Καθεδρικός ναός ΚαντέρμπουριΑπό τον άμβωνα του καθεδρικού ναού του Καντέρμπουρι κατά την ημέρα των Χριστουγέννων του 1170, ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Τόμας Μπέκετ ανακοίνωσε την εντολή αφορισμού του αρχιεπισκόπου του Γιορκ και των επισκόπων που είχαν λάβει μέρος στη στέψη του νεαρού διαδόχου του Ερρίκου Β΄. Με την ενέργεια αυτή, που υποστήριξε και υιοθέτησε ο πάπας Αλέξανδρος Γ΄, ο Μπέκετ αντέδρασε στην προσβολή που δέχθηκε από τον βασιλιά, ο οποίος είχε παραβιάσει κατάφωρα το πανάρχαιο δικαίωμα του Καντέρμπουρι να προΐσταται στις τελετές ενθρόνισης. Αυτό βεβαίως δεν ήταν ούτε το πρώτο αλλά και ούτε το τελευταίο επεισόδιο στη διαμάχη μεταξύ του μονάρχη και της Εκκλησίας. Τέσσερις ημέρες αργότερα, η διαμάχη κορυφώθηκε με τραγικό τρόπο στον καθεδρικό ναό όπου 4 ιππότες, ελπίζοντας να δοξαστούν στα μάτια του βασιλιά, δολοφόνησαν τον αρχιεπίσκοπο. Η πράξη αυτή πάντως, δεν ικανοποίησε τον βασιλιά, ενώ αντιθέτως έκανε διάσημο τον καθεδρικό ναό του Καντέρμπουρι που έγινε έτσι ένας από τους διασημότερους τόπους προσκυνήματος της μεσαιωνικής Ευρώπης. Από τύψεις, ο Ερρίκος Β΄ έκανε την ύστατη προσπάθεια να διατηρήσει τη μνήμη του αντιπάλου του σε κάθε γωνία της χριστιανοσύνης. Η φήμη του Τόμας Μπέκετ έφτασε στο απόγειο με τη δημοσίευση των «Θρύλων του Καντέρμπουρι» που έγραψε ο Τζέφρι Τσόσερ το 1387. Η ιστορία του Καντέρμπουρι ξεκίνησε το 597 όταν ο Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας έστειλε τον Βενεδικτίνο μοναχό Αυγουστίνο στην Αγγλία για να προσηλυτίσει τους 
Άγγλους. Η αποστολή ήταν πετυχημένη αφού βαπτίστηκε ο βασιλιάς Έθελμπερτ του Κεντ και αμέσως τον μιμήθηκαν οι υπήκοοί του. Στο Καντέρμπουρι, ο Αυγουστίνος ίδρυσε μια μονή, στο κέντρο της οποίας έχτισε μια εκκλησία. Ο καθεδρικός ναός κατασκευάστηκε αργότερα στα θεμέλια αυτού του αρχικού οίκου λατρείας. Η μονή επεκτάθηκε και συνέχισε να είναι ενεργός μέχρι τα μέσα του 16ου αιώνα όταν ο Ερρίκος Η΄, που εν τω μεταξύ είχε διαρρήξει τις σχέσεις του με τη Ρώμη, αποφάσισε να εκδιώξει τα μοναχικά τάγματα. Ο μικρός ναός, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Μαρτίνο, πιθανόν να χρονολογείται επίσης από την εποχή του Αυγουστίνου. Βρίσκεται σε έναν λόφο ανατολικά του καθεδρικού ναού και θεωρείται η μητέρα εκκλησία της αγγλικανικής κοινότητας. Ο Λανφράν, ο πρώτος Νορμανδός αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι, ανέλαβε την πρωτοβουλία της κατασκευής του καθεδρικού ναού το 1077, όμως τα έργα συνεχίστηκαν μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα. Από την πρώτη αυτή κατασκευή διασώθηκε μέχρι σήμερα μόνο η κρύπτη ρωμανικού ρυθμού, στολισμένη με σκαλιστές μικρές στήλες και σπάνιες τοιχογραφίες που χρονολογούνται από το 1160. Μετά την καταστρεπτική πυρκαγιά του 1174, η ρωμανική αρχιτεκτονική που απέμεινε τροποποιήθηκε με την προσθήκη αριστουργημάτων του αγγλικού γοτθικού ρυθμού. Σε αυτά περιλαμβάνονται η ανατολική πλευρά και το τεράστιο εκκλησιαστικό χοροστάσιο, το μεγαλύτερο στην Αγγλία που μεσουρανεί στο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδας και κατασκευάστηκε για να στεγάσει τον βωμό του Τόμας Μπέκετ. Αργότερα στο Καντέρμπουρι τοποθετήθηκαν και άλλοι τάφοι και κυρίως του Εδουάρδου Γ΄, πρίγκιπα της Ουαλίας, γνωστού ως «Μαύρου Πρίγκιπα». Τα υαλογραφήματα (βιτρό) στα παράθυρα είναι επίσης από τα τέλη του 12ου αιώνα και ανταγωνίζονται σε ομορφιά εκείνα του Σαρτρ και της Μπουρζ. Έχουν εικονογραφημένα επεισόδια από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη με τέτοιο τρόπο ώστε να δείχνουν πως τα προηγούμενα γεγονότα είναι προπαρασκευαστικά γι’ αυτά που ακολουθούσαν με έμπνευση που βασιζόταν στα «Biblia pauperum», τα πιο δημοφιλή μεσαιωνικά θρησκευτικά κείμενα. Ο σηκός με ύψος 170 μέτρα και το δυτικό τμήμα του καθεδρικού ναού γλίτωσαν την καταστροφή από την πυρκαγιά, ανακατασκευάστηκαν όμως στα τέλη του 14ου αιώνα σύμφωνα με τους κανόνες του κάθετου ρυθμού και εξελίχθηκαν κατ’ αντιστοιχία των ακραίων μορφών του εντυπωσιακού γοτθικού ρυθμού. Παραδείγματα αποτελούν οι προεξέχουσες κόγχες που διακρίνονται στο εσωτερικό και 
κυρίως στους πύργους, περιλαμβανομένης της μοναδικής δόξας του Καντέρμπουρι, του υπέροχου πύργου Μπελ Χάρι που κατασκευάστηκε το 1496. Το Καντέρμπουρι διαδραμάτισε πολύ σημαντικό πολιτικό και θρησκευτικό ρόλο στη διάρκεια της αγγλικανικής μεταρρύθμισης, χάρη στη σειρά αρχιεπισκόπων με ισχυρή προσωπικότητα. Το 1642, στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο καθεδρικός ναός λεηλατήθηκε από τους Πουριτανούς και η θρησκευτική συνέλευση διαλύθηκε, αλλά η παλινόρθωση της μοναρχίας αποκατέστησε το κύρος του. Η πραγματική αναγέννηση του κτιρίου πάντως, πραγματοποιήθηκε χάρη στις εργασίες αποκατάστασης κατά τον 20ο αιώνα. Αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί η δημοτικότητα του προσκυνήματος στην πόλη και να ανανεωθεί το ενδιαφέρον για την εκκλησιαστική μουσική, των οποίων το Καντέρμπουρι είναι ένα από τα πιο ζωντανά κέντρα.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «UNESCO – ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»
Άγγλους. Η αποστολή ήταν πετυχημένη αφού βαπτίστηκε ο βασιλιάς Έθελμπερτ του Κεντ και αμέσως τον μιμήθηκαν οι υπήκοοί του. Στο Καντέρμπουρι, ο Αυγουστίνος ίδρυσε μια μονή, στο κέντρο της οποίας έχτισε μια εκκλησία. Ο καθεδρικός ναός κατασκευάστηκε αργότερα στα θεμέλια αυτού του αρχικού οίκου λατρείας. Η μονή επεκτάθηκε και συνέχισε να είναι ενεργός μέχρι τα μέσα του 16ου αιώνα όταν ο Ερρίκος Η΄, που εν τω μεταξύ είχε διαρρήξει τις σχέσεις του με τη Ρώμη, αποφάσισε να εκδιώξει τα μοναχικά τάγματα. Ο μικρός ναός, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Μαρτίνο, πιθανόν να χρονολογείται επίσης από την εποχή του Αυγουστίνου. Βρίσκεται σε έναν λόφο ανατολικά του καθεδρικού ναού και θεωρείται η μητέρα εκκλησία της αγγλικανικής κοινότητας. Ο Λανφράν, ο πρώτος Νορμανδός αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι, ανέλαβε την πρωτοβουλία της κατασκευής του καθεδρικού ναού το 1077, όμως τα έργα συνεχίστηκαν μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα. Από την πρώτη αυτή κατασκευή διασώθηκε μέχρι σήμερα μόνο η κρύπτη ρωμανικού ρυθμού, στολισμένη με σκαλιστές μικρές στήλες και σπάνιες τοιχογραφίες που χρονολογούνται από το 1160. Μετά την καταστρεπτική πυρκαγιά του 1174, η ρωμανική αρχιτεκτονική που απέμεινε τροποποιήθηκε με την προσθήκη αριστουργημάτων του αγγλικού γοτθικού ρυθμού. Σε αυτά περιλαμβάνονται η ανατολική πλευρά και το τεράστιο εκκλησιαστικό χοροστάσιο, το μεγαλύτερο στην Αγγλία που μεσουρανεί στο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδας και κατασκευάστηκε για να στεγάσει τον βωμό του Τόμας Μπέκετ. Αργότερα στο Καντέρμπουρι τοποθετήθηκαν και άλλοι τάφοι και κυρίως του Εδουάρδου Γ΄, πρίγκιπα της Ουαλίας, γνωστού ως «Μαύρου Πρίγκιπα». Τα υαλογραφήματα (βιτρό) στα παράθυρα είναι επίσης από τα τέλη του 12ου αιώνα και ανταγωνίζονται σε ομορφιά εκείνα του Σαρτρ και της Μπουρζ. Έχουν εικονογραφημένα επεισόδια από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη με τέτοιο τρόπο ώστε να δείχνουν πως τα προηγούμενα γεγονότα είναι προπαρασκευαστικά γι’ αυτά που ακολουθούσαν με έμπνευση που βασιζόταν στα «Biblia pauperum», τα πιο δημοφιλή μεσαιωνικά θρησκευτικά κείμενα. Ο σηκός με ύψος 170 μέτρα και το δυτικό τμήμα του καθεδρικού ναού γλίτωσαν την καταστροφή από την πυρκαγιά, ανακατασκευάστηκαν όμως στα τέλη του 14ου αιώνα σύμφωνα με τους κανόνες του κάθετου ρυθμού και εξελίχθηκαν κατ’ αντιστοιχία των ακραίων μορφών του εντυπωσιακού γοτθικού ρυθμού. Παραδείγματα αποτελούν οι προεξέχουσες κόγχες που διακρίνονται στο εσωτερικό και 
κυρίως στους πύργους, περιλαμβανομένης της μοναδικής δόξας του Καντέρμπουρι, του υπέροχου πύργου Μπελ Χάρι που κατασκευάστηκε το 1496. Το Καντέρμπουρι διαδραμάτισε πολύ σημαντικό πολιτικό και θρησκευτικό ρόλο στη διάρκεια της αγγλικανικής μεταρρύθμισης, χάρη στη σειρά αρχιεπισκόπων με ισχυρή προσωπικότητα. Το 1642, στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο καθεδρικός ναός λεηλατήθηκε από τους Πουριτανούς και η θρησκευτική συνέλευση διαλύθηκε, αλλά η παλινόρθωση της μοναρχίας αποκατέστησε το κύρος του. Η πραγματική αναγέννηση του κτιρίου πάντως, πραγματοποιήθηκε χάρη στις εργασίες αποκατάστασης κατά τον 20ο αιώνα. Αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί η δημοτικότητα του προσκυνήματος στην πόλη και να ανανεωθεί το ενδιαφέρον για την εκκλησιαστική μουσική, των οποίων το Καντέρμπουρι είναι ένα από τα πιο ζωντανά κέντρα.ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «UNESCO – ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου