CATHEDRAL NOTRE DAME,ABBEY OF SAINT-REMI,PALACE OF TAU-REIMS(FRANCE) - ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΝΟΤΡ ΝΤΑΜ,ΑΒΑΕΙΟ ΣΕΝ ΡΕΜΙ, ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΑΟΥ-ΡΕΜΣ(ΓΑΛΛΙΑ)

Ο καθεδρικός ναός Νοτρ Νταμ, το πρώην αβαείο του Σεν Ρεμί και το ανάκτορο Ταού στη Ρεμς (Γαλλία)
Το καλοκαίρι του 1429 η βόρεια Γαλλία κατελήφθη από τον αγγλικό στρατό του Ερρίκου Δ΄ ο ποίος διεκδικούσε τον γαλλικό θρόνο από τον νόμιμο κληρονόμο, τον δελφίνο Κάρολο. Εμπνευσμένη από θεία παρόρμηση, η Ζαν ντ’ Αρκ έπεισε τον Κάρολο να την τοποθετήσει επικεφαλής του στρατού και στη συνέχεια την οδήγησε στη νίκη επί των Άγγλων. Στην προέλασή της δεν στόχευε κατευθείαν στο Παρίσι, αλλά την 16η Ιουλίου πέρασε από τη Ρεμς, πόλη με συμβολική σημασία για τους Γάλλους μονάρχες. Την επομένη ο Κάρολος αναγορεύτηκε βασιλιάς Κάρολος Ζ΄ στον καθεδρικό ναό και συνέχισε την παράδοση – με εξαίρεση τον Ερρίκο Δ΄ και τον Ναπολέοντα – της στέψης στη Ρεμς.
Ο πρώτος καθεδρικός ναός ήταν αφιερωμένος στην Παρθένο και κατασκευάστηκε, με εντολή του επισκόπου Νικασίου, στην τοποθεσία των δημοσίων λουτρών στις αρχές του 5ου αιώνα. Το 496, ο επίσκοπος Ρεμίγιος βάπτισε τον Κλόβις, βασιλέα των Φράγκων, με μια πράξη που σηματοδότησε την ίδρυση του βασιλείου της Γαλλίας. Επισήμως πάντως, η μακρά παράδοση της στέψης στη Ρεμς ξεκίνησε το 816 με τον καρολιγγιανό βασιλιά Λουδοβίκο Α΄, στη διάρκεια του αιώνα κατά τον οποίο ο καθεδρικός ναός ανακατασκευάστηκε και μεγεθύνθηκε σαν φόρος τιμής στον ζωτικής σπουδαιότητας ρόλο του μεταξύ της εκκλησίας και της μοναρχίας. Το 1210 μια πυρκαγιά έδωσε την ευκαιρία στον αρχιεπίσκοπο Ομπρί ντε Ιμπέρ να κατασκευάσει έναν καινούργιο γοτθικό καθεδρικό ναό πάνω στις στάχτες της παλιάς βασιλικής και στα πρότυπα των ήδη υπαρχόντων καθεδρικών ναών στο Παρίσι και στη Σαρτρ. Το σχέδιο ανατέθηκε στον αρχιτεχνίτη Ζαν ντ’ Ορμπέ και ο θεμέλιος λίθος τέθηκε το 1211. Ο Ντ’ Ορμπέ εργάστηκε για την κατασκευή του εκκλησιαστικού χοροστασίου μέχρι το 1228 όταν τον διαδέχθηκε ο Ζαν λε Λουπ, ο οποίος κατασκεύασε τον κυρίως ναό και την πρόσοψη. Ο Γκοσέ ντε Ρεμς επέβλεψε το σκάλισμα των αγαλμάτων και το εσωτερικό των πυλών και ο Μπερνάρ ντε Σουασόν σχεδίασε το μεγάλο ρόδινο παράθυρο που δείχνει την Παρθένο να περιβάλλεται από τους Αποστόλους και τους αγγέλους που παίζουν μουσική και ολοκλήρωσε την κατασκευή των τρούλων και του κυρίως ναού. Μέχρι το 1285 είχε μόλις ολοκληρωθεί το εσωτερικό του καθεδρικού ναού της Νοτρ Νταμ και, παρά το γεγονός ότι στη διεύθυνση των εργασιών είχαν εναλλαχθεί πολλοί αρχιτεχνίτες, ο ναός χαρακτηρίστηκε από αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική ενότητα.
Το εξωτερικό του τεράστιου κτιρίου – που έχει μήκος 138 και ύψος 38 μέτρα μέχρι την κορυφή των θόλων – στολίζουν περισσότερα από 2.300 αγάλματα. Το ύψος της προσόψεως με τους δύο πύργους του 15ου αιώνα είναι παρόμοιο με εκείνο στο Παρίσι, η κομψότητα όμως των γραμμών και η κάθετη θέση των κρουστών οργάνων της ορχήστρας την κάνουν μοναδική. Ο κυρίως ναός και οι δύο διάδρομοι έχουν από μια πύλη. Η πύλη στα αριστερά χαρακτηρίζεται μεταξύ άλλων, με το περίφημο άγαλμα του Χαμογελαστού Αγγέλου, μια εικόνα ιερής ηρεμίας σε μια εποχή που οι ιερές εικόνες ήταν συνήθως βλοσυρές. Το εσωτερικό είναι εντυπωσιακό για την επιβλητικότητα και τη φωτεινότητά του. Η κάθετη εντύπωση επαυξάνεται από τις διαστάσεις του κυρίως ναού ο οποίος είναι μάλλον στενός για το μήκος του. Οι κυλινδρικοί κίονες περιβάλλονται από 4 ημικίονες και στην κορυφή έχουν κιονόκρανα που απεικονίζουν θέματα από τη φύση, όπως ακάνθινα φύλλα και κλήματα σε παλαιότερες εκδόσεις. Στα πιο πρόσφατα παραδείγματα υπάρχουν κισσοί, καρποί και τοπική βλάστηση. Το εκκλησιαστικό χοροστάσιο περιλαμβάνει μόνο το εύρος δύο στοών του κυρίως ναού, όμως το τμήμα που χρησιμοποιείται για τη λατρεία εκτείνεται σε τρεις επί πλέον στον κυρίως ναό. Η τελετή στέψης και η σημασία των θρησκευτικών συνελεύσεων απαιτούσε μια πιο ικανοποιητική επιφάνεια.
Κατεστραμμένα από την ερήμωση του καιρού και από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς που έπληξαν σκοπίμως τον καθεδρικό ναό κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλά από τα αγάλματα μεταφέρθηκαν στο παρακείμενο ανάκτορο Ταού που κάποτε ήταν ανάκτορο του αρχιεπισκόπου, αλλά τώρα είχε μετατραπεί σε μουσείο βασιλικών αντικειμένων, στα οποία περιλαμβάνονται επίσης σημαντικά γλυπτά και εικόνες. Η ονομασία του ανακτόρου προέρχεται από το ελληνικό γράμμα «ταυ» (το ρωμαϊκό γράμμα Τ), που είχε το ίδιο σχήμα με τους πρώτους επισκοπικούς σταυρούς. Κατασκευασμένο το 1690 από τους Μανσάρ και Ρομπέρ ντε Κοτ, το ανάκτορο περιέχει γοτθικό παρεκκλήσιο και αίθουσα εκθέσεων Ταού στην οποία δίδονταν τα επίσημα γεύματα που ακολουθούσαν τις στέψεις.
Το αβαείο των Βενεδικτίνων του Σεν Ρεμί κατασκευάστηκε στη διάρκεια της καρολιγγιανής εποχής για να τοποθετηθούν εκεί τα λείψανα του αγίου που βαπτίστηκε Κλόβις και έτσι ξεκίνησε η παράδοση της στέψης στη Ρεμς. Το χαρακτηρίζει ένα αρμονικό μίγμα ρυθμών, με ρωμανική πρόσοψη, γοτθικό εκκλησιαστικό χοροστάσιο, μια πινελιά από φανταχτερό γοτθικό ρυθμό σε ορισμένα στοιχεία και μερικά τελειώματα σε ρυθμό Αναγεννήσεως. Ο τάφος του Σεν Ρεμί (Ρεμίγιος) είναι τόπος προσκυνήματος για τους πιστούς από ολόκληρη τη Γαλλία και εξακολουθεί να περιέχει το άγιο φιαλίδιο με το οποίο καθαγιάζονταν οι βασιλείς.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «UNESCO – ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»