβάνουν τη δράση πολλών χαρακτήρων μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό και ιστορικό περίγυρο. Η σύνθετη και περίπλοκη αφηγηματική τους δομή, ακολουθεί τους κανόνες του μυθιστορήματος, δηλαδή η δράση παρακολουθεί όχι μόνο τις περιπέτειες αλλά και τη ψυχολογική ανέλιξη των ηρώων, αφήνει πολλές εκκρεμότητες και ολοκληρώνεται στο τελευταίο επεισόδιο. Τα σίριαλ βασίζονται σε λογοτεχνικά έργα (διασκευές) ή να είναι πρωτότυπα έργα γραμμένα ειδικά για τη τηλεόραση. Ανάλογα με το είδος της δράσης τους διακρίνονται

σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ όταν ο ιστορικός χωρόχρονος έχει καθοριστική σημασία των πράξεων των ηρώων,

σε ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ όταν το ερωτικό πάθος διέπει τις σχέσεις των ηρώων,

σε ΣΑΤΙΡΙΚΑ όταν μέσα από την ανατρεπτική δράση των ηρώων αποκαλύπτονται κοινωνικά «κακώς κείμενα», σε ιστορικά όταν αναπαριστούν ή αναπλάθουν ιστορικές στιγμές ή βιογραφούν γνωστές προσωπικότητες και σε ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ όταν οι ψυχολογικές συγκρούσεις των ηρώων έχουν μεγάλη σημασία για την εξέλιξη της δράσης.
ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑ
Είναι ένα νέο είδος σίριαλ που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια. Χρησιμοποιεί τη τεχνική του κινηματογραφικού μελοδράματος, έχει δηλαδή: Σχηματικούς και μονοδιάστατους χαρακτήρες ανάμεσα στους οποίους σημαντικότεροι είναι οι γυναικείοι, πλοκή που καθορίζεται από μια σειρά συμπτώσεων και σύνηθες θέμα τους αταίριαστους έρωτες (αιμομιξίες, απιστίες κλπ των ηρώων οι οποίοι αποτελούν μέλη της ίδιας «πλούσιας» οικογένειας.
ΣΕΙΡΕΣ
Παρακολουθούν τη δράση ενός μικρού αριθμού χαρακτήρων (συνήθως ενός ή δυο) μέσα σε ένα απόλυτα συγκεκριμένο οικογενειακό, κοινωνικό ή επαγγελματικό περιβάλλον. Τα επεισόδια είναι αυτοτελή ή έχουν αφηγηματική αυτοτέλεια κι αυτό σημαίνει πως κάθε επεισόδιο ολοκληρώνεται ένα μικρό θέμα. Αντιστοιχεί στο λογοτεχνικό είδος του διηγήματος, αφού οι χαρακτήρες είναι δεδομένοι και δεν εξελίσσονται και το συμβάν (κατάσταση) ενεργοποιείται από κάποια σύγκρουση.
Οι σειρές διακρίνονται σε:
Οικογενειακές (Families)όταν οι χαρακτήρες της αποτελούν μέλη μιας οικογένειας και ο χώρος δράσης είναι η οικογενειακή εστία.
Κωμικές (Sitcom) όταν ένας ή περισσότεροι χαρακτήρες συγκρούονται στο κοινωνικό ή επαγγελματικό τους περιβάλλον με κωμικά αποτελέσματα.
Κομεντί (Comedy drama) δηλαδή κωμωδίες συναισθημάτων όταν κύριο θέμα τους είναι οι αισθηματικές συγκρούσεις και οι ερωτικοί ανταγωνισμοί των κεντρικών χαρακτήρων.
Κοινωνικές όταν παρακολουθούν τις κωμικές αλλά και τις δραματικές στιγμές της ζωής μιας μεγάλης ομάδας ατόμων που ζει σε κοινό χώρο (π.χ. μια αθηναϊκή γειτονιά).
Σατιρικές όταν η δράση των χαρακτήρων αποτελεί αφορμή για αποκάλυψη κακώς κειμένων ή παρωδεί άλλα τηλεοπτικά είδη.
Φανταστικές όταν η δράση ακολουθεί τους αφηγηματικούς κανόνες του φανταστικού κινηματογράφου.
Αστυνομικές όταν αφηγούνται αστυνομικές ιστορίες με κάποιο ενοποιητικό στοιχείο (ντετέκτιβ, αστυνομικό τμήμα) και
Δραματικές όταν η ψυχολογική εμπλοκή των χαρακτήρων στη δράση παράγει δραματικά αποτελέσματα.
Το ΚΩΜΙΚΟ ΣΟΟΥ στηρίζεται στο σολάρισμα ενός Σόου-Μαν (Χάρρυ Κλυνν, Γιάννης Ζουγανέλης, Γιώργος Μητσικώστας κλπ) κεντρικού προσώπου της εκπομπής) και περιέχει μιμήσεις, τραγούδια, παρλάτες, σκετσάκια κλπ.
Η ΤΗΛΕΤΑΙΝΙΑ είναι αυτοτελής αφήγηση που ακολουθεί την αφηγηματική δομή της κινηματογραφικής ταινίας. Παρακολουθεί την ψυχολογική πορεία ενός ήρωα μέσα σ΄ ένα κοινωνικό περιβάλλον και τις αντιδράσεις του, σ΄ ένα γεγονός. Βρίσκεται αρκετά κοντά στο λογοτεχνικό είδος της νουβέλας και παρουσιάζεται σε αυτόνομη εκπομπή ή κάτω από έναν προσχηματικό ενοποιητικό κύκλο.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΚΟΡΕΑΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΟΛΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης
Το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης (επίσημη ονομασία: Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού) ξεκίνησε σαν διαγωνισμός ελαφρού τραγουδιού στις 7 Ιουνίου 1959 υπό την αιγίδα του ΕΙΡ και οι τρεις πρώτες διοργανώσεις του διεξήχθησαν στην Αθήνα.
Το 1962 η έδρα του μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου πλέον διεξάγεται με τη συνδιοργάνωση του ΕΙΡ (μετέπειτα ΕΡΤ) και της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, ενώ η αρίθμησή του ξεκινά εκ νέου από το 1962.
Βασισμένο στα πρότυπα του αντίστοιχου Ιταλικού φεστιβάλ (περισσότερο γνωστού ως φεστιβάλ του Σανρέμο), το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης πέρασε από διάφορες διακυμάνσεις και αναζητήσεις (μέχρι το 1971 απαγορευόταν το μπουζούκι στην ενορχήστρωση των τραγουδιών αλλά και η ύπαρξη επί σκηνής συγκροτημάτων, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις στη δεκαετία του 1960 τα τραγούδια ερμηνεύονταν 2 φορές από διαφορετικούς καλλιτέχνες κάθε φορά, ώστε να τονισθεί η σύνθεση και όχι η ερμηνεία), έζησε στιγμές μεγάλης ακμής και παρακμής, ανέδειξε νέα ταλέντα τόσο σε επίπεδο ερμηνευτών όσο και συνθετών, αλλά δέχτηκε και πλήθος επικρίσεων.
Η πορεία του διακόπηκε το 1997 μετά από 36 συνεχείς διοργανώσεις, όμως οι φορείς που το συντηρούν (Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης και ΕΡΤ) προχώρησαν στην ανασύστασή του το 2005. Από τότε ισχύει νέα αρίθμηση, ενώ από το 2008 προστέθηκε και τρίτος συνδιοργανωτής, το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης.
Ένα πρόσωπο που συνέδεσε άμεσα το όνομά του με το Φεστιβάλ ήταν αυτό του Άλκη Στέα, ο οποίος παρουσίασε μόνος ή με συμπαρουσιάστριες 20 φεστιβάλ.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

JANISSARY SOLDIERS - ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ

Γενίτσαροι
Οι Γενίτσαροι, ή γιανίσαροι (ΔΦΑ: jăn'isâr, Οθωμαν. Τουρκ. يكيچرى, γενίσερι, «νέος στρατιώτης»), ήταν επίλεκτα σώματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αρχικά συγκροτούνταν από αιχμαλώτους πολέμου και παιδιά χριστιανικών οικογενειών που εξαναγκάζονταν από μικρή ηλικία σε στρατιωτική υπηρεσία. Αρχικά και για τέσσερις αιώνες αποτέλεσαν την αιχμή της πολεμικής μηχανής της Αυτοκρατορίας και των Σουλτάνων, όπου με τον καιρό εξελίχθηκαν σε παραστρατιωτικό κέντρο εξουσίας σε εσωτερικούς πολιτικούς και οικονομικούς αγώνες, πολλές φορές και κατά των ίδιων των Σουλτάνων, μέχρι τις 15 Ιουνίου του 1826 όπου και διατάχθηκε ο ολοκληρωτικός διωγμός τους, ο αποκαλούμενος "Βακάι-ι-Χαϊριγιέ", (Vakay-i-Hayriye) από τον Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄.
Ίδρυση
Το σώμα αυτό πρωτοσυστάθηκε από τον Σουλτάνο Ορχάν, το 1327 ως απειθάρχητα πεζικά τάγματα τα λεγόμενα "γιαγιά" (yaya). Σημειώνεται ότι ο οθωμανικός στρατός αρχικά αποτελούνταν από άτακτες ομάδες ιππέων τοπικών φυλών προσκείμενων στο Σουλτάνο. Καθώς όμως το Σουλτανάτο επεκτείνονταν οι άρχοντες των φυλών αυτών διορίστηκαν "αφέντες των συνόρων" φέροντας τον τίτλο του "Ουτς μπέη" ή "Ούτσμπεη", προκειμένου αυτοί να διευρύνουν την επικράτεια. Όμως ο Ορχάν και ίδιαίτερα ο γιος του Οσμάν αντελήφθηκαν την ανάγκη μιας ιδιαίτερης και αφοσιωμένης στρατιωτικής μετακινούμενης δύναμης που θα εξασφάλιζε την αφοσίωση αλλά και την ισορροπία μεταξύ των φυλών. Ετσι από το 1338 υφίστανται τα πεζικά τάγματα "γιαγιά" και οι ιππείς που συγκροτούσαν το "μουσελέμ" (= ιππικό). Το 1362 ο Σουλτάνος Μουράτ Α΄ επέβαλε το "νόμο του ενός πέμπτου" γνωστός ως "Πεντζχίκ κανονού" εισάγοντας νέο φορολογικό σύστημα. Προέκταση αυτού ήταν και η εφαρμογή του επί των αιχμαλώτων. Έτσι κατ΄ απομίμηση του συγκροτηθέντος από τον Αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ τον Κομνηνό βυζαντινού επίλεκτου τάγματος των "ανδρειωμένων αγγούρων" ξεκίνησε και η επιλογή των "νέων στρατιωτών" που γίνονταν σε μορφή παιδομαζώματος που συστηματοποιήθηκε όμως επί Σουλτάνων Σελήμ Α΄ και Σουλεϊμάν Α΄, περί τον 15ο αιώνα. Η επιλογή γινόταν μεταξύ των χριστιανοπαίδων ηλικίας από 6 - 15 ετών εξ ού και το όνομα "παιδομάζωμα", ανά πενταετία ή συντομότερα αν υπήρχαν στρατιωτικές ανάγκες και κυρίως από τις επαρχίες της Βαλκανικής, εξαιρουμένων όμως της Κωνσταντινούπολης και της Ρόδου.
Οργάνωση
Γενίτσαροι βαθμοφόροι ήταν οι λεγόμενοι "Τουρνατζή μπασή" ή "τουρνατζή μπασήδες" που δρούσαν ως στρατολόγοι των ομορφότερων και ευρρωστοτέρων παιδιών από τους καταλόγους που παρέδιναν οι δημογεροντίες. Στη συνέχεια ακολουθούσε ο εξισλαμισμός και τα μεν ευφυέστερα παραχωρούνταν στη Σουλτανική Αυλή, τα δε άλλα συγκροτούσαν τους "ατζαμί ογλάν" (= αδαείς, προπαιδευόμενοι) που εκπαιδεύονταν σε ειδικά στρατόπεδα στην ισλαμική πίστη, την πειθαρχία, την σκληραγωγία μετά το πέρας των οποίων εισέρχονταν στο σώμα των γενιτσάρων.
Έτσι το (πρώτο) σώμα ήταν των νεοσυλλέκτων, το λεγόμενο "Ατζαμί οτζαγί", όπου μετά την κατ΄ άτομο ορκομωσία εισέρχονταν στο τάγμα των Γενιτσάρων, το λεγόμενο "Γενίτσερι οτζαγί", που αποτελούνταν αρχικά από 1000 Γενίτσαρους οργανωμένοι σε 10 λόχους (μπελούκ), που καθένας περιελάμβανε 100 Γενίτσαρους. Διοικητής του κάθε λόχου ήταν ο γιαγάμπασι ή γιαγιάμπασης (διοικητής πεζικού). Κάθε λόχος επιτελούσε ειδική εργασία που λεγόταν "ορτά" ή "τζεμαάτ". Πολύ σύντομα οι λόχοι ορτάδων αυξήθηκαν ραγδαία. Παράλληλα αυτών ήταν και έτερη στρατιωτική οργάνωση η λεγόμενη "Σεκμπάν Μπουλουκλερί" με 34 μπελούκ (λόχους) πεζικού και ένα λόχο ιππικού. Τελικά με την αύξηση του αριθμού των Γενιτσάρων δημιουργήθηκε ακόμη μία στρατιωτική δύναμη η λεγόμενη "Αγά Μπουλουκλερί" με συνολική δύναμη 62 μπελούκ. Έτσι στο απώγειο της δύναμης των γενιτσάρων υπήρχαν οι 100 τακτικές ορτάδες (των 100 ατόμων καθεμιά), το "Σεκμπάν Μπουλουκλερί Ορτασί" με 35 λόχους των 50 ατόμων έκαστος και το "Αγά Μπουλουκλερί Ορτασί" με 61 λόχους των 50 ατόμων έκαστος. Συνολική δύναμη 14.880 άνδρες.
Γενικός διοικητής όλων των μονάδων των Γενιτσάρων ήταν ο "Γενίτσαρι Αγασί" ή "Γενίτσαρι Αγάς" που ήταν υπεύθυνος για τη στρατολόγηση των "ατζαμί", την εκπαίδευσή τους, τη΄συνεχή εκπαίδευση όλων των ταγμάτων, την ασφάλειά κατά τις μετακινήσεις τους, τη στρατιωτική τακτική, καθώς και για όλα τα θέματα διοικητικής μέριμνας, (τροφοδοσίας, διανομής λαφύρων, πληρωμών κ.λπ). "Τιμής ένεκεν" τον τίτλο αυτό έφερε και ο Σουλτάνος αν και ήταν συμβολικά διοικητής του πρώτου ορτά (των ανακτόρων). Οι πληρωμές γίνονταν ανά τρίμηνο στ΄ ανάκτορα (Καπού). Παρά ταύτα ο Σουλτάνος, στους τελευταίους αιώνες, πήγαινε ο ίδιος στη διοίκηση των Γενιτσάρων και λάμβανε από εκεί τον μισθό του διοικητού, του 1ου ορτά, για ανάπτυξη αφοσίωσης και πίστης των Γενιτσάρων στο πρόσωπό του. Σημειώνεται ότι στους πρώτους αιώνες της δημιουργίας των΄οι Σουλτάνοι ηγούνταν αυτών στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Για τους γενίτσαρους απαγορευόταν άλλο επάγγελμα και η δημιουργία οικογένειας και όλοι οι στρατολογημένοι εξισλαμίζονταν. Σταδιακά απέκτησαν μεγάλη πολιτική δύναμη έναντι των Σουλτάνων. Οι γενίτσαροι, εξισλαμισθέντες πλέον, γίνονταν οι πιο φανατικοί πολεμιστές καθώς μάλιστα, τίποτε δεν τους συνέδεε με την ομαλή οικογενειακή και κοινωνική ζωή αφού λησμονούσαν γονείς και γενέτειρα γη, με συνέπεια να θεωρούνται οι φανατικότεροι αλλά και οι καλύτεροι υπερασπιστές του εκάστοτε Σουλτάνου.
Στο διάστημα 1609-1635 υπήρξε δραστική αύξηση αριθμού γενιτσάρων εις βάρος των σπαχήδων. Από 1000 γενίτσαρους στην αρχή του θεσμού δημιουργούνται 100.000+ (πεζικό) και από 70.000 σπαχήδες μειώνονται σε λιγότερους από 9000 (ιππικό). Αυτό επιτυγχάνεται με το παιδομάζωμα (ηλικίες 5-8 ετών), χωρίς την έγκριση των Ουλεμά (εφαρμογή αλλαξοπίστισης - Devshirmeh). Σκοπός είναι πλέον ο έλεγχος των απομακρυσμένων εδαφών (άμυνα) και όχι η περαιτέρω επέκταση.
Κατά το 1600 άρχισαν να εισέρχονται στα σώματα των Γενίτσαρων Μουσουλμάνοι κυρίως με δωροδοκίες, ενώ κατά τον 17ο αιώνα το δικαίωμα εισδοχής έγινε κληρονομικό και η στρατολόγηση Χριστιανών σταδιακά σταμάτησε. Μέχρι το 19ο αιώνα ο θεσμός έχει πλέον εκφυλιστεί, καθώς μειώθηκε ακόμη και ο σεβασμός τους προς το Σουλτάνο. Πολλές φορές σήκωσαν κεφάλι ενάντια στο οθωμανικό κράτος και τους αξιωματούχους του γυρεύοντας όλο και περισσότερα προνόμια και μισθούς. Έφθασαν ως την εκτέλεση ενός σουλτάνου.
Βακάι-ι-χαϊριγιέ
Το 1826, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ απαλλάχθηκε από τους απείθαρχους Γενίτσαρους διατάζοντας τους πιστούς σπαχήδες του να τους σφαγιάσουν στους κοιτώνες τους.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ROQUEFORT - ΡΟΚΦΟΡ

Ροκφόρ
Το ροκφόρ είναι ένα από τα πιο γνωστά γαλλικά τυριά, προερχόμενο από το γαλλικό νότο. Παράγεται από γάλα προβάτου, και ωριμάζει στις φυσικές σπηλιές Καμπαλού στην περιοχή Ροκφόρ (Roquefort-sur-Soulzon). Υπάρχουν και άλλα παρόμοια τυριά, όπως το μπλε τυρί Δανίας, αλλά μόνο όσα παρασκευάζονται στην συγκεκριμένη περιοχή της Γαλλίας μπορούν να ονομάζονται ροκφόρ, λόγω του ευρωπαϊκού νόμου της προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης.
Το τυρί αυτό είναι υποκίτρινο, εύθρυπτο, ελαφρά υγρό και διάστικτο από χαρακτηριστική μπλε μούχλα. Έχει ξεχωριστό άρωμα και γεύση που χαρακτηρίζεται από βουτυρικό (βουτανικό) οξύ. Ένα μέσο κεφάλι ροκφόρ ζυγίζει μεταξύ 2,5 και 3 κιλών, και έχει πάχος περίπου 10 εκατοστά. Καθώς κάθε κιλό τελικού προϊόντος απαιτεί 4,5 λίτρα γάλα, το ροκφόρ είναι πλούσιο σε λιπαρά, πρωτεΐνες και ασβέστιο.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΗΛΕΚΤPΙΚΟΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΙ ΑΘΗΝΩΝ-ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς
Οι Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς (Η.Σ.Α.Π.) είναι επίγειο μέσο μαζικής μεταφοράς της Αθήνας και του Πειραιά.
Η λεγόμενη και γραμμή 1 ή πράσινη γραμμή του μετρό της Αθήνας εγκαινιάστηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1869. Στην γραμμή λειτουργούσαν ατμοκίνητα τρένα, τα οποία συνέδεαν την Αθήνα με τον Πειραιά και για την λειτουργία της ήταν υπεύθυνη η εταιρία Σιδηρόδρομοι Αθηνών Πειραιώς (Σ.Α.Π.). Η γραμμή ηλεκτροδοτήθηκε το 1904 και η εταιρία λειτουργίας μετονομάστηκε σε «Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς» (Η.Σ.Α.Π.) το 1976. Σήμερα η γραμμή φτάνει μέχρι το προάστιο της Αθήνας Κηφισιά.
Μελλοντική επέκταση των Η.Σ.Α.Π.: 2015 – 2018
Σύμφωνα με την προμελέτη που εκρίθηκε από το Δ.Σ. του Ο.Α.Σ.Α. τον Οκτώβριο του 2006, πρόκειται να γίνει επέκταση - συνολικού μήκους 11,1 χιλιομέτρων - της υφιστάμενης γραμμής του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου (Η.Σ.Α.Π.) από την Κηφισιά στον Άγιο Στέφανο. Το έργο θα κατασκευαστεί σε δύο φάσεις: Το πρώτο τμήμα μήκους 6,5 χλμ., θα ξεκινάει από το σταθμό Κ.Α.Τ. και θα καταλήγει στο 20ό χλμ. της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας, ενώ προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2015. Στο τμήμα αυτό θα κατασκευασθούν πέντε υπόγειοι σταθμοί, στην Κηφισιά (υπογειοποιείται ο σημερινός σταθμός), επί της Τατοΐου, στη Νέα Ερυθραία, στο Καστρί και στο 20ό χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας, όπου έχει σχεδιαστεί να κατασκευασθεί και μεγάλος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Το δεύτερο τμήμα, μήκους 4,6 χλμ, που αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2018 θα αρχίζει από τον σταθμό της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας και θα καταλήγει στον Άγιο Στέφανο με μια ενδιάμεση στάση επί της Λεωφόρου Μαραθώνος στην κοινότητα Άνοιξης.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ANZAC - ΑΝΖΑΚ

ANZAK
ΑΝΖΑΚ (αγγλ.:ANZAC) είναι το ακρωνύμιο του στρατιωτικού εκστρατευτικού σώματος Αυστραλών και Νεοζηλανδών (Australian and New Zealand Army Corps), που μετείχε στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, στην εκστρατεία της Καλλίπολης το 1915. Με την ίδια επωνυμία υπήρξαν και μεταγενέστερα στρατιωτικές μονάδες. Στη μνήμη των στρατιωτών της ΑΝΖΑC που σκοτώθηκαν έχε καθιερωθεί ημέρα μνήμης, η Anzac Day, που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Απριλίου και στις δύο χώρες. Η 25η Απριλίου 1915 ήταν η πρώτη μέρα της απόβασης στη χερσόνησο της Καλλίπολης.
Η Δημιουργία του ΑΝΖΑΚ
Το ΑΝΖΑΚ, δηλαδή το Αυστραλιανό και Νεοζηλανδέζικο Εκστρατευτικό Σώμα (Australian and New Zealand Army Corps - ANZAC) συγκροτήθηκε το 1915. Υπηρέτησε υπό τις διαταγές του στρατηγού Γουίλιαμ Μπέρντγουντ (William Birdwood) και αποτελείτο αρχικά από δύο ταξιαρχίες: την 1η αυστραλιανή ταξιαρχία πεζικού (the Australian 1st Division) και την Ταξιαρχία Αυστραλών και Νεοζηλανδών (New Zealand and Australian Division). Επίσης, στο σώμα μετείχαν μονάδες μηχανικού, τραυματιοφορέων και συλλογής τραυματιών, μεταφορικά μέσα και υπαίθριο μαγειρείο.
Στη Λήμνο έφτασε την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου του 1915 μια πρώτη δύναμη από 3.200 άνδρες και ακολούθησαν τον Αύγουστο και άλλοι. Από τις 25 Απριλίου ως το Νοέμβριο πραγματοποίησαν δεκάδες απόπειρες απόβασης στη χερσόνησο της Καλλίπολης, της Τουρκίας, τις οποίες απέκρουσαν οι τουρκικές δυνάμεις υπό τον Κεμάλ συνεπικουρούμενες από γερμανικά και αυστριακά στρατεύματα.
Μεταξύ των στρατιωτών της ΑΝΖΑΚ υπήρξαν εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες, οι οποίοι είναι θαμμένοι σε στρατιωτικά νεκροταφεία, στην χερσόνησο της Καλλίπολης. Οι τραυματίες νοσηλεύονταν στη Λήμνο, σε νοσοκομείο εκστρατείας που είχε στηθεί στο χωριό Σαρπί Λήμνου, καθώς και σε πλοία. Περίπου 4.000 Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες νοσηλεύθηκαν στη Λήμνο με τη συνδρομή 96 Αυστραλίδων νοσοκόμων. Όμως, πολλοί πέθαναν και θάφτηκαν σε δύο συμμαχικά νεκροταφεία στη Λήμνο στο Πορτιανού και στο Μούδρο. Συνολικά στη Λήμνο είναι θαμμένοι 148 Αυστραλοί και 76 Νεοζηλανδοί στρατιώτες.
Μετά την αποτυχία της απόβασης, οι εναπομείναντες στρατιώτες του ΑΝΖΑΚ μετακινήθηκαν στην Αίγυπτο. Οι τελευταίοι Αυστραλοί αποχώρησαν από τη Λήμνο στις αρχές του 1917.
Εκδηλώσεις μνήμης
Στη μνήμη των μαχητών, των τραυματιών και των νεκρών Αυστραλών και Νεοζηλανδών μελών του ΑΝΖΑΚ οι δύο χώρες καθιέρωσαν την 25η Απριλίου, ημέρα έναρξης της απόβασης το 1915, ως Ημέρα Μνήμης του ΑΝΖΑΚ, γνωστή ως Anzac Day. Την ημέρα αυτή γίνονται πολλές εκδηλώσεις σε όλες τις πόλεις των δύο κρατών, και θεωρείται εθνική επέτειος, δεδομένου ότι ως το 1915 οι κάτοικοι των δύο χωρών αυτών δεν είχαν λάβει μέρος σε άλλη πολεμική σύγκρουση.
Η Anzac Day εορτάζεται επίσης στα Νησιά Κουκ, στο νησί Νιούε, στη Σαμόα και στην Τόνγκα. Μεγάλες εκδηλώσεις μνήμης γίνονται στα συμμαχικά νεκροταφεία της Καλλίπολης, στην Τουρκία.
Από το 1998 περίπου έχουν ξεκινήσει ανάλογες εκδηλώσεις και στη Λήμνο με πρωτοβουλία Λημνίων μεταναστών της Αυστραλίας. Στις εκδηλώσεις μετέχουν οι τοπικές αρχές, οι πρέσβεις Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας, Αγγλίας, Ινδίας και άλλων χωρών, των οποίων στρατιώτες είναι θαμμένοι στα δύο συμμαχικά νεκροταφεία.
Παρά την τραγική κατάληξη της εκστρατείας οι Αυστραλοί και οι Νεοζηλανδοί έφυγαν με αγαθές αναμνήσεις από τη Λήμνο, από τις περιποιήσεις και τη συμπεριφορά των κατοίκων. Οι μνήμες αυτές βοήθησαν μεταγενέστερα στην ομαλή ένταξη των Λημνίων μεταναστών στην Αυστραλία. Σε ανάμνηση της ζωής στη Λήμνο, η ονομασία Λήμνος δόθηκε σε προάστιο στην πολιτεία Βικτόρια.
Ένα Αυστραλιανό Μνημείο στην είσοδο του λιμανιού του Μούδρου έχει στηθεί, ως ελάχιστος φόρος τιμής στους «Ήρωες της Λήμνου» και στους ισχυρούς πολιτισμικούς και ιστορικούς δεσμούς μεταξύ της Αυστραλίας και της Ελλάδας. Επίσης, οι δυο δρόμοι που οδηγούν προς τα συμμαχικά νεκροταφεία Μούδρου και Πορτιανού έχουν ονομαστεί «Οδός ΑΝΖΑΚ».
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ