JACQUES FERRON - ΖΑΚ ΦΕΡΟΝ

Ζακ Φερρόν
Ο Ζακ Φερρόν (Jacques Ferron: Λούισβιλ, Κεμπέκ, Καναδάς, 20 Ιανουαρίου 1921 – Λονγκέιγ, Κεμπέκ, Καναδάς, 22 Απριλίου 1985) ήταν γαλλοκαναδός πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Το έργο του είναι μοναδικό στο ύφος του και συνδυάζει την δηκτική παρατήρηση με την πικρή ειρωνία για την πολιτική, κοινωνική και εθνική κατάσταση του μεταπολεμικού Κεμπέκ.
Ο Φερρόν γεννήθηκε στο Λούισβιλ, ένα χωριό κοντά στην πόλη Τρεις Ποταμοί (Trois Rivières), 150 χλμ. ανατολικά από το Μόντρεαλ. Σε ηλικία δέκα ετών έχασε την μητέρα του και δύο χρόνια κατόπιν ο πατέρας του τον έστειλε οικότροφο σε κολέγιο του Μόντρεαλ, όπου είχε για συμμαθητές πολλούς μετέπειτα γνωστούς διανοουμένους και πολιτικούς του Κεμπέκ. Από το 1941 έως το 1945 σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Λαβάλ, στην Πόλη του Κεμπέκ. Το 1943, νυμφεύθηκε την Μαντλίν Τερριέν (Madeleine Therrien), με την οποία απέκτησε μία κόρη (1947), πριν καταλήξει στο διαζύγιο (1949). Επίσης το 1943, κι ενώ ήταν ακόμα φοιτητής, κατατάχθηκε στον Καναδικό Στρατό, που του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει τον υπόλοιπο Καναδά, από την Νέα Βρουνσβίκη έως την Βρετανική Κολομβία.
Το 1946 απολύθηκε από τον Στρατό για να αρχίσει την σταδιοδρομία του ως οικογενειακός γιατρός, αρχικά στην ύπαιθρο του Κεμπέκ, και κατόπιν στο Μόντρεαλ. Το 1952, νυμφεύθηκε την Μαντλίν Λαβαλλέ (Madeleine Lavallée), με την οποία απέκτησε δύο κόρες (1953, 1956) και έναν γιο (1958). Το 1958 ήταν υποψήφιος βουλευτής του ομοσπονδιακού Σοσιαλδημοκατικού Κόμματος του Καναδά (μετέπειτα Νεοδημοκρατικό Κόμμα του Καναδά), αλλά δύο χρόνια μετά το εγκατέλειψε για να υποστηρίξει το κίνημα για την ανεξαρτησία του Κεμπέκ. Το 1963, μαζί με μερικούς φίλους και συγγενείς, ίδρυσε το Κόμμα Ρινόκερως, με στόχο να χλευάσει την καναδική πολιτική σκηνή. Το 1969 προσχώρησε στο εθνικιστικό Κόμμα του Κεμπέκ (Parti Québécois), και τον Δεκέμβριο του 1970 μεσολάβησε για την σύλληψη των μελών του Μετώπου για την Απελευθέρωση του Κεμπέκ (Front de Libération du Québec), που δολοφόνησαν τον επαρχιακό υπουργό και παλιό συμμαθητή του, Πιέρ Λαπόρτ. Το 1980 υπέγραψε την δήλωση 150 διανοουμένων υπέρ της απόσχισης του Κεμπέκ από τον Καναδά.
Στα Γράμματα εμφανίστηκε το 1949, με το θεατρικό έργο Ο δράκος (L'Ogre) και δύο χρόνια αργότερα άρχισε να γράφει τακτικά στην επιθεώρηση Information médicale et paramédicale, μία συνεργασία που έμελε να κρατήσει τριάντα χρόνια. Ακολούθησαν τα θεατρικά έργα: Η γενειάδα του Φρανσουά Ερτέλ (La barbe de François Hertel, 1953;), Η Ντοντύ ή Βραβείο της Ευτυχίας (La Dodu ou Prix du bohneur, 1956), Η θεία Ελίζ ή Βραβείο της Αγάπης (Tante Élise ou Prix de l'amour, 1956 κ.ά. Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Ιστορίες μιας αβέβαιης χώρας (Contes d'un pays incertain) κυκλοφόρησε το 1962. Συνολικά έγραψε δεκαέξι μυθιστορήματα, νουβέλες και συλλογές διηγημάτων, μεταξύ των οποίων Παπά Μπος (Papa Boss, 1966), Ο ουρανός του Κεμπέκ (Le ciel du Québec, 1969), Η αγριοκερασιά (L'Amélanchier, 1970), Ο Άγιος Ηλίας (Le Saint-Élias, 1972), κ.λπ. Με το έργο του και την πολιτική του στάση, συμμετείχε στην «Ήσυχη Επανάσταση», την κοινωνική μεταμόρφωση του Κεμπέκ, που από κοινωνία οπισθοδρομική ελεγχόμενη από την Καθολική Εκκλησία και την ανώτερη αγγλόφωνη τάξη, εξελίχθηκε σε κοινωνία εθνική, αλλά και ταυτοχρόνως καταναλωτική και αποκομμένη από τις ρίζες της. Για το συγγραφικό του έργο, τιμήθηκε με το Βραβείο του Κυβερνήτη του Καναδά (1964) και με πολλά άλλα βραβεία.
Τα πιο πολλά πεζογραφήματα του Φερρόν έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες — κυρίως στα αγγλικά — αλλά, δυστυχώς, κανένα απ' αυτά δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.
Πέθανε το 1985.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ