ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ

Νικόλαος Μάντζαρος
Ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος (26 Οκτωβρίου 1795- 12 Απριλίου 1872).Γεννήθηκε στην Κέρκυρα από πλούσια οικογένεια και ο πατέρας του Ιάκωβος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος ήταν έγκριτος νομικός, ενώ ο αδελφός του παππού του Γεώργιος ήταν ο τελευταίος Μεγάλος Πρωτοπαπάς και πρώτος ψηφισμένος αρχιεπίσκοπος Κερκύρας των νεώτερων χρόνων. Σπούδασε μουσική στην Κέρκυρα με τους αδελφούς Στέφανο (πληκτροφόρα) και Ιερώνυμο (βιολί) Πογιάγου, τον καταγόμενο από την Ανκόνα Στέφανο Μορέττι (θεωρητικά) και τον πιθανότατα ναπολιτάνικης καταγωγής 'ιππότη' Μπαρμπάτι (θεωρητικά, σύνθεση).
Στη γενέθλια πόλη του παρουσίασε και τα πρώτα του έργα ήδη από το 1815. Από το 1819 συνέχισε τις μουσικές ενασχολήσεις του στην Ιταλία (την οποία επισκεπτόταν κατά διαστήματα), όπου συνδέθηκε ιδιαίτερα με το περιβάλλον του Βασιλικού Ωδείου της Νάπολης και τον διευθυντή του Νικολό Αντόνιο Τσινγκαρέλι. Θεωρείται ο θεμελιωτής της λεγόμενης "επτανησιακής μουσικής σχολής". Διετέλεσε ισόβιος καλλιτεχνικός διευθυντής της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας από το 1840.
Σπουδαιότερο έργο του θεωρείται η μελοποίηση του Ύμνου εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, της οποίας το 1865 η πρώτη στροφή της πρώτης μελοποίησής της (1829) καθιερώθηκε ως ο Εθνικός ύμνος της Ελλάδας. Η νεώτερη έρευνα, όμως, έχει καταδείξει τις πολυεπίπεδες δραστηριότητες του Κερκυραίου μουσουργού πέρα από τη μονοδιάστατη σύνδεσή του με το σολωμικό 'Ύμνο'. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι είναι ο συνθέτης της μονόπρακτης κωμικής όπερας Don Crepuscolo, που είναι η πρώτη σωζόμενη όπερα Έλληνα δημιουργού (1815). Επίσης, είναι ο συνθέτης του πρώτου γνωστού έργου σε ελληνική γλώσσα για φωνή και ορχήστρα (Aria Greca, 1827), των πρώτων γνωστών ελληνικών έργων για κουαρτέτο εγχόρδων (Partimenti, περίπου 1850), του πρώτου ελληνικού πιανιστικού ρεπερτορίου, του πρώτου ελληνικού έργου σε μορφή φούγκας, της πρώτης μνημονευόμενης ελληνικής συμφωνίας (χαμένη), καθώς και ο συγγραφέας του πρώτου δοκιμίου μουσικής ανάλυσης (Rapporto, 1851) και των πρώτων μουσικοπαιδαγωγικών συγγραμμάτων στην Ελλάδα.

ΑΠΟ ΤΟ http://www.fksamaras.gr/

ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ

Μίμης Πλέσσας
Ο Μίμης Πλέσσας, του Αντωνίου, (1924- ) είναι Έλληνας συνθέτης με διεθνείς διακρίσεις.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1924 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια πήγε στην Αμερική (ΗΠΑ) για συνέχιση σπουδών. Σε πολύ μικρή ηλικία έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Το 1952, σε ηλικία μόλις 27 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Μινεσότα, και την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Το 1952 άρχισε επίσης την ενασχόληση του με τη σύνθεση και από το 1956 ως μαέστρος και συνθέτης.
Η καλλιτεχνική και συνθετική του δραστηριότητα καλύπτει, τα τελευταία 50 χρόνια, όλους τους τομείς της μουσικής, στο θεατρο, το κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και τη τηλεόραση. Έχει συνεργαστεί με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών, πολλούς από τους οποίους ανέδειξε μέσα από τα τραγούδια του. Ασχολήθηκε επίσης με τη σύνθεση μουσικής για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, έχοντας στο ενεργητικό του 104 ταινίες και 70 παραστάσεις. Έγραψε επίσης τη μουσική και τα τραγούδια για την τηλεοπτική σειρά "Τα παιδία της Νιόβης". Έχει διευθύνει πολλές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες στον κόσμο, σε έργα του και πρωτο-διακρίθηκε αφενός για τη θεατρική του προσφορά στο Παρίσι το 1958, και για τη κινηματογραφική του στο Εδιμβούργο και τις ΗΠΑ το 1964 και 1965 αντίστοιχα. Αυτών ακολούθησαν πάμπολλες διακρίσεις ελληνικές και ξένες.
Επίσης ο Μίμης Πλέσσας υπήρξε ο παραγωγός της ιστορικής ραδιοφωνικής εκπομπής "Σε 30 (ραδιόφωνα και βιβλία), στη δεκαετία του 1960 - 1970. Επίσης συμμετείχε σε δευτερόλεπτα" που ήταν μια εκπομή βράβευσης γνώσεων με διάφορα δώρα, πλείστες διεθνείς και ελληνικές επιτροπές κρίσης καλλιτεχνικών γεγονότων. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος, της ΕΡΓΗΜ (σύγχρονης μουσικής) και πολλών άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων. Επίσης ομιλεί αγγλικά και γαλλικά και είναι μονιμος κάτοικος της Αθήνας.
Διακρίσεις
Ο Μίμης Πλέσσας έχει τιμηθεί επανειλημμένα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Συνολικά έχει λάβει έξι διακρίσεις στην Ελλάδα (Αθήνα και Θεσσαλονίκη 1959, 1963, 1964 και 1967), και επτά διεθνείς διακρίσεις ( Βαρκελώνη το 1960, Βαρσοβία το 1962, Βέλγιο το 1963, Ιταλία (Άλτο Μόντε) 1964, ΗΠΑ το 1965, Παρίσι το 1968 και Τόκιο το 1970). Έχει λάβει, επίσης, τόσο χρυσούς όσο και πλατινένιους δίσκους .
Ενδεικτικά αναφέρονται:
1951 Λαμβάνει το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Μιννεσότα.
1952 Ανακηρύσσεται πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ.
2000 Τιμάται για την πενηντάχρονη προσφορά του στην ελληνική μουσική και τον πολιτισμό από το Δήμο της Αθήνας με την απονομή του "Χρυσού Μεταλλίου της πόλης" σε μια μεγάλη συμφωνική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
2001 Απονομή του Χρυσού Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα για την προσφορά του στον πολιτισμό, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2002 Τιμάται για τα 50 χρόνια του στην Ελληνική μουσική σκηνή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού από το Υπουργείου Πολιτισμού.
2004 Τιμάται ως ο «Άνθρωπος της Χρονιάς» από τον υπουργό πολιτισμού στην τελετή των προσωπικοτήτων για την προσφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό.
2006 Βραβεύεται από την Ακαδημία Προσωπικοτήτων για την συνολική προσφορά του στον πολιτισμό.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
VIDEO ΑΠΟ AlexandrosPh

ΛΩΛΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

Λώρης Μαργαρίτης
Ο Λώρης (Λυκούργος) Μαργαρίτης (15 Αυγούστου 1895 - 27 Σεπτεμβρίου 1953) ήταν διακεκριμένος πιανίστας και μουσουργός. Γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1895 στο Αίγιο. Υπήρξε γόνος αρχοντικής οικογενείας, υιός του αρχιάτρου Πέτρου Μαργαρίτη, με καταγωγή από το Μαργαρίτι Θεσπρωτίας και της Υακίνθης Μεσσηνέζη, (θυγατέρας του Σωτηρίου Μεσσηνέζη, δημάρχου Αιγίου και εγγονής του προκρίτου Λέοντος Μεσσηνέζη, συζύγου της αδελφής του Ανδρέου Λόντου), οικογένειες γνωστές από την Επανάσταση του 1821.
Τα πρώτα μαθήματα πιάνου τού τα παρέδωσε η μητέρα του σε τρυφερή ηλικία. Γρήγορα όμως τον άκουσε να αυτοσχεδιάζει στο πιάνο και εντυπωσιασμένη από το ταλέντο του, τον οδήγησε μαζί με τον άντρα της στο Ωδείο Αθηνών. Αυτό συνέβη όταν ο Μαργαρίτης ήταν μόλις 7 ετών και ενώ είχε ήδη συνθέσει περισσότερα από δέκα έργα. Αρχικά ο Γεώργιος Νάζος, διευθυντής του Ωδείου Αθηνών, ήταν επιφυλακτικός απέναντι στον νεαρό μουσικό, ωστόσο όταν τον άκουσε να ερμηνεύει με εκπληκτική δεξιοτεχνία τις συνθέσεις του, πείσθηκε για την ιδιοφυΐα του που τη θεώρησε εφάμιλλη εκείνης του Μότσαρτ.
Το 1903 έδωσε εντυπωσιακή συναυλία στην αίθουσα Wagner του Μονάχου, ερμηνεύοντας δικές του συνθέσεις μπροστά σε μέλη της βασιλικής οικογενείας της Βαυαρίας. Ο λογοτέχνης Τόμας Μαν, συγκινημένος από το ταλέντο του μικρού Λώρη έγραψε το διήγημα «το Παιδί Θαύμα». Ο Bernh Stawenhagen άρχισε να του παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα δωρεάν και το 1904 η Βασιλική Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου έγραφε στην ελληνική κυβέρνηση: «Είναι επιτακτικόν καθήκον να ληφθεί ιδιαιτέρα μέριμνα διά την όσο το δυνατόν τελειοτέραν καλλιέργειαν και ανάπτυξιν της εντελώς εξαιρετικής ιδιοφυΐας του Λώρη Μαργαρίτη».
Μεταξύ των ετών 1904-1908, φοίτησε στο σχολείο της ελληνικής κοινότητος του Βερολίνου, ενώ παράλληλα σπούδαζε πιάνο και θεωρία της μουσικής. Παρότι δεν είχε συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του, που απαιτούσε ο κανονισμός, έγινε δεκτός στη Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου όπου φοίτησε μέχρι το 1914. Επιπλέον την ίδια χρονική περίοδο φοίτησε στο γερμανικό γυμνάσιο και ταυτοχρόνως παρακολουθούσε μαθήματα μουσικολογίας στο πανεπιστήμιο του Μονάχου με τον Berchthold Kellermann.
Το 1915 διορίσθηκε καθηγητής πιάνου στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Το μουσικό επίπεδο της Συμπρωτεύουσας εκείνη την περίοδο, δύο μόλις χρόνια μετά την απελευθέρωσή της, ήταν σε εμβρυακό στάδιο και παρόλα ταύτα ο Μαργαρίτης κατόρθωσε να ανεβάσει κατά πολύ τον πήχη. Το 1936 έγινε υποδιευθυντής του Ωδείου, χωρίς να διακόψει τις σχέσεις του με την Ευρώπη. Έδινε τακτικά συναυλίες ή συνέπραττε ως σολίστ με τις πιο φημισμένες ορχήστρες της Ευρώπης ερμηνεύοντας δικά του και ξένα έργα. Το 1925 νυμφεύτηκε την πιανίστα Ida Rozenkranz, με την οποία πραγματοποίησε συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1928 διορίσθηκε καθηγητής στην περίφημη Μουσική Ακαδημία «Μοτσαρτέουμ» (Mozarteum) του Σάλτσμπουργκ όπου τα καλοκαίρια δίδασκε και έδινε διαλέξεις.
Διετέλεσε μέλος κορυφαίων διεθνών μουσικών ιδρυμάτων και οργανισμών, όπως της Παγκοσμίου Εταιρίας Μουσικοσυνθετών και συγγραφέων, Μοτσαρτέουμ, μέλος της ελλανοδίκου επιτροπής διεθνών μουσικών διαγωνισμών όπως Τραγουδιού της Βιέννης το 1933, «Chopin» της Βαρσοβίας το 1937, Πιάνου της Γενεύης το 1949. Το 1945 διορίσθηκε τακτικό μέλος του Ανωτάτου Διοικητικού Συμβουλίου της Μουσικής (Δ.Α.Σ.Μ.) του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας. Επίσης ίδρυσε τον Σύλλογο Φίλων του Μότσαρτ στην Ελλάδα. Το 1953, λίγο πριν το θάνατό του τιμήθηκε με το Μέγα Μετάλλιο Μότσαρτ της Μουσικής Ακαδημίας του Σάλτσμπουργκ και από τον Βασιλιά με τον Χρυσό Σταυρό των Ιπποτών του Φοίνικος. Πέθανε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1953 στο Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός των Αθηνών από φυματίωση και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο του Παλαιού Φαλήρου.
Το συνθετικό του έργο μολονότι δεν είναι μεγάλο σε όγκο, είναι αξιόλογο. Γνωστότερο έργο του είναι η επική συμφωνία για μεγάλη ορχήστρα «Οδυσσεύς και Ναυσικά», έργο μεγαλόπνοο, βασισμένο στη ραψωδία Ζ΄ της Οδυσσείας, που πρωτοπαίχθηκε το 1929 στο Σάλτσμπουργκ και το 1931 στη Βιέννη. Άλλα έργα του που ξεχωρίζουν είναι τα έργα για πιάνο Τρίπτυχο, Ελληνικά βουκολικά θέματα, Στίχοι για πιάνο, Παραλλαγές σε δύο ελληνικά θέματα (για δύο πιάνα), το μελόδραμα «Ιωάννης Καποδίστριας» και τα τραγούδια πάνω σε ελληνικούς δημοτικούς σκοπούς Η λαφίνα, Νερατζούλα, Μακεδονικό σονέτο, καθώς και χορωδιακά έργα. Στα πολύ πρώιμα έργα του κατατάσσονται «Η απολεσθείσα», «Κατακλυσμός», «Πάτερ ημών», «Νοσταλγία» κ.ά.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔEΙΑ

IANNIS XENAKIS - ΙΑΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ

Ιάνης Ξενάκης

Γεννημένος στη Βράιλα της Ρουμανίας το 1922 από Έλληνες γονείς, ο καλλιτέχνης σταδιοδρόμησε στο χώρο της πρωτοποριακής μουσικής στη Γαλλία. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, από όπου αποφοίτησε το 1947, και συγχρόνως έκανε μαθήματα ανώτερων θεωρητικών στη μουσική. Ως μαθηματικός και αρχιτέκτονας είχε χρησιμοποιήσει την ηλεκτροακουστική και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για ορισμένες από τις συνθέσεις του.
Στη Γαλλία εγκαταστάθηκε το 1947 και πήρε τη γαλλική υπηκοότητα το 1965. Παντρεύτηκε το 1953 τη Φρανσουάζ, δημοσιογράφο και συγγραφέα μυθιστορημάτων και βιογραφιών. Μαζί απέκτησαν μία κόρη, τη Μάχη, η οποία ασχολείται επαγγελματικά με τη γλυπτική και τη ζωγραφική.
Συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και φυλακίστηκε από τις κατοχικές δυνάμεις. Το 1947 έφυγε για το Παρίσι, όπου εργάστηκε ως αρχιτέκτονας και, παράλληλα, συνέχισε τις σπουδές του στη μουσική. Κατά την περίοδο 1947 - 1959 συνεργάστηκε με το διάσημο Γάλλο αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ στο σχεδιασμό σημαντικών έργων.
Ο Ιάνης Ξενάκης έχει αναγνωριστεί ήδη από τη δεκαετία του '60 ως ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς δημιουργούς της εποχής μας και έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία. Ανάμεσα στις συνθέσεις του, στις οποίες συχνά χρησιμοποιεί στοιχεία της μαθηματικής επιστήμης, περιλαμβάνονται έργα ηλεκτροακουστικής μουσικής, τα οποία χαρακτηρίζονται από ένα συνδυασμό μουσικής και φωτισμών.
Στις 23 Ιανουαρίου 2001 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Λόγω της βαριάς του ασθένειας δεν είχε καταφέρει να παραστεί στην τελετή και τον τιμητικό τίτλο παρέλαβε ο φίλος του βαρύτονος Σπύρος Σακκάς. Ορισμένα από τα έργα του είναι: «Ψάφπα», Rebonds και «Περσέφασσα».
Πέθανε στο σπίτι του στο Παρίσι ,στις 2 Φεβρουαρίου 2001.
ΑΠΟ ΤΟ http://www.in.gr/

ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΙΝΔΡΟΥ

Ελένη Καραΐνδρου
Η Ελένη Καραΐνδρου είναι ελληνίδα συνθέτρια. Γεννήθηκε στο Τειχίο Φωκίδας στις 25 Νοεμβρίου 1939. Σπούδασε πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο και Ιστορία και αρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επίσης σπούδασε ενορχήστρωση και διεύθυνση στην ορχήστρα στη Schola Cantorum και εθνομουσικολογία στο École pratique des hautes études στο Παρίσι.
Έχει συνθέσει πολλά έργα για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Είναι ιδιαίτερα γνωστή για τη συνεργασία της με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Έργα της κυκλοφορούν διεθνώς από τη γερμανική δισκογραφική εταιρίας ECM
Μουσική για τον κινηματογράφο
Έχει γράψει τη μουσική για τις παρακάτω ταινίες. Σε παρένθεση αναφέρεται ο σκηνοθέτης.
1975: Το χρονικό μιας Κυριακής (Τάκης Κανελλόπουλος)
1979: Περιπλάνηση (Χριστόφορος Χριστοφής)
1982: Ρόζα (Χριστόφορος Χριστοφής)
1983: Η τιμή της αγάπης (Τόνια Μαρκετάκη)
1984: Ταξίδι στα Κύθηρα (Θόδωρος Αγγελόπουλος)
1985: Εν πλω (Σταύρος Κωνστανταράκος)
1986: Ο Μελισσοκόμος (Θόδωρος Αγγελόπουλος)
1986: Καλή Πατρίδα Σύντροφε (Λευτέρης Ξανθόπουλος)
1988: Τοπίο στην ομίχλη (Θόδωρος Αγγελόπουλος)
1988: Ο Λιποτάκτης (Γιώργος Κόρας)
1989: Σημάδια της νύχτας (Πάνος Κοκκινόπουλος)
1990: L’ Africana (Η Αφρικάνα) (Margarethe von Trotta)
1991: Το μετέωρο βήμα του πελαργού (Θόδωρος Αγγελόπουλος)
1995: Το Βλέμμα του Οδυσσέα (Θόδωρος Αγγελόπουλος)
1998: Μια αιωνιότητα και μια μέρα (Θόδωρος Αγγελόπουλος)
2004: Το Λιβάδι που Δακρύζει (Θόδωρος Αγγελόπουλος)
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
VIDEO ΑΠΟ edu543