Το ιστορικό κέντρο του Ταλίν (Εσθονία)Έχοντας ύψος 46 μέτρα, το Κικ ιν ντε Κεκ είναι ο ψηλότερος πύργος στο αμυντικό τείχος του Ταλίν. Η ονομασία του σημαίνει κυριολεκτικά «κορυφή στην κουζίνα» επειδή λέγεται ότι από τις χαραμάδες των τειχών μπορούσε κανείς να διακρίνει τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων. Η βόρεια είσοδος της πόλης προστατεύεται από έναν τετράγωνο πύργο, γνωστό σαν Παξ Μαργκαρέτα ή «χοντρή Μαργαρίτα». Για να ανέβει κανείς στην Τσομέα, την άνω πόλη, μπορεί να ακολουθήσει την Πικ Γιάλγκ (μακριά διαδρομή), έναν δρόμο που ανεβαίνει σταδιακά ακολουθώντας τη γραμμή των τειχών. Υπάρχει και η εναλλακτική λύση να ακολουθήσει κανείς την πιο κουραστική Λουχίκε Γιάλγκ (σύντομη διαδρομή). Οι ονομασίες αυτές αποτελούν παράδειγμα της εσθονικής αίσθησης του χιούμορ, που τους έχει δώσει τη δυνατότητα να επιζήσουν από τις διάφορες εισβολές που έχουν υποστεί και έχουν σηματοδοτήσει την ιστορία τους. Τα πρώτα αποδεικτικά στοιχεία που πιστοποιούν την ύπαρξη του Ταλίν αποδίδονται σε έναν Άραβα γεωγράφο, τον Ιμπρισί, ο οποίος το 1154 σημείωσε στον χάρτη μια περιοχή που ονομάζεται Κουαλεβενί και αντιστοιχεί με τη σημερινή θέση της πόλεως. Η ονομασία Κουαλεβενί προέρχεται από εκείνη του Κάλεβ, του μυθικού ήρωα τον οποίο οι Εσθονοί θεωρούν πρόγονό τους. Το 1219 κατέφθασαν τα πλοία του βασιλιά Βαλντεμάρ Β΄ της Δανίας μεταφέροντας τους στρατιώτες που υποδούλωσαν τους Εσθονούς και έκαναν την Κουαλεβενί στρατιωτικό και εμπορικό λιμάνι. Κατασκευάστηκε ένα φρούριο και δημιουργήθηκε μια
επισκοπή, ενώ η πόλη μετονομάστηκε Ταλίν από το τάανι λιν που σημαίνει «πόλη των Δανών». Το 1227 έφτασαν οι Τεύτονες Ιππότες, όμως το 1238 το Ταλίν κατελήφθη ξανά από τους Δανούς, ενώ το 1258 προσχώρησε στη Χανσεατική Ένωση και έγινε ένα από τα κυριότερα εμπορικά κέντρα στη βόρεια Ευρώπη. Καθώς αύξανε ο πλούτος των κυρίαρχων της πόλης, μεγάλωνε και η δυσαρέσκεια των Εσθονών. Το 1343, μετά από κάποια από τις πολυάριθμες λαϊκές εξεγέρσεις, οι Δανοί παραχώρησαν το Ταλίν για μια ακόμη φορά στους Τεύτονες Ιππότες, τώρα όμως με αντάλλαγμα 19.000 ασημένιων μάρκων. Οι νέοι κυβερνήτες διοίκησαν χωρίς αμφισβητήσεις μέχρι την εποχή της Μεταρρύθμισης, η οποία προκάλεσε εντάσεις που βρήκαν διέξοδο το 1577 με την άφιξη των Μοσχοβιτών. Προς βοήθειά τους προσέτρεξαν οι Σουηδοί που ήταν σε αντιπαράθεση με τους Μοσχοβίτες και κατανίκησαν τον στρατό του Ιβάν του Τρομερού. Υπό τη μοναρχία των Σκανδιναβών η σημασία του Ταλίν άρχισε να μειώνεται. Το 1710, ο Ρώσος τσάρος Μέγας Πέτρος κατέλαβε την πόλη που επρόκειτο να παραμείνει σχεδόν απομονωμένη μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα όταν κατασκευάστηκε η σιδηροδρομική γραμμή που τη συνέδεε με την Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα. Η περίοδος αυτή επίσης είδε να μεγαλώνει το πατριωτικό πνεύμα των Εσθονών που, εκμεταλλευόμενοι την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, ανακήρυξαν τον επόμενο Φεβρουάριο τη γέννηση της ελεύθερης δημοκρατίας της Εσθονίας. Το όνειρο τελείωσε το 1941 με την εισβολή των Ναζί την οποία ακολούθησαν φοβεροί βομβαρδισμοί και η σοβιετική κατοχή. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, η χώρα βρισκόταν σταθερά στη ρωσική επιρροή με τη βιομηχανική 
ανάπτυξη του λιμανιού. Αν οι γηγενείς Εσθονοί αντιπροσώπευαν μόνο το 47% του πληθυσμού, όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, ανακήρυξαν τελικώς την ανεξαρτησία τους. Οι μεταβαλλόμενες τύχες του Ταλίν είχαν ελάχιστη επίδραση στην ποιότητα της αρχιτεκτονικής στο ιστορικό κέντρο μέσα στα τείχη της πόλεως. Το κάστρο, στον λόφο Τσομπέα, κατασκευάστηκε από τους Τεύτονες Ιππότες το 1229 στα θεμέλια του δανικού φρουρίου και αναδιοργανώθηκε από τους Ρώσους τον 18ο αιώνα. Απέναντι από το κάστρο βρίσκεται ο ορθόδοξος καθεδρικός ναός του Αλεξάνδρου Νιέφσκι ο οποίος, παρά το ευχάριστο σχέδιό του, τους τρούλους σε σχήμα κρεμμυδιού, τα μωσαϊκά στην πρόσοψη και τις πολλές εικόνες στο εσωτερικό, συμβόλιζε πάντοτε τη μισητή ρωσική κυριαρχία. Η σύνδεση αυτή ήταν τόσο ισχυρή ώστε το 1930 οι Εσθονοί επινόησαν ένα σχέδιο για να μετακινήσουν το κτίριο έξω από την πόλη. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται το Τόομκιρικ (ναός της Παναγίας) που κατασκευάστηκε από τους Δανούς το 1240 και ανακατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα σε ύστερο γοτθικό ρυθμό. Στην παλαιά πόλη – το κάτω τμήμα του Ταλίν – μπορεί κανείς να βρει τον ναό του Αγίου Νικολάου που κατασκευάστηκε το 1315 και ανακατασκευάστηκε μετά από 
έναν αιώνα, μετά από πυρκαγιά, χάρη στις δωρεές εμπόρων που ανήκαν στη Χανσεατική Ένωση. Αντικείμενα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας μέσα στον ναό είναι το ιερό με τη διπλή αγία τράπεζα από τον καλλιτέχνη του Λιούμπεκ Χέρμαν Ρόντε και τον «Μακάβριο Χορό» του ζωγράφου Μπερντ Νότσκε. Στην παρακείμενη πλατεία, Ρεκόγια Πλατς, βρίσκεται άθικτο το μοναδικό γοτθικό δημαρχείο στη βόρεια Ευρώπη. Είναι εκεί όπου αρχίζει η Πικ Γιάλγκ, η κύρια οδός για πεζούς στο παλιό Ταλίν, που περιστοιχίζεται με κτίρια με γοτθικές προσόψεις τα οποία στέγαζαν τις συντεχνίες της Χανσεατικής Ένωσης. Το πιο εντυπωσιακό βρίσκεται στον αριθμό 17, η «Μεγάλη Συντεχνία» που σήμερα στεγάζει το ιστορικό μουσείο. Η «Συντεχνία της Αδελφότητας των Μαύρων Ιπποτών» βρίσκεται στον αριθμό 20 και είναι ένα ανάκτορο των τελών του 16ου αιώνα σε ρυθμό Αναγεννήσεως. Αυτή η ένωση είχε το δύσκολο έργο να υπερασπίζεται την πόλη και – ίσως όχι τυχαία- ήταν η τελευταία συντεχνία που υποτάχθηκε το 1940.ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «UNESCO – ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου